Hydra - het eenvoudigste organisme van het detachementCoelenterates. Deze zoetwaterpoliep leeft in bijna elk water. Het is een doorschijnend gelatineus lichaam, vergelijkbaar met een onafhankelijk bewegende maag, waar de hydra voedsel verteert.
Hoe hydra eet
De grootte van deze protozoa is zeldzaamis groter dan 2 cm Uiterlijk lijkt de hydra op een slijmerige buis met een groenachtige of bruine kleur. De kleur hangt af van het gegeten voedsel. Met het ene uiteinde van het lichaam hecht het zich aan planten, stenen of haken en ogen in het water, met het andere vangt het een prooi. Kortom, het zijn kleine ongewervelde dieren - daphnia, cyclops, ondeugende oligochaeten. Soms dienen ook kleine kreeftachtigen en pootvis als voedsel.
De mond van de hydra is omgeven door tentakels,waarvan er zes tot twintig stuks zijn. Ze zijn constant in beweging. Zodra het slachtoffer ze aanraakt, werpen stekende cellen in de tentakels onmiddellijk een puntige draad met gif uit. Hij stort zich in het naderende dier, verlamt het en trekt het met zijn tentakels omhoog en brengt het naar zijn bek. Tegelijkertijd lijkt het erop dat haar lichaam als het ware op het slachtoffer wordt gelegd, dat zo in de darmen terechtkomt, waar de hydra voedsel begint te verteren. De giftige bijtende capsule kan maar één keer worden gebruikt, waarna deze wordt vervangen door een nieuwe.
De structuur van het spijsverteringsstelsel
Het lichaam van een hydra lijkt sterk op een tweelaagse zak, waarvan de buitenste laag cellen het ectoderm wordt genoemd en de binnenste laag het endoderm. Tussen hen is een structuurloze substantie genaamd mesoglea.
De samenstelling van de binnenste laag, waar de hydra voorkomtvertering van voedsel, zijn voornamelijk glandulaire en spijsverteringscellen. De eerste scheiden spijsverteringssap af in de darmholte, onder invloed waarvan het gegeten voedsel vloeibaar wordt en in kleine deeltjes uiteenvalt. Andere cellen in de binnenste laag pakken deze stukjes en trekken ze naar binnen.
Het verteringsproces begint dus in de darmholte en eindigt in de cellen van het endoderm. Alle voedselresten die niet verteerd konden worden, worden via de mond weggegooid.
Hoe hydra voedsel verteren
De spijsverteringscellen van de binnenste laag hebben aaneindigen van 1 tot 3 flagella, met behulp waarvan kleine voedseldeeltjes worden opgezogen en verteerd. Het ontbreken van een transportsysteem in het lichaam van de hydra bemoeilijkt de taak om ectodermcellen van voedingsstoffen te voorzien, aangezien de mesoglea vrij dicht is. Dit probleem is opgelost door de bestaande uitgroeiingen op de cellen van beide lagen. Ze kruisen de intercellulaire substantie en verbinden zich via gap junctions. Organische moleculen in de vorm van aminozuren en monosacchariden, die erdoorheen gaan, zorgen voor voeding voor het ectoderm.
Kliercellen produceren spijsverteringenzymen die de maagholte binnendringen, waar de hydra voedsel verteert. Ze breken eiwitten af en bereiden voedsel voor op opname. Dit wordt spijsvertering in de holte genoemd. Het is kenmerkend voor de hoogste meercellige dieren.
Wanneer voedsel wordt verteerd in het spijsverteringsstelselvacuolen zijn intracellulaire vertering die kenmerkend is voor de eenvoudigste eencellige organismen. De combinatie van deze twee soorten voedselvertering, die zorgt voor de verdeling van voedingsstoffen door het lichaam, bevestigt de relatie tussen meercellige en eencellige dieren.
Wanneer het afval van cellulair metabolisme achterblijft waar de hydra voedsel verteert, krimpt het, wat resulteert in lediging.
