Nu heeft de Amerikaanse marine er tienvliegdekschepen - meest recent waren dat er 11, maar de Enterprise werd ontmanteld. Veertig jaar lang verlieten schepen van deze klasse de Amerikaanse voorraden niet. Het modernste vliegdekschip, Gerald Ford, moet in 2016 in gebruik worden genomen om het natuurlijke verlies aan te vullen. Bij de constructie is uiteraard rekening gehouden met de laatste technologische ontwikkelingen. Het schip zal een halve eeuw moeten dienen, in die tijd kan er veel gebeuren.
Vliegdekschepen als onderdeel van de wereldwijde strategie van de VS.
Al tijdens de Tweede Wereldoorlog vliegdekschepenschepen zijn getransformeerd van slechts drijvende vliegvelden tot formidabele gevechtseenheden van de vloot. In het Europese zeetheater van militaire operaties was hun rol echter niet erg belangrijk, ze waren een te groot doelwit en er was geen bijzondere behoefte aan. Maar ze werden op grote schaal gebruikt tegen Japan, dat de behoefte aan tactische luchtsteun ver van de Amerikaanse kusten had beïnvloed. Dan waren er nog Korea en Vietnam, tijdens deze regionale oorlogen werd een reeks gevechtsmissies uitgestippeld, wat suggereert dat het gebruik van vliegdekschepen het meest effectief is als de vijand geen serieus anti-scheepspotentieel heeft. Om deze reden gaven de Verenigde Staten tijdens de Koude Oorlog de voorkeur aan conventionele grondluchtbases, die zo dicht mogelijk bij de grenzen van de USSR en de landen van het Warschaupact probeerden te komen. De conclusie hieruit is eenvoudig: het nieuwste vliegdekschip Gerald Ford is een middel om het "grote stok" -beleid te implementeren, dat meer dan een eeuw oud is en zal dienen als een afschrikmiddel voor kleine opstandige staten ver van de kusten van de Verenigde Staten. Staten.
President Ford
Gerald Rudolph Ford Jr. was zekereen uitstekende politieke leider uit het tijdperk van de jaren 70, en slaagde er zelfs in om de bevolking van de Verenigde Staten te dienen als president. De naam van het nieuwe schip en de hele daaropvolgende serie, waarin het de titel inneemt, al in de ontwerpfase, die begon in 1996, wierpen bezwaren op van Pentagon-leiders en gewone marineofficieren. Ondanks al zijn verdiensten verdient de ex-president, die in 2006 stierf, volgens veel "haviken" niet om naar hem genoemd te worden als vliegdekschip. Gerald R. Ford onderscheidde zich niet door strijdlust, was een voorstander van detente in de betrekkingen met de Sovjet-Unie, bovendien werd hij de enige president die niet volgens de in Amerika aangenomen procedure werd gekozen, maar 'automatisch' aantrad na het aftreden van Nixon , die vervuild was in Watergate. Er werd een andere trotse naam voorgesteld, misschien niet erg origineel, maar indrukwekkend, "Amerika". Maar ondanks bezwaren werd het vliegdekschip tijdens de vaststelling "Gerald Ford" genoemd.
project
Het idee was bijzonder ambitieus.Na zo'n lange onderbreking was er iets speciaals nodig, dat de niet-vergankelijke glorie en titanische kracht van de Amerikaanse vloot, de machtigste ter wereld, demonstreerde. Er werden verschillende oplossingen voorgesteld, waaronder de meest revolutionaire. Het nieuwe schip zou oorspronkelijk worden gebouwd met behulp van de Stealth-technologie, waardoor zijn lijnen de karakteristieke hoekigheid van "onzichtbaar" krijgen. Gezien de geschatte kosten, besloot het leiderschap van het land zich echter te beperken tot het lichaam van het reeds bewezen Nimitz-project met enkele gerechtvaardigde veranderingen en zich te concentreren op de technologische aspecten van de apparatuur. Het nieuwste Amerikaanse vliegdekschip, Gerald Ford, heeft het budget volgens de meest bescheiden schattingen al 13 miljard gekost, wat twee keer zoveel is (zelfs als we rekening houden met de dalende koopkracht van de dollar) dan de kosten van eerdere soortgelijke projecten. . Het bedrag is overigens niet definitief.
Vergelijkende effectiviteit ("Nimitz")
Met in het algemeen vergelijkbare kenmerken(verplaatsing 100 duizend ton, afmetingen van de cockpit 317 x 40 meter) met de nieuwste serie vliegdekschepen die momenteel in dienst zijn, heeft dit schip een aantal onvoorwaardelijke voordelen. Zonder bij de economie stil te staan, kan men inschatten wat in de eerste plaats van belang is voor zeezeilers, namelijk de gevechtscapaciteiten die het vliegdekschip Gerald Ford zal hebben. Hij heeft de volgende kenmerken:
- Het aantal vliegtuigen in de luchtvleugel is 90.
- Het aantal vluchten per dag - van 160 (normaal) tot 220 (maximaal, in gevechtsomstandigheden).
