Een socialistisch systeem bouwen in de USSRHet vond plaats onder vrij moeilijke omstandigheden. Aan de ene kant werd de positie van de kapitalistische kring versterkt en aan de andere kant nam de oorlogsdreiging toe. Nazi-Duitsland schond de voorwaarden van internationale verdragen, bewapende zich actief en bereidde zich voor op een gewelddadige remake van de wereld. In het Verre Oosten had Japan zo'n doel en in Afrika, de Balkan en de Middellandse Zee had het fascistische Italië het.
De aangegeven bevoegdheden probeerden constantbreid haar invloed uit naar andere staten. Er was dus een oorlog in Ethiopië, Spanje, China. Militaire actie zou zich over de hele wereld kunnen verspreiden. Onder deze nogal moeilijke omstandigheden werd veel belang gehecht aan de strijd van de Sovjetregering tegen fascistische agressors, voor het offensief van universele vrede en voor collectieve veiligheid.
De geloofwaardigheid van de USSR groeide dankzij haar vreedzaam beleidstaten in eerdere perioden, de wens om de vreedzame coëxistentie van landen met verschillende sociale en economische systemen te waarborgen. De successen die de Sovjet-Unie behaalde bij het opbouwen van het socialisme waren ook niet gering. Dit alles werd gedwongen rekening te houden met de autoriteiten van de burgerlijke staten, vooral diegenen wier belangen werden bedreigd door een agressief fascistisch beleid.
In de wereld sinds 1919 begon het te bestaaninternationale competitie. De landen waaruit de samenstelling bestaat, hebben een speciaal handvest aangenomen. De bepalingen ervan weerspiegelden de doelen en doelstellingen van de vereniging. De oprichting van de Volkenbond impliceerde de ontwikkeling van samenwerking tussen de machten. Het doel van de organisatie was om de vrede en veiligheid van alle volkeren te waarborgen.
Na het verlaten van de internationale competitie Duitsland enJapan kreeg de kans om hun agressieve plannen uit te voeren. Tot dat moment werden al hun impulsen tot op zekere hoogte tegengehouden. Tegelijkertijd waren veel andere landen van mening dat de toetreding van de USSR tot de Volkenbond onder de huidige moeilijke omstandigheden noodzakelijk is. De Sovjet-Unie probeerde van haar kant alle beschikbare methoden te gebruiken om vrede tot stand te brengen. In dit verband impliceerde het door het Centraal Comité van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie aangenomen besluit inzake de inzet van acties ter waarborging van de collectieve veiligheid bepalingen die de USSR in staat zouden stellen zich bij de Volkenbond aan te sluiten. Ook werd overwogen om met een groot aantal Europese landen een regionale overeenkomst te ondertekenen over wederzijdse bescherming tegen agressieve aanvallen.
De USSR wordt lid van de Volkenbond in 193418 september. De week voor dit evenement werd de Sovjet-Unie namens 34 landen officieel uitgenodigd. De toetreding van de USSR tot de Volkenbond vond plaats met enige bedenkingen. Zo heeft de Sovjet-Unie bepaalde meningsverschillen geuit met een aantal bepalingen van het Handvest, bepaalde methoden die de soevereiniteit van sommige volkeren schenden, met name met het ontbreken van verplichtingen voor raciale gelijkheid, evenals met het koloniale mandaatsysteem.
Adoptie van de USSR in deze verenigingwees op de machtige autoriteit van de socialistische staat. Er was dus een internationale juridische consolidatie van de (lange tijd voor de hand liggende) positie dat het onmogelijk is om kwesties in het internationale leven op te lossen zonder de deelname van de Sovjet-Unie.
Als onderdeel van de Volkenbond voerde de USSR een actieve strijd voorde vorming van een front van machten die streven naar vrede, alsook voor het creëren van een collectieve veiligheidsstructuur. Tegelijkertijd voerde de socialistische staat zijn aanhoudende strijd voor vrede op de internationale conferentie over ontwapening, zowel na als voordat hij toetrad tot de internationale organisatie van landen. Tegelijkertijd stelde de Sovjet-Unie voor om deze conferentie permanent te maken. De deelnemers hebben dit voorstel echter afgewezen. Maar het initiatief van sovjetdiplomaten lokte een nogal levendige reactie uit onder de democratische wereldgemeenschap, die terecht de activiteiten van de Sovjet-Unie beschouwde als een doorslaggevende factor in de kwestie van het versterken van de veiligheid in de wereld.
