De geschiedenis van Rusland is in de eerste plaats een militaire geschiedenis. De confrontatie tussen Rusland en Turkije vond plaats in meer dan tien oorlogen. In de meeste van hen kwam het toen nog bestaande Russische rijk als overwinnaar tevoorschijn. Een echt heroïsche pagina uit het militaire verledenons vaderland was de strijd om het fort van Ochakov. De oorlog tussen Rusland en Turkije in 1787-1791 versterkte de positie van de Russen aan de Zwarte Zee en op het schiereiland Krim. De val van het fort was van groot belang voor de overwinning in de hele oorlog.
Oorzaken van de Russisch-Turkse oorlog van 1787-1791
Turkije probeerde wraak te nemen op Rusland voor de EersteTurkse oorlog en geef de gebieden terug die verloren zijn gegaan door het Ottomaanse rijk. Het begin van de oorlog hield verband met de wens om de versterking van de invloed van het Russische rijk op het grondgebied van de Kaukasus te voorkomen en de landen van de Krim terug te geven. Rusland was van plan om zijn belangen in de Kaukasus uit te breiden en zich te vestigen in het noordelijke deel van de Zwarte Zee, afhankelijk van diplomatieke betrekkingen met Oostenrijk. In augustus 1787 stelde de Turkse regering Rusland een ultimatum en eiste de overdracht van de Krim, erkenning als vazalbezit van de Turkse sultan van Georgië en toestemming om Russische koopvaardijschepen te inspecteren die door de zeestraten varen. Daarnaast was het doel ook om de Zwarte Zeekust en de Krim Khanate te versterken. Het Russische rijk weigerde zich te houden aan de voorwaarden van het ultimatum en Turkije verklaarde de oorlog.
Door vijandelijkheden te beginnen, heeft Turkije de voorwaarden van het Kuchuk-Kainardzhi-verdrag geschonden. De Turken namen de Russische ambassadeur Yakov Boelgakov gevangen, die ze gevangen zetten in het kasteel met zeven torens.
Militaire operaties vonden plaats in de Krim en de Noord-Kaukasus. De verovering van het fort van Ochakov was een belangrijke strijd in de oorlog van 1787-1792 tussen het Russische rijk en Turkije.
De balans van strijdkrachten
De Yekaterinoslav- en Oekraïense legers van het Russische rijk vochten tegen Turkije, dat respectievelijk 80 duizend en 40 duizend mensen telde. Turkse vesting Ochakov in de zomer van 1788 werd verdedigd door een garnizoen van 15 to20 duizend militairen. Het fort werd omringd door een wal en een gracht en werd beschermd door 350 kanonnen. De Russische Zwarte Zeevloot arriveerde ook in de haven van Ochakov vanwege het feit dat er ongeveer 100 gevechtseenheden van de Turkse vloot waren.
Aan de rand van Ochakov
De verovering van het fort Ochakov werd het belangrijkste doel van het Russische keizerlijke legerna de bevrijding van de Turkse vloot van de monding van de Dnjepr-Bug en de overwinning op het Kinburn-spit. Het fort van Ochakov bevond zich binnen de grenzen van het Turkse grondgebied van de Zwarte Zee nabij de samenvloeiing van de rivier de Bug. De gevechten om Ochakov begonnen op zee.
Ongeveer 50 duizendsoldaten van het leger van Yekaterinoslav begonnen hun opmars naar Ochakov in mei 1788. Dit leger, onder het bevel van G.A. Potemkin, naderde Ochakov. De commandant besloot het fort langdurig te belegeren.
Belegering van een Turks fort
Op 27 juli 1788 ondernam een groot detachement Turkensortie van het fort. De formaties van het Russische leger onder leiding van A.V. Suvorov gingen een zware strijd aan met de vijand. Versterkingen kwamen het Turkse detachement te hulp. Volgens de berekeningen van A. V. Suvorov was het op dat moment nodig om vanaf de zijkant van de geopende flank toe te slaan en zo het fort in te nemen. GA Potemkin toonde echter geen beslissende actie, dus het gunstige moment om het Turkse fort Ochakov te veroveren werd gemist.
In minder dan een maand, in augustus, de Turkenmaakte een tweede vlucht met een poging om de Russische batterij onder bevel van MI Golenitsev-Kutuzov te vernietigen. Door korte streepjes en beschutting in ravijnen en greppels bereikten de Turken de geïnstalleerde kanonnen, wat een zware strijd veroorzaakte. Als gevolg van de ondernomen tegenaanval slaagden de jaegers erin de Turkse janitsaren terug te werpen tegen de muren van het fort. Ze wilden op hun eigen schouders Ochakov binnengaan. Op dit moment raakte MI Kutuzov echter ernstig gewond. De kogel trof hem in de linkerwang en verliet het achterhoofd toen de commandant een witte zakdoek vasthield om de troepen een voorwaardelijk signaal te geven. Dit was de op een na ernstigste wond van Mikhail Illarionovich, waaraan hij bijna stierf.
