Nazomer in de bossen van Siberië en het centrale deelEen vervelende elandvlieg verschijnt in Rusland (een insectenfoto wordt in dit artikel gepresenteerd). Naast het grondgebied van ons land leeft hij ook in het noorden van China, in Noord-Amerika en Scandinavië. Het aantal parasieten is direct afhankelijk van het aantal herten en elanden.
Elandenvlieg, elandtik, elandluis, hertDe bloedzuiger is allemaal een en hetzelfde insect dat tot de familie Hippoboscidae behoort. Het lichaam van drie millimeter heeft een afgeplatte vorm en is bedekt met lichtbruine leerachtige dichte integumenten. Op het hoofd, in diepe depressies, bevinden zich antennes, die praktisch niet boven het oppervlak uitsteken. Elandvlieg heeft grote ogen, bestaande uit meer dan 2,5 duizend facetten. Haar ogen nemen ¼ van het hele lichaam in beslag, daarnaast zijn er nog 3 eenvoudige ogen op de kop van de vlieg. Het mondapparaat van dit insect behoort tot het piercing-zuigende type en heeft een vergelijkbare structuur als de slurf van een vlieg, die een herfstvlies wordt genoemd. De hertenbloedzuiger heeft dichte en transparante vleugels met een klein aantal aders; hun lengte varieert van 5,5 tot 6 mm. Aan de zijkanten van de borst zijn sterke benen met verdikte dijen en asymmetrische klauwen. De elandvlieg is uitgerust met een elastische buik, die bij het eten enorm in omvang kan toenemen.
Dit type insect behoort tot het rondlevenectoparasieten. Met andere woorden, de elandvlieg voedt zich alleen met het bloed dat hij krijgt van warmbloedige dieren. Artiodactyls behoren tot de belangrijkste gastheren-kostwinners. Dit zijn reeën, herten, edelherten en elanden. Bovendien gebruikt de bloedzuigende vlieg met succes vee, wilde zwijnen, beren, vossen, honden, dassen, schapen enzovoort. Als er een groot aantal van deze parasiet is, bedreigt de beet van een elandvlieg een persoon, en het moet worden opgemerkt dat het nogal pijnlijk is. Op de plaats van de beet wordt de huid rood, verschijnt er een dichte knobbel die tot 20 dagen kan aanhouden.
Waarom wordt het een elandluis of een teek genoemd?Ondanks de aanwezigheid van goed ontwikkelde vleugels vliegen deze insecten vrij slecht en over korte afstanden. Ze hebben eigenlijk vleugels nodig om naar de geur van een warmbloedig dier te vliegen. En zodra ze hun doel bereiken, worden ze onmiddellijk weggegooid. Al hun verdere leven speelt zich al af op het lichaam van de gastheer-kostwinner. Ze graven zich in zijn vacht, bijten door de huid en beginnen zich te voeden met bloed. Vandaar de vergelijking met de gewone luis en mijt.
Na een paar weken van een rustig leven met bloedzuigersde puberteit komt, ze beginnen in paren te houden: een vrouwtje met een mannetje. Na de bevruchting, na 16 dagen, baart het vrouwtje de eerste larve. Merk op dat het baart, aangezien dit type insect tot levendbarend behoort, of beter gezegd, poppendragend. Bij het vrouwtje ontwikkelt het ei zich eerst in het lichaam, daarna de larve. Drie millimeter-vormige prepupae worden al geboren. Na een paar uur veranderen ze in een pseudococonus (puparium), worden ze bedekt met een harde schaal en vallen ze op de grond. Dit gebeurt meestal van oktