In 1985 in de stad Schengen (Luxemburg)er gebeurde een echt historische gebeurtenis. Na langdurig voorbereidend werk werd een document ondertekend waarin bepaalde relaties tussen vijf landen werden vastgesteld: Duitsland, Frankrijk, België, Nederland en de grote provincie Luxemburg. De laatste drie landen werden de kern van het Schengen-akkoord, omdat ze in 1921 de Benelux Douane en Economische Unie vormden. Slechts tien jaar later, in maart 1995, werd het Schengen-akkoord van kracht.
Bij overeenkomst zijn de territoria van deze landen gewordenSchengengebied. Landen in de Schengenzone hebben geen interne grenscontroles, maar als een enkele staat wel grens- en visumcontroles aan de buitengrenzen van de zone.
Met het Schengenvisum dat is uitgegeven door een van de landen, in het kader van de bovengenoemde overeenkomst, kunt u de grenzen van de Schengenovereenkomst overschrijden zonder visaproblemen voor reizigers en tijdelijke reizigers.
Maar met politiecontrole of op de luchthaven, inhet hotel vereist de overlegging van een paspoort of een ander document waaruit de identiteit van een burger van een lidstaat van de Europese Unie blijkt. Soms, vanwege sommige politieke gebeurtenissen, wordt de controle aan de grenzen van Schengenlanden voor een maand hersteld, maar niet meer.
De landen van het Schengen-akkoord ontwikkelen actief justitiële en politiesamenwerking en ontwikkelen uniforme regels voor de binnenkomst en het verblijf van tijdelijk binnenkomen.
В настоящее время в Шенгенскую зону входят 27 Europese landen. Plus de facto: micro-staten van Monaco, Vaticaan en San Marino. Andorra, geen partij bij het Schengen-akkoord, heeft open grenzen met Frankrijk en Spanje.
Bijna alle Schengen-landen zijnLidstaten van de Europese Unie. Niet opgenomen in de EU: IJsland, Zwitserland, Noorwegen en Liechtenstein, maar volgens het Verdrag van Amsterdam maken ze sinds 1999 deel uit van de Schengenzone.
Het grondgebied, dat kan worden afgelegd zonder afzonderlijke staatsvisa, ontwikkelde zich geleidelijk.
Negen staten:Tsjechië, Hongarije, Estland, Litouwen, Letland, Malta, Slowakije, Polen en Slovenië hebben het Schengenakkoord pas in 2007 ondertekend. Ze zijn allemaal lid van de Europese Unie sinds 2004. Tegelijkertijd werd Bulgarije, Cyprus en Roemenië om verschillende redenen de toegang tot het Schengengebied ontzegd. De beslissing over hun binnenkomst wordt nog steeds uitgesteld.
In 2008, een lid van het Schengen-akkoordwerd Zwitserland, Liechtenstein - in 2011. Ze kwamen de Schengenzone binnen onder dezelfde voorwaarden als IJsland en Noorwegen (geen EU-leden): deze staten zijn gedefinieerd als gebonden door Schengen-verplichtingen, het Schengen-visum is geldig op hun grondgebied.
De Schengen-zone heeft een oppervlakte van 4 312 099 vierkante kilometer, meer dan 400 miljoen mensen wonen in de "zone". Dat wil zeggen, het grootste deel van Europa is de Schengen-ruimte.
De landen van het Schengen-akkoord zijn verenigd door het regelgevingskader van één enkele wetgeving. Het Schengengebied heeft gemeenschappelijke douaneregels.
Met de overeenkomst kunt u zakenreizen maken,reizen, in het algemeen, om door Europa te reizen zonder visum voor alle burgers van de Europese Unie. Burgers van staten die geen lid zijn van deze unie, die een visum hebben gekregen van een land dat lid is van het Akkoord van Schengen, kunnen zich ook vrij bewegen in het Schengengebied.
In wezen voor de reiziger of het bedrijfeen persoon met een Schengenvisum, worden de Schengenlanden een enorm land zonder grenzen, douane en dus zonder problemen en moeilijkheden.
Есть ограничения, так называемые коридоры – de periode waarbinnen het Schengenvisum geldig is. In Duitsland en Italië kunt u slechts 14 dagen blijven, in Spanje - 30 dagen, Frankrijk staat u toe om 2 maanden te blijven, maar Finland definieert een visumgang voor een heel jaar.