De zomer van 1788 bracht het Russische leger nietoverwinningen, commandanten en troepen waren in een pijnlijke verwachting, die ook geen tastbare resultaten opleverde. Ondertussen waren de vestingplannen van de stad al aangekocht van de Franse ingenieurs. Prins Potemkin durfde het fort nog steeds niet aan te vallen. Hij werd tegengehouden door Turkse artillerie, die zich bevond op het kleine eiland Berezan ten zuiden van Ochakov, vlakbij de ingang van de riviermonding. De mogelijkheid van een succesvolle aanval was vanaf zee, maar het artillerievuur bereikte Kinburn en maakte het onmogelijk om de aanval op Ochakov te starten. Herhaaldelijk probeerden Russische matrozen "dit onneembare fort" te veroveren, maar de bewakers van het fort keken waakzaam naar de acties van de Russen en sloegen op tijd alarm, de tegenstanders boden felle weerstand met vuurwapens.
Langdurige confrontatie
De herfst naderde, vervolgde prins Potemkinhoud je aan de tactiek van wachten, het leger is al lang in loopgraven in de regen en kou. Het Russische leger leed enorme verliezen, niet alleen door veldslagen, maar ook door voedseltekorten, door vorst begonnen ziektes en honger. Rumyantsev noemde de stoel onder Ochakov sarcastisch stom. Admiraal Nassu-Siegen sprak in de zomer de mening uit dat het fort in april veroverd had kunnen worden.
Van zomer tot herfst 1788 nabij de murenmet ongelooflijke inspanningen hielden de verdedigers van Ochakov de aanval van het Russische leger onder het bevel van G.A. Potemkin tegen. Het garnizoen van het fort was ernstig uitgeput, maar gaf zijn posities niet op.
Potemkin G.A.probeerde niet om een overeenkomst met de Kozakken aan te gaan, denkend aan de rebel Pugachev, maar er was geen andere uitweg. "Loyale Kozakken", de voormalige Kozakken, stonden bekend om hun vermogen om de uitkomst van een veldslag in hun voordeel te beslissen. Het fort van Ochakovskaya kon alleen met hun deelname worden ingenomen. Maar de Kozakken konden de operatie lange tijd niet starten. Sommigen van hen gingen naar Hajibey (Odessa) en vernietigden voorraden van uitrusting en voedsel bestemd voor Ochakov. Prins Potemkin GA besloot dat de uitgeputte verdedigers van het fort het niet lang meer zouden volhouden. Het garnizoen gaf zich de volgende maand echter niet over. De moeilijke en gespannen situatie was ten slotte aanleiding voor de commandant om een actief offensief te lanceren.
De bestorming van de vesting Ochakovskaya
Zes maanden lang hebben Russische troepen zonder succesprobeerde het Turkse fort in te nemen, waarna werd besloten het plan van A. V. Suvorov te volgen en Ochakov stormenderhand te veroveren. De komende kou en vorst hadden invloed op het vertrek van de Turkse vloot vanuit Ochakovo naar zee. Gezien de moeilijke situatie van de Russische strijdkrachten besloot G.A. Potemkin om te beginnen met de verovering van het Ochakov-fort. de datum de slag viel op 6 december 1788.
De omstandigheden waren sterk uitgesproken en harde vorst nietvoorkwam dat zes colonnes van het Russische leger gelijktijdig een aanval op Ochakov lanceerden van twee kanten - westelijk en oostelijk. Aarden vestingwerken tussen het kasteel van Gassan Pasha en Ochakov werden veroverd door de eerste generaal-majoor Palen. Daarna stuurde hij kolonel F. Meknob naar het Gassan Pasha-kasteel en langs de loopgraaf - kolonel Platov. De troepen bezetten met succes de loopgraaf, waardoor F. Meknob het kasteel kon binnendringen, en bijna driehonderd Turken die erin bleven, legden hun wapens neer. De centrale grondwerken werden aangevallen door de derde colonne, de commandant, generaal-majoor Volkonsky, werd gedood, waarna kolonel Yurgenets het bevel overnam en de muren van het fort bereikte. Luitenant-generaal Prins Dolgorukov bezette met de vierde kolom de Turkse vestingwerken en ging naar de poorten van het fort. Door de aarden vestingwerken naderden de vijfde en zesde kolom de Ochakov-bastions. De zesde colonne van luitenant-kolonel Zubin begaf zich naar de zuidkant van het fort en sleepte kanonnen over het ijs. Hierdoor konden de troepen de bastions en poorten van het Turkse fort naderen. Onder de dekking van zwaar artillerievuur overwonnen de grenadiers de onneembare muur en gingen het fort binnen.
Militaire verliezen van Rusland en Turkije
Volgens verschillende bronnen binnen één tot twee uurde bloedige, felle strijd ging door. Ochakov werd meegenomen. Volgens sommige rapporten bedroegen de verliezen van het Russische leger ongeveer 5 duizend mensen. Volgens onderzoekers was het de langdurige belegering van Ochakov die leidde tot de dood van een groot aantal Russische soldaten. 180 Turkse banieren en 310 kanonnen werden trofeeën. Ongeveer 4.000 Turkse soldaten werden door Rusland gevangengenomen. Historici geloven dat de rest van het Turkse garnizoen en een aanzienlijk deel van de stedelijke bevolking tijdens de aanval zijn vernietigd. Het nieuws van de bestorming van Ochakov kwam als een schok voor sultan Abdul-Hamid I, waardoor hij stierf aan een hartaanval.
