In eerste instantie moet worden vermeld dat het conceptcultuur zelf is historisch en sociaal. Oorspronkelijk had het woord "cultuur" Latijnse wortels en betekende het de teelt van het land, later begon dit woord geassocieerd te worden met onderwijs, ontwikkeling en verering. Cultuur veronderstelt in wezen de aanwezigheid van bepaalde kennis, vaardigheden en bekwaamheden in bepaalde groepen van de samenleving, en verandert voortdurend in de loop van de tijd. Zo'n concept als beroepscultuur is gebaseerd op de individuele kenmerken van een persoon die met verschillende soorten werk wordt geassocieerd. Het vaardigheidsniveau wordt bepaald door de beschikbaarheid van verschillende soorten kwalificaties. Er zijn slechts twee hoofdrichtingen: echt en formeel. De ontwikkeling van iemands professionele cultuur ontwikkelt gedurende zijn hele evolutie een persoonlijk waardensysteem in hem. Overweging van de structuur van de beroepscultuur is alleen in algemene termen mogelijk. Een meer gedetailleerde studie moet uitsluitend plaatsvinden in de context van een bepaald beroep, evenals de mogelijke specialisatie ervan.
Gebrek aan gekwalificeerde specialisten
Er zijn altijd hooggekwalificeerde specialisten nodigen overal. Helaas is onze achterstand op veel gebieden te wijten aan het feit dat er echt een gebrek aan professionals is. Tegenwoordig wordt dit tekort steeds acuter gevoeld. Als het gaat om iemands professionaliteit, bedoelen we allereerst zijn professionele cultuur en het vermogen om verschillende technologieën onder de knie te krijgen.
Competentie is gebaseerd op technologischvoorbereiding en een aantal andere componenten. In eerste instantie zijn dit persoonlijke kwaliteiten als onafhankelijkheid, het vermogen om serieuze beslissingen te nemen, een creatieve benadering van het hele werkproces, het vermogen om het begonnen tot een goed einde te brengen, het verlangen om te leren en de kennis bij te werken. Mogelijkheid om een dialoog te voeren, communicatieve vaardigheden, samenwerking en nog veel meer. Daarnaast wordt de beroepscultuur bij nader inzien vaak gecombineerd met parallelle culturen.
Het belang van sociale cultuur voor de samenleving
Sociale cultuur is vrij nauw verwant aanvorige cultuur. Net als elk ander bestaat het uit twee generatrices: interne (reële) en externe (formele) delen. Echte cultuur zijn de vaardigheden, kennis en gevoelens die de basis vormen van ieders leven. Deze omvatten: de ontwikkeling van intelligentie, onderwijs, moraal en professionele training. Formele cultuur is het communicatieve gedrag van een persoon in de samenleving en de communicatie met andere mensen. Externe en formele culturen hebben in sommige gevallen geen verband met elkaar, en spreken elkaar soms zelfs tegen.
Aanpassing van de sociale cultuur
De belangrijkste functie van cultuur is aanpassing.Het biedt een persoon aanpassing aan de natuurlijke en sociale omgeving. Het proces van menselijke aanpassing verschilt fundamenteel van het aanpassingsmechanisme in het proces van biologische evolutie. Hij past zich niet aan aan veranderingen in de omgeving, maar past deze aan zichzelf aan en organiseert een eigen nieuwe omgeving. Naarmate de sociale cultuur zich ontwikkelt, organiseert de samenleving steeds meer betrouwbaarheid en comfort, verhoogt de arbeidsproductiviteit. Cultuur staat de persoonlijke onthulling van een persoon ten volle toe.
Sociale cultuur wordt niet door mensen geërfdbiologisch echter, op genetisch niveau, kan hij enkele voorwaarden krijgen voor zijn ontwikkeling. Alleen in de mate waarin hij de sociale ervaring, kennis, gedragsnormen in de samenleving en zijn sociale rol onder de knie heeft, wordt het subject een volwaardig lid van de samenleving. Het proces van persoonlijke ontwikkeling stelt iedereen in staat zijn eigen positie in te nemen en te leven zoals voorgeschreven door tradities en gebruiken.
