Een supernova is de dood of het begin van een nieuw leven?

Heel zelden kunnen mensen dit waarnemeneen interessant fenomeen als een supernova. Maar dit is geen gewone geboorte van een ster, want er worden elk jaar wel tien sterren in onze melkweg geboren. En een supernova is een fenomeen dat maar eens in de honderd jaar kan worden waargenomen. Sterren sterven zo helder en mooi.

Om te begrijpen waarom een ​​supernova-explosie plaatsvindt,het is noodzakelijk om terug te keren naar de geboorte van de ster. Waterstof vliegt de ruimte in, die zich geleidelijk in wolken verzamelt. Als een wolk groot genoeg is, begint zich in het midden gecondenseerde waterstof te verzamelen en stijgt de temperatuur geleidelijk. Onder invloed van de zwaartekracht wordt de kern van de toekomstige ster verzameld, waar door de verhoogde temperatuur en toenemende gravitatie de reactie van thermonucleaire fusie begint plaats te vinden. Hoeveel waterstof een ster kan aantrekken, bepaalt zijn toekomstige grootte - van een rode dwerg tot een blauwe reus. Na verloop van tijd wordt een evenwicht tussen het werk van de ster tot stand gebracht, de buitenste lagen drukken op de kern en de kern zet uit door de energie van thermonucleaire fusie.

De ster is een soorteen thermonucleaire reactor, en, zoals elke reactor, zal de brandstof ooit opraken: waterstof. Maar om te kunnen zien hoe een supernova explodeerde, zal het wat meer tijd kosten, omdat in plaats van waterstof een andere brandstof (helium) werd gevormd in de reactor, die de ster zal gaan verbranden, omzetten in zuurstof en vervolgens in koolstof. En dit gaat door totdat er ijzer wordt gevormd in de kern van de ster, dat geen energie afgeeft tijdens een thermonucleaire reactie, maar het verbruikt. Onder dergelijke omstandigheden kan een supernova-explosie optreden.

De kern wordt daardoor zwaarder en kouderde lichtere bovenste lagen beginnen op hem te vallen. De thermonucleaire fusiereactie begint opnieuw, maar dit keer sneller dan normaal, waardoor de ster simpelweg explodeert en zijn materie in de omringende ruimte gooit. Afhankelijk van de grootte van de ster kunnen er ook kleine "sterretjes" achter blijven. De bekendste hiervan zijn zwarte gaten (een stof met een ongelooflijk hoge dichtheid, die een zeer hoge zwaartekracht heeft en licht kan uitstralen). Dergelijke formaties blijven bestaan ​​na zeer grote sterren die erin geslaagd zijn om thermonucleaire fusie te produceren tot zeer zware elementen. Kleinere sterren laten kleine neutronen- of ijzeren sterren achter die bijna geen licht uitstralen, maar ook een hoge materiedichtheid hebben.

Nieuwe sterren en supernovae zijn nauw verwant, omdatde dood van een van hen kan de geboorte van een nieuwe betekenen. Dit proces gaat eindeloos door. De supernova voert miljoenen tonnen materie de omringende ruimte in, die zich weer in wolken verzamelt, en de vorming van een nieuw hemellichaam begint. Wetenschappers zeggen dat alle zware elementen die zich in ons zonnestelsel bevinden, de zon tijdens zijn geboorte "stal" van een ster die een keer explodeerde. De natuur is verbazingwekkend, en de dood van één ding betekent altijd de geboorte van iets nieuws. In de ruimte vervalt materie, en in sterren vormt het zich, waardoor een grote balans in het universum ontstaat.