Het is de laatste indicator die de belangrijkste is.het argument van de critici van het project. De verouderde "Nimitz" kon in de lucht "schieten" en 120 vliegtuigen per dag aan boord nemen (zoals gewoonlijk). De gevechtsefficiëntie steeg met slechts 30% terwijl de kosten van het vliegdekschip Gerald Ford verdubbelden.
Hoeveel kost het om een bom te laten vallen?
Amerikanen tellen alles.Bijvoorbeeld het feit dat de marineluchtvaart in het afgelopen decennium 16.000 bommen en raketten naar de hoofden van Serviërs, Irakezen, Libiërs en andere "slechteriken" heeft gestuurd. Door dit cijfer te delen door het aantal vliegtuigen, wordt het cijfer 18 verkregen (het gemiddelde aantal bommen dat door elk gevechtsvoertuig op het doelwit wordt afgeleverd). Maar dat is niet alles, er zijn ook gegevens over de kosten van het laten vallen van elke individuele munitie - $ 7,5 miljoen. Is het duur? Dus als we rekening houden met de prijs van het op een vliegdekschip gebaseerde F-35C-vliegtuig, dat ze gaan uitrusten met het vliegdekschip "Gerald Ford", en de kosten van het onderhoud, dan kan dit bedrag verschillende keren toenemen. Het schip zelf is ook twee keer zo duur. Om ervoor te zorgen dat het budget niet barst, zijn maatregelen om te besparen nodig. En ze werden aangenomen, en op een principieel constructief niveau.
Hoe kunt u geld besparen op een vliegdekschip?
De belangrijkste uitgaven in de strijdhet schip omvat kosten voor het onderhoud van de bemanning, brandstof, afschrijvingen en activiteiten in verband met gevechtstraining. Bij het ontwerp van het vliegdekschip Gerald Ford is rekening gehouden met de wensen van het leiderschap van het land en het bevel over de vloot om, in vergelijking met de Nimitz, de bemanning en de bedrijfskosten te verminderen. De belangrijkste ‘geldeter’ op schepen met een kerncentrale wordt als de reactor beschouwd (er zijn er twee op ‘Ford’), vooral op het moment dat energie-vrijgevende elementen worden vervangen. De levensduur van een vliegdekschip is 50 jaar, en al die jaren kan het zonder opladen. De splijtstof die tijdens de bouw in de kern wordt geladen, duurt een halve eeuw.
Wat de bemanning betreft, deze wordt met duizend verminderdmensen, en bestaat uit 2500 teamleden. Dit wordt bereikt door veel bewerkingen te automatiseren. En toch zal de exploitatie van het schip tijdens zijn dienst meer dan 22 miljard kosten.
Prestatiekenmerken en wapens
Het volgende vliegdekschip van het type "Gerald Ford" -project(CVN-77) zal "John F. Kennedy" heten. Binnen de komende twaalf jaar zullen vier schepen van dit type in paraatheid worden gebracht. Er is niet veel over bekend, maar er zijn wel enkele gegevens gepubliceerd. De reis van het vliegdekschip is 30 knopen (zeemijlen per uur) met een onbeperkt vaarbereik, de diepgang is 7,8 meter. Decks 25. De bovenbouw is ontworpen om het effectieve verstrooiingsoppervlak (EPR) te minimaliseren, waardoor het vliegdekschip Gerald Ford zal "gloeien" als een relatief kleine torpedobootjager op de radarschermen. Composietmaterialen (inclusief dempend geluid) en radio-absorberende coatings worden veel gebruikt in de constructie. Het schip heeft krachtige radar- en navigatieapparatuur, vluchtondersteunende systemen, gecodeerde satellietcommunicatie en vele andere, waaronder het Aegis-systeem. De vleugel zal worden gebaseerd op de F-18 Super Hornets en mogelijk de F-35C als de productie wordt hervat. Het nieuwste Amerikaanse vliegdekschip is ontworpen om een breed scala aan onbemande luchtvaartuigen te gebruiken. De luchtverdediging vanaf het schip is gebaseerd op SM-3 "Standard" -raketten met vrij bescheiden kenmerken.
Hoe eng is Ford?
Het schip is indrukwekkend qua grootte, verplaatsing,het aantal vliegtuigen op en onder het dek en de elektronica. Met zijn uiterlijk zal de Amerikaanse vloot natuurlijk nog sterker worden. Alleen al het feit dat de nadruk ligt op de aanvalscapaciteiten van de luchtvleugel ten koste van de bescherming tegen een mogelijke luchtaanval (inclusief raketaanval) suggereert dat de Verenigde Staten, in tegenstelling tot veel andere wapensystemen, het vliegdekschip Gerald Ford niet bouwen. om Rusland te bedreigen. ... De Russische vloot doet (meerdere keren) veel inferieur aan de Amerikaanse in termen van totale verplaatsing, maar heeft tegelijkertijd een effectieve structuur die het mogelijk maakt deze zeegiganten op veilige afstand te houden.
Vliegdekschepen zijn strafwapens, ze hebben weinig nut voor een echt gevecht met een sterke vijand.
