Humanitaire hulp bestaat uit het verstrekken vanvrijwillige gratis hulp aan de bevolking die wordt getroffen door verschillende noodsituaties: militaire operaties, natuurrampen, enz. Het belangrijkste doel van dergelijke evenementen is om de benarde situatie van mensen in rampsituaties te verlichten.
Geschiedenis van het voorval
In de 18-19 eeuwen.missionaire organisaties in Europa en Noord-Amerika hielden zich bezig met de prediking van het christendom in verre landen en het verlenen van hulp. Dankzij de activiteiten van religieuze gemeenschappen beseften inwoners van ontwikkelde landen het belang van humanitaire hulp en begonnen ze hen financiële steun te verlenen.
Een belangrijke fase in de ontwikkeling van internationalhumanitair recht is de opkomst van het "Rode Kruis". Het eerste internationale comité van deze organisatie kwam in 1863 bijeen. Het Rode Kruis begon zijn activiteit tijdens de Frans-Duitse oorlog (1870-1871). Hij verleende hulp aan de slachtoffers en organiseerde de postcommunicatie tussen de krijgsgevangenen en hun families.
Humanitaire hulp in het Russische rijkverscheen zelfs nog eerder: aan het begin van de Krimoorlog (1853) verscheen op voorstel van de groothertogin Elena Pavlovna de gemeenschap van zusters van barmhartigheid van de Kruisverheffing. De organisatie verleende hulp aan de gewonden op het slagveld.
Conventies van Genève, aangenomen van 1864 tot 1949, vormen de basis van het internationaal humanitair recht. Ze legden de principes vast volgens welke hulp wordt verleend aan strijders en burgers tijdens een oorlog.
Het belang van humanitaire hulp is sinds 2 toegenomenwereldoorlogen, toen veel staten in een staat van ondergang verkeerden. De Verenigde Naties, opgericht in 1945, hebben zichzelf ten doel gesteld de wereldvrede te versterken en internationale hulp te ontwikkelen om de economieën van landen te herstellen.
In de jaren 1960. de aandacht van de internationale gemeenschap ging uit naar ontwikkelingslanden die van de koloniale afhankelijkheid af waren en economische hulp nodig hadden.
Humanitaire organisaties binnen de VN
Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog staan de VN en haar gespecialiseerde organisaties centraal in de ondersteunende organisatie. Tot op de dag van vandaag houdt ze zich bezig met humanitaire hulp.
- Het Coördinatiebureau is structureeleen afdeling van het VN-secretariaat. Dit orgaan is verantwoordelijk voor het mobiliseren van verschillende organisaties om in een specifieke situatie humanitaire hulp te verlenen. Het beschikt over het Emergency Response Fund (CERF), dat operationele materiële steun biedt aan de getroffen regio's.
- Het ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties werkt aan de wederopbouw van regio's die zijn getroffen door natuurrampen.
- Het Wereldvoedselprogramma helpt bij alle vluchtelingensituaties.
- UNICEF zet zich in om kinderen te beschermen in gevallen die hun voortbestaan bedreigen.
Particuliere organisaties
Naast de bekendste humanitaire organisatie- "Rode Kruis", er zijn andere internationale verenigingen die hulp bieden. Artsen Zonder Grenzen is een organisatie die zowel in gewapende conflicten als in vredestijd actief is. Ze houdt zich bezig met het verstrekken van betaalbare medische zorg: vaccinatie, implementatie van preventieve maatregelen, werk in ziekenhuizen. Amnesty International biedt hulp aan mensen in de gevangenis en krijgsgevangenen.
doelen
Volgens artikel 1 van het VN-Handvest, een van de takeninternationale samenwerking is de gezamenlijke oplossing van sociale, culturele, economische en humanitaire problemen. Daarnaast streeft de internationale gemeenschap ernaar mensenrechten en vrijheden te ontwikkelen. Humanitaire hulp is een operationeel instrument om deze doelen te bereiken. In noodsituaties lost het de volgende taken op:
- Verzeker het voortbestaan en behoud de gezondheid van mensen die zijn getroffen door natuurrampen, militaire conflicten, door de mens veroorzaakte rampen.
- Om het onafhankelijke werk van levensondersteunende diensten te herstellen.
