Khokhloma-schilderij, zoals Dymkovo-speelgoed,Vologda-kant, Pavlovo Posad-sjaals en andere ambachten weerspiegelen de geest en tradities van onze mensen. Tegenwoordig groeit de belangstelling voor deze kunstvorm gestaag. Khokhloma-speelgoed, beschilderde borden en meubels worden niet alleen museumstukken, maar ook een organisch onderdeel van ons leven. Ze zullen vandaag worden besproken.
Volgelingen van iconenschilders
Het is niet met zekerheid bekend hoe de Khokhlomaschilderen. Volgens moderne ideeën is de handel al meer dan 300 jaar aan de gang. Het verscheen in de Wolga-regio, waar zich nu het grondgebied van het Koverninsky-district van de Gorky-regio bevindt. Khokhloma-speelgoed en keukengerei onderscheiden zich door een speciale honinggouden kleur van de achtergrond of patroondetails. Hij is het die het schilderij uniek maakt. Er wordt aangenomen dat de technologie voor het verkrijgen van een dergelijke schaduw werd overgenomen door de ambachtslieden van de oude gelovigen. Ze wisten iconen een gouden glans te geven zonder edelmetaal te gebruiken.
technologie
Ongeacht wat Khokhloma dektschilderen: speelgoed, borden of meubels - het principe van schilderen is hetzelfde. De houten plano is bedekt met primer en drogende olie, en vervolgens ingewreven met aluminiumpoeder. Vroeger werd in plaats daarvan tin gebruikt, maar met moderne technologieën kan aluminium in grote hoeveelheden worden geproduceerd en daarom wordt het nu gebruikt bij het maken van Khokhloma-gebruiksvoorwerpen. Het product bedekt met metaalpoeder is geverfd. Daarna bedek ik het opnieuw met lijnolie en twee lagen vernis, waarna het werkstuk naar de oven wordt gestuurd. Van daaruit komen geverfde objecten al goud uit. Onder invloed van hoge temperaturen verandert een speciale coating de kleur van het product en geeft de metaallaag een karakteristieke glans.
Mooi en sterk
De kleur die typisch is voor Khokhloma blijktdankzij de speciale compositie die het patroon bedekt. De waarde van dergelijke producten zit echter niet alleen in hun schoonheid. De vernis die het schilderij beschermt, is bijzonder duurzaam. Hij is niet bang voor hoge temperatuur of mechanische belasting. Khokhloma-speelgoed kan veilig aan kinderen worden gegeven. Zelfs als de kinderen besluiten ze in ijswater te baden, gebeurt er niets met het schilderij. Hetzelfde geldt voor gerechten: kopjes, borden, kannen en lepels bedekt met khokhloma zijn niet bang voor kokend water of koud.
Khokhloma-speelgoed: geschiedenis
Natuurlijk, allereerst, Khokhloma gedektgerechten en interieurartikelen. In de 17e eeuw, toen, naar men gelooft, dit type schilderij verscheen, was tinpoeder duur en daarom kon niet iedereen de producten betalen. Het speelgoed van Khokhloma verscheen echter geleidelijk. Tekeningen met traditionele elementen begonnen kleine figuren van dieren en mensen te versieren.
Meestal was speelgoed van hout gemaakt.Het levende materiaal leende zich goed voor verwerking en was relatief goedkoop. Voor de vervaardiging van hun goederen gebruikten speelgoedmeesters berken, esp, dennen en linde. Van regio tot regio varieerden de voorkeuren van ambachtslieden afhankelijk van de prevalentie van een bepaalde houtsoort. Van gereedschap om speelgoed te maken, werden een bijl en een mes, soms een beitel, gebruikt.
Semyonovskaya Khokhloma
Natuurlijk zal het praten over een volksspeeltje zijnonvolledig, als je je de matryoshka niet herinnert. Voor velen kan het verhaal van zijn oorsprong een onverwachte ontdekking zijn. Matryoshka kwam aan het einde van de 19e eeuw vanuit ... Japan naar Rusland. Het prototype was de Indiase patriarch Jarma, die volgens de legende negen lange jaren in vasten en meditatie doorbracht, waardoor zijn armen en benen eraf vielen. De standvastigheid van de wijze werd ook gerespecteerd in Japan, waar hij werd vereerd als een god en Daruma werd genoemd. Talloze beeldjes beeldden hem af zonder armen en benen. Geleidelijk ontstond er een traditie om de ene mini-sculptuur in de andere te plaatsen - en zo verder tot zeven "lagen".
Het souvenir heette Fukurumu en in deze vormbelandde in Rusland. Toen hij hem zag, werd de kunstenaar Sergei Malyutin geïnspireerd om een nieuw speeltje te maken. In plaats van een oude man zonder armen en benen, portretteerde hij een schoonheid met een rood gezicht in een sjaal. Dit is hoe de matryoshka verscheen. Geleidelijk bereikte de traditie van het maken van dergelijk speelgoed de stad Semyonov en bleef daar. De ambachtslieden maken en schilderen hier nestpoppen. Vaak wordt de zogenaamde Semyonovskaya Khokhloma gebruikt om speelgoed te versieren. Het onderscheidt zich van de traditionele door grote en heldere bloemen, een iets ander kleurenschema.
Khokhloma vandaag
Volksambachten en tradities in onze tijdzijn niet alleen interessant voor historici. Een verscheidenheid aan ambachtslieden wendt zich tot hen: van eenvoudige naaisters tot vooraanstaande modeontwerpers en ontwerpers. Dankzij de snelle ontwikkeling van informatietechnologie is het tegenwoordig vrij eenvoudig om materiaal over het onderwerp te vinden. En op de vraag hoe je een Khokhloma-speeltje kunt tekenen, kun je gemakkelijk het juiste antwoord vinden. Handwerktoerisme ontwikkelt zich ook, wanneer ambachtslieden naar het thuisland van een bepaald soort kunst reizen en het rechtstreeks leren van de bewaarders van tradities.
Het speelgoed van Khokhloma is nog steeds een genot voor kinderendie houden van alles wat helder en ongewoon is. Om artistieke vaardigheden bij hun studenten te ontwikkelen en interesse in traditionele cultuur op te wekken, geven veel leraren lessen die Khokhloma-technieken onderwijzen. Ken en respecteer dit soort schilderijen en in het buitenland. Toeristen uit verschillende landen die naar huis terugkeren, brengen nestpoppen, keukengerei en zelfs meubels die zijn bedekt met Khokhloma-schilderij als een geschenk mee naar huis. Nu kunnen we met vertrouwen zeggen dat dit soort volkskunst zijn plaats heeft gevonden in de moderne wereld en dat meer dan één generatie zal worden geïnspireerd door zijn sappige patronen.
