Fiscaal beleid maakt deel uit van de financiële sectorbeleid van de staat. Het bepaalt de principes van het organiseren van relaties op het gebied van financiën bij de vorming van begrotingsinkomsten, de uitvoering van hun uitgaven en het voeren van interbudgettaire betrekkingen. Dit beleid heeft invloed op de verhoudingen en omvang van de financiële middelen die door de staat worden gecentraliseerd, bepaalt de structuur van de uitgaven en de vooruitzichten voor het gebruik van begrotingsmiddelen om de economie van het land te ontwikkelen.
Het begrotingsbeleid van de staat regelt allesrelaties op het gebied van financiën die plaatsvinden tussen ondernemingen en de staat door de uitvoering van belastinginning, bij het voeren van investeringsbeleid, planning van begrotingsuitgaven in relatie tot prioritaire activiteitensectoren.
De staat handelt doelbewust verderde economie, het veranderen van het volume en de structuur van de overheidsuitgaven, belastingen en staatseigendom, de instrumenten waarmee het begrotingsbeleid wordt uitgevoerd. De belangrijkste parameters komen tot uiting in de begroting en fungeren als instrument voor het beheer van de overheidsfinanciën.
De doelstellingen van het begrotingsbeleid voor het boekjaar worden uiteengezet in de begrotingstoespraak van de president aan de federale vergadering.
Fiscaal beleid is een strategische richting,die de vooruitzichten bepaalt voor de vorming en het daaropvolgende gebruik van financiering om de belangrijkste problemen van de economie op te lossen. Daarom zijn er drie hoofdrichtingen van dit beleid:
- Toewijzingscomponent.Het betekent dat het marktmechanisme voor het reguleren van financiële middelen in de economie moet worden aangepast om de efficiëntie van de markt te vergroten. Bij het innen van belastingen kan de staat bijvoorbeeld de productie van goederen die niet op de externe markt worden gevraagd, beperken en de productie van dergelijke goederen met grote voordelen bevorderen.
- Distributiecomponent. Het bestaat uit het veranderen van de resultaten van inkomensverdeling. Voorbeeld: een begrotingsbeleid om belastingen te innen bij de beroepsbevolking, helpt om uitkeringen en pensioenen aan gehandicapten te betalen.
- Stabilisatiecomponent. Bepaalt de impact op het macro-economisch evenwicht, dat wordt bepaald door de hoogte van de belastingen, de begrotingsuitgaven, de hoogte van de overheidsschuld en de algemene toestand van het kredietsysteem.
Opgemerkt moet worden dat de grondslagen voor financiële verslaggevingbegrotingsorganisatie speelt een speciale rol bij de organisatie van de begrotingsboekhouding. Bij de onderneming wordt het bepaald aan de hand van het rekeningschema en de bestaande vereisten voor de organisatie van de begrotingsboekhouding op dit gebied.
Budgetboekhouding (in tegenstelling tot commerciëleorganisaties) is veel gecompliceerder. Tegelijkertijd is het niveau van controle over het gebruik van begrotingsmiddelen veel groter. Wat geeft de grondslagen voor financiële verslaggeving in dit geval? Hiermee kunt u de bestaande boekhoudmethoden die van jaar tot jaar worden toegepast, consolideren.
Door de structuur omvat de grondslagen voor financiële verslaggevingorganisatorische, methodologische secties en applicaties met een werkend rekeningschema, een workflowschema en een lijst met niet-uniforme formulieren die de organisatie onafhankelijk heeft gemaakt.