De val van Ochakov: betekenis
De verovering van het fort van Ochakov opende de mogelijkheid voor Ruslandafslag naar de Donau en hielp om controle te krijgen over de monding van de Dnjepr, een ondiepe baai van strategisch belang. Ochakov werd in 1791 bij het Russische rijk geannexeerd, toen de tegengestelde partijen het Yassy-vredesverdrag ondertekenden. Deze militaire overwinningen gaven Rusland het recht om zich te vestigen en zijn positie in te nemen aan de monding van de Dnjepr. De veiligheid van Kherson en de Krim vanuit Turkije was eindelijk verzekerd.
Prijzen en onderscheidingen voor de winnaars
Voor de overwinning op Ochakov, keizerin CatherineDe tweede schonk GA Potemkin de gebiedende staf van een veldmaarschalk, versierd met lauweren en diamanten. AV Suvorov kreeg een diamanten hoedveer ter waarde van 4450 roebel. MI Kutuzov, die zich ook onderscheidde in de veldslagen van de Russisch-Turkse oorlog, ontving de Orden van St. Anne van de 1e graad en St. Vladimir van de 2e graad. De officieren van het Russische leger, die uitstekende capaciteiten toonden tijdens de veldslagen bij Ochakovo, werden door de keizerin geschonken met de bevelen van St. Vladimir en St. George van de vierde graad. De rest kreeg gouden insignes die waren ontworpen om te worden gedragen aan een lint in een knoopsgat met zwarte en gele strepen. De insignes hadden de vorm van een kruis met afgeronde uiteinden en waren iets tussen toekenningsmedailles en ordes in. De lagere rangen ontvingen zilveren medailles "For Bravery" voor de overwinning op het Turkse fort.
Aanzienlijke overwinningen in 1788
De verovering van het fort Ochakov was niet de enigede succesvolle slag van het Russische leger in de oorlog tussen Rusland en Turkije in 1787-1791. Een jaar eerder vond de Battle of Kinburn plaats. De veldslagen van 1788 werden ook gewonnen bij Khotin en bij Fidonisi. In de zomer en herfst van 1789 behaalde het Russische leger een overwinning bij Focsani en bij Rymnik, in 1790 - bij de Straat van Kertsj. De bestorming van een ander fort - Izmail - ook in 1790 werd een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van de Russisch-Turkse oorlog. De laatste slag in de militaire confrontatie tussen de twee grote rijken was de slag om Kaliakria op 31 juli 1791.
Deelname van Oostenrijk aan de veldslagen van 1787-1791
Tijdens de Russisch-Turkse oorlog in 1788 begon de Oostenrijks-Turkse oorlog, die te wijten was aan contractueleverplichtingen van Oostenrijk en Rusland in 1781. Met het toetreden tot de oorlog leed Oostenrijk tegenslagen, en pas met de eerste overwinningen van het Russische keizerlijke leger konden Oostenrijkse troepen in de herfst van 1789 Boekarest, Belgrado en Craiova bezetten. In augustus 1791 tekenden Oostenrijk en Turkije in Sistovo (Bulgarije) een afzonderlijk vredesverdrag. Onder invloed van Pruisen en Engeland, die geïnteresseerd waren in het verzwakken van het Russische rijk, trok Oostenrijk zich terug uit de oorlog en keerde bijna alle bezette gebieden terug naar Turkije.
Uitkomst van de oorlog
Turkije werd opnieuw verslagen in de oorlog1787-1791 jaar. Ze had geen sterke bondgenoten die de confrontatie tussen Rusland en Oostenrijk konden verzekeren. Bovendien was Turkije na de Eerste Turkse Oorlog niet in staat zijn militaire kracht en gevechtsdoeltreffendheid volledig te herstellen. In gevechten hielden de Turken zich niet aan een specifieke strategie en probeerden ze de vijand te verpletteren met aantallen, en niet met bekwame vechttactieken. Tijdens de oorlogsjaren kon geen enkele overwinning op zee of op het land worden behaald. Turkije verloor niet alleen grondgebied, maar was ook verplicht om Rusland een schadevergoeding van 7 miljoen roebel te betalen.
Herinnering aan de nakomelingen van de zegevierende strijd
De Russische dichter G.R.Derzhavin schreef een ode ter gelegenheid van de zegevierende verovering van Ochakov. Een jaar na de slag droeg AI Bukharsky zijn werk op aan keizerin Catherine II "... Over de verovering van Ochakov".
In juli 1972 in de bouw van de voormalige Turkse moskeein Ochakov werd het Militair Historisch Museum geopend. A.V. Suvorov. De belangrijkste attractie van het museum is het diorama "De bestorming van het Ochakov-fort door Russische troepen in 1788", dat in 1971 werd geschilderd door de kunstenaar M. I. Samsonov.