- Herstel economische activiteiten en infrastructuur naar normaal.
Principes van weergave
De activiteiten van het Rode Kruis en RoodCrescent 'ontwikkelde 7 principes van humanitaire hulp: menselijkheid, neutraliteit, onpartijdigheid, vrijwilligheid, onafhankelijkheid, universaliteit en eenheid. De Conventies van Genève benadrukken de principes van menselijkheid en onpartijdigheid die kenmerkend zijn voor humanitaire actie.
- De mensheid is het enige doel van medische of sociale zorg. De essentie van humanitaire actie is de bescherming van het individu.
- Onpartijdigheid vereist hulpweergegeven zonder enige voorkeur op basis van ras, religie of politiek. Allereerst moet er hulp worden geboden aan degenen die dit het meest nodig hebben.
De rest van de principes worden ook toegepast bij humanitaire hulpactiviteiten, maar zijn controversieel.
- Onafhankelijkheid. De activiteiten van de organisatie moeten vrij zijn van financiële, ideologische en militaire druk.
- Neutraliteit.Als de proefpersoon hulp verleent aan slachtoffers van vijandelijkheden, kan hij niet geïnteresseerd zijn in het militaire conflict. Hulpacties mogen niet worden geïnterpreteerd als vijandig tegenover welke kant van het conflict dan ook.
De werkingsprincipes zijn van toepassing op specifiekhumanitaire hulpactiviteiten. Ze geven organisaties de rechten en verantwoordelijkheden om in een bepaalde situatie effectieve hulp te bieden.
- Gratis toegang voor slachtoffers van gewapende conflicten.
- Het recht om altijd en overal medische zorg te verlenen.
- Het recht om de bevolking te helpen bij een tekort aan vitale middelen.
- Controle over de verdeling van hulp afhankelijk van bestaande behoeften.
maatregelen
Humanitaire hulp wordt verleend via de volgende operaties:
- Overheidsinstanties, openbare verenigingen en internationale organisaties informeren en de krachten bundelen.
- Directe levering van medische en materiële hulp aan de getroffen bevolking. Verstrekking van medicijnen, voedsel, onderdak enz.
- Organisatie van de toegang van humanitaire organisaties tot slachtoffers.
- Terbeschikkingstelling van technische uitrusting voor noodhulp.
problemen
Staatsvoorziening van humanitaire hulp inmilitair conflict is een situatie die altijd voor veel controverse zorgt. In omstandigheden van gewapende confrontatie is het moeilijk om de ware bedoelingen in te schatten van de staat die de slachtoffers ondersteunt. In sommige gevallen neemt dit of dat land deze acties, geleid door zijn geopolitieke belangen, bijvoorbeeld door zijn invloed in een vreemde regio te vergroten, om zich te mengen in de interne aangelegenheden van een andere staat. In het internationaal recht is er het concept van humanitaire interventie, dat wil zeggen buitenlandse interventie in de interne politiek van een land om de mensenrechten te beschermen en een einde te maken aan veiligheidsdreigingen. Voorbeelden van dit fenomeen zijn onder meer de volgende situaties:
- NAVO-interventie in de Bosnische oorlog in 1995 en in het Joegoslavische conflict in 1999
- Tussenkomst van Groot-Brittannië, Frankrijk en de VS in de burgeroorlog in Libië (2011).
Humanitaire hulp in Rusland
In internationale samenwerking om op te reagerenNoodsituaties namens Rusland zijn het ministerie van Noodsituaties. De instantie handelt op basis van internationale overeenkomsten van de Russische Federatie die zijn gesloten met de VN, de NAVO, ICDO, EU, VAE en andere landen. Volgens het rapport over de resultaten van het Ministerie van Noodsituaties in 2017 heeft Rusland humanitaire hulp gestuurd naar de bevolking van Jemen, Kirgizië, Tadzjikistan, Vietnam, Sri Lanka, Cuba en Mexico. In totaal zijn er 36 operaties uitgevoerd. EMERCOM uit Rusland helpt het buitenland bij het blussen van branden, mijnopruiming en de evacuatie van ernstig zieke mensen. De Russische Federatie stuurde 13 konvooien met humanitaire hulp naar het zuidoosten van Oekraïne, naar de zone van gewapende botsingen.