Multilevel complex van pedagogische cultuur
De leraar is het eerste voorbeeld van sociale cultuurin het leven van een student. Het voordeel van het organiseren van de professionele cultuur van de leraar en zijn werk is de intentie om de student een integrale persoonlijkheid op te leiden, die wordt gekenmerkt door een gevoel van verantwoordelijkheid, onafhankelijkheid, dynamiek en activiteit bij besluitvorming.
Methoden van beroepsonderwijs sinds onheuglijke tijdeneeuwen dragen bij aan de harmonieuze ontwikkeling van een persoon, maar de specificiteit van de opvoeding van individuele kwaliteiten wordt meestal bepaald door de sociale status van het land en de tijd. Zo'n concept als de professionele cultuur van een leraar wordt heel vaak gebruikt als synonieme concepten, zoals pedagogische cultuur of competentie van docenten. De professionele pedagogische cultuur bestaat uit drie hoofdcomponenten: axiologisch, technologisch en subjectief creatief.
Axioma van pedagogische waarden
De axiologische component is een complexpedagogische waarden, begrijpelijk en waargenomen door de leraar tijdens zijn professionele praktijk en leven. Het werk van een leraar is altijd nauw verweven met lopend onderzoek. Op basis hiervan is de vorming van de professionele cultuur van een leraar gebaseerd op een reeks persoonlijke waarden en het vermogen om nieuwe te definiëren. In de pedagogische cultuur is een systeem van onafhankelijke waarden gevormd die de mate van beheersing en ontwikkeling van een leraar bepalen, afhankelijk van zijn begrip van deze waarden.
Technologie van pedagogische activiteit
De technologische component is een procesregulering van alle pedagogische problemen. In verband met de ontwikkeling van pedagogiek, vereist de theoretische kant van de kwestie praktisch onderzoek dat het mogelijk maakt om vele hypothesen en theorieën te bestuderen. Helaas verschillen theoretische en praktische activiteiten aanzienlijk in processen als training en opleiding.
Technologie van pedagogische activiteitmoet noodzakelijkerwijs een systemisch georganiseerd doelkarakter hebben, dat de belangrijkste basis is voor het creëren van de technologie zelf. De structuur van deze technologie is gebaseerd op het principe van een stapsgewijze oplossing voor de kwesties van pedagogische beoordeling, organisatie, planning en aanpassing. Pedagogische technologie is de implementatie van methoden en methoden om het onderwijsproces in elke onderwijsinstelling te beheren.
De leraar is een creatief persoon
Subjectief gezien is de creatieve component persoonlijkhet vermogen van de leraar om de technologieën van pedagogische ontwikkeling creatief te implementeren. Tegelijkertijd is de leraar verplicht om op theorie te vertrouwen, om constant op zoek te zijn naar de beste oplossingen. De professionele en pedagogische cultuur is bovendien gebaseerd op praktische activiteiten, waaraan de leraar moet bijdragen en deze moet verrijken met nieuwe manieren en technieken. De creatieve denkactiviteit van de leraar genereert een complexe combinatie op mentale gebieden als emotioneel, motiverend, cognitief en wilskrachtig.
Beroepsactiviteit van een specialist
Tegenwoordig mensen die er goed in werkeneen bepaald gebied lange tijd niet over een voldoende niveau van professionaliteit beschikken. Het individuele potentieel van dergelijke medewerkers is niet gericht op ontwikkeling, maar op aanpassing. De vorming van een specialist is een proces met meerdere facetten, waarbij een persoon bepaalde crisislijnen doorloopt, waarna hij ofwel naar een nieuw niveau gaat of terugkeert naar zijn eerdere professionele taken.
De cultuur van iemands professionele activiteithoudt rechtstreeks verband met de ontwikkeling van integriteit, moraliteit, humanisme en het vermogen tot zelfverbetering op het werk. Elke persoon moet een beroep kiezen om een echte professional te worden. De definitie van "beroep" betekent een richting in professionele activiteit die specifieke training vereist, en die ook de basis vormt van materieel welzijn.
