Wat onderscheidt elk niveau van organisatie van levende materie

Het universele principe "van eenvoudig naar complex" geldt voor alle bekende niveaus van organisatie van materie en manifesteert zich in elk van zijn stadia in de vorm van een organisatieniveau.

Moderne biologie identificeert verschillende belangrijkeorganisatieniveaus van levende organismen: dit zijn de moleculaire en cellulaire niveaus die inherent zijn aan alle levende wezens, evenals de niveaus die inherent zijn aan meer complexe structuren - weefsel, orgaan, organisme, evenals populatie, biogeocenotisch en biosferisch. Elk levend organisme is een mobiel systeem dat openstaat voor interactie met de externe omgeving. De belangrijkste "bouwmaterialen" van een levende cel zijn eiwitten, lipiden, koolhydraten, nucleïnezuren.

Organisatieniveaus van meercellige organismen

Moleculair niveau van organisatie van levende materieis het eenvoudigste en inherent aan alle levende organismen, variërend van bacteriën tot protozoa. Daarop vinden chemische reacties plaats die levensondersteunende functies dragen, en ook worden erfelijke programma's ingebed in nucleïnezuren gerealiseerd. Het volgende - het cellulaire organisatieniveau van levende materie - heeft iets andere eigenschappen. Het is de cel die de minimale eenheid is van de structuur van levende materie, die deze voorziet van fundamentele functies als groei, ontwikkeling en voortplanting. Metabole processen vinden plaats in cellen.

Organisatieniveaus van meercellige organismen

Cellen vergelijkbaar in structuur en functievormvier hoofdtypen weefsels: bindweefsel, epitheliaal, zenuwstelsel, spierweefsel. Verschillende soorten weefsels, waarvan er een of twee een belangrijkere rol spelen, vormen een orgaan - een afzonderlijk deel van het lichaam dat een bepaalde locatie heeft en een bepaalde reeks functies vervult. Orgaansystemen verenigen zich en creëren een nieuw niveau van organisatie van levende materie - organisme; het is voornamelijk inherent aan meercellige levende wezens. Elk organisme is een stabiel systeem, relatief autonoom van de omgeving en in staat zich aan zijn omstandigheden aan te passen. Vanwege het feit dat levende organismen die tot dezelfde soort behoren een vergelijkbare structuur en functies hebben, kunnen ze zich verenigen in populaties en bepaalde territoria bezetten, die worden gekenmerkt door bepaalde klimatologische kenmerken.

Als de eenvoudigste evolutionaire eenheidproces, de populatie zorgt voor de uitwisseling van genetische informatie, het verloop van de processen van erfelijkheid en variabiliteit. Biocenoses, die associaties zijn van populaties van een grote verscheidenheid aan soorten, door interactie met ca.

omgeving naar het volgende niveauorganisatie van levende materie. Het is de biogeocenose die zorgt voor de circulatie van stoffen die in de natuur voorkomen, evenals voor de maximale interactie tussen levende en levenloze natuur.

Самый высокий существующий уровень организации levende materie - biosfeer - verenigt biogeocenoses. Het heeft een enkele energiestroom en verenigt ook alle bovenstaande niveaus tot één geheel. Het is dit organisatieniveau van levende materie dat de breedste reeks functies heeft, waaronder het handhaven van de constantheid van de externe en interne structuur van de levende natuur, het structureren en systematiseren van de belangrijkste elementen ervan.