In augustus 2016 - de 110e verjaardag van de man,wiens populariteit nauwelijks inferieur was aan die van de beroemdste voetballer van zijn tijd. Sinyavsky Vadim Svyatoslavovich stierf op 65-jarige leeftijd en werd het identificatiekenmerk van een heel tijdperk, de stem van de terugkeer van het land naar vrede en de personificatie van de standaard van het beroep van sportcommentator.
Korte biografie: begin
Een inwoner van Smolensk werd geboren op 10 augustus1906 De kindertijd ging voorbij met het gooien tussen twee serieuze hobby's: muziek en sport. Vadim Sinyavsky bezat absolute toonhoogte, speelde voortreffelijk piano en werkte zelfs als pianist. Maar hij ging naar het Instituut voor Lichamelijke Opvoeding, waarna hij ochtendgymnastiek op de radio dirigeerde. In mei 1929 organiseerde de radiocommissie een testrapport van een voetbalwedstrijd, op uitnodiging van sportscheidsrechters en Sinyavsky. Om een hoge spraaksnelheid te behouden, spraken ze een paar minuten, waarbij ze de microfoon overgaven aan de volgende. Een afgestudeerde van het Instituut voor Lichamelijke Opvoeding toonde zich van de beste kant en werd op de radio geaccepteerd voor het personeel.
Voor de oorlog moest hij zich melden enandere sporten: van atletiek tot schaken. Maar de belangrijkste gebeurtenissen voor radioluisteraars van die tijd waren voetbalwedstrijden. Weinig mensen hadden de gelegenheid om grote stadions te bezoeken, en luisterend naar het verslag van de commentator, tekende iedereen een beeld van wat er op het veld gebeurde - Vadim Sinyavsky beschreef het verloop van het spel zo figuurlijk en nauwkeurig.
Aforismen van het rapporterende genie
Het beroep van commentator vereist correcte dictie,goede kennis van het vak en de Russische taal, een prettig timbre van de stem en een verplicht gevoel voor humor. Tijdens de wedstrijd doen zich afwijkende situaties voor, waarop een onmiddellijke reactie van de verslaggever vereist is.
Voor de oorlog waren er geen speciale hutten, en hijIk moest een geschikte plek zoeken vanwaar het veld duidelijk zichtbaar was. Dus in 1939, in Sokolniki, klom Vadim Sinyavsky in een boom, waar hij in de eerste helft viel. Vanwege de resulterende pauze moest hij aan de radioluisteraars uitleggen wat er gebeurde: “Vrienden! Maak je geen zorgen, alles is in orde. Het lijkt erop dat jij en ik van een spar zijn gevallen ... "
Innerlijk intelligent, dat heeft hij nooit toegestaanzelf om de spelers verwijten te maken of zijn mening te uiten over de acties van de coach, maar zijn grappen werden aforismen en gingen naar de mensen. Dus noemde hij de klap van de voetballer Kopeikin "roebel". En de sprong van doelman Khomich was schitterend, al vloog de bal in het net.
oorlog
Met de rang van majoor doorliep Vadim Sinyavsky de heleGrote Patriottische Oorlog, een militaire correspondent van de All-Union Radio. Hij deed verslag van historische parades op het Rode Plein, van belegerde steden, ook van absoluut unieke plekken: een brandende tank, de bunker van veldmaarschalk Paulus.
In het belegerde Sebastopol, samen metgeluidstechnicus Natanzon begaf zich naar Malakhov Kurgan, waar hij onder mijnvuur kwam (februari 1942). Nadat hij een vriend had verloren, raakte de correspondent zelf ernstig gewond en bracht hij drie maanden door in ziekenhuizen. Hij verloor zijn linkeroog, maar keerde terug naar voren en liet de microfoon pas op de overwinningsdag los.
Voor de heldhaftigheid die tijdens de oorlogsjaren werd getoond, heeft hij vele onderscheidingen, waaronder drie bestellingen.
familie
Sinyavsky was getrouwd met Irina Kirillova,een werkende journalist voor de krant Pravda. Uit het huwelijk zijn twee kinderen geboren: zoon Yuri (geb. 1943) en dochter Marina (geb. 1955). De laatste keer dat Vadim Sinyavsky vader werd, was 49 jaar oud. Voordat hij Kirillova ontmoette, had Sinyavsky al een zoon, Sergei, geboren in 1933, die het muzikale talent van zijn vader erfde. Hij stierf vroeg en in 2011 stierf ook Yuri, afgestudeerd aan het Moscow Aviation Institute. Marina is filoloog en werkt als literair redacteur. Op verzoek van haar vader veranderde ze haar achternaam niet en bleef ze Sinyavskaya.
Recente jaren
Sportrapportage hervat in 1944, en inIn 1949 werd de wedstrijd tussen Dynamo en CDKA voor het eerst uitgezonden. Maar Sinyavsky had geen affaire met televisie. Daar zijn veel redenen voor, waaronder de gevolgen van blessures. Toeschouwers zagen wat er op het veld gebeurde en het was onmogelijk voor de commentator om fouten te maken. Hij vond een opvolger in de persoon van Nikolai Ozerov, met wie de leraar en leerling in 1950 samen het eerste rapport maakten. Maar tot de laatste dagen nam de meester geen afscheid van zijn favoriete werk. Op de radio regeerde Vadim Sinyavsky nog steeds in de lucht. De citaten van de commentator werden slagzinnen, zoals: “Blow! Weer een hit!"
Er was eens in Moskou, in het Dynamo-stadion (1949), ophet veld bleek een kat te zijn die het spel van voetballers verstoort. Onder het toejuichen van het publiek probeerden de bewakers haar tien minuten lang te vangen en Sinyavsky moest de radioluisteraars in kleuren over de gebeurtenissen vertellen, waardoor het publiek moest lachen.
Hij stierf in 1972 aan de oncologie, maarbleef in de harten en het geheugen van degenen die zijn tijdgenoot waren. Zijn talent tot nu toe is vastgelegd in drie speelfilms waarin hij optrad in zijn eigen rol. Stripfiguren spreken in zijn stem, maar voetbalfans kunnen Sinyavsky alleen maar dankbaar zijn omdat M. Blanter op zijn aandringen ooit de voetbalmars heeft gecomponeerd. Elke wedstrijd van het binnenlands kampioenschap begint ermee.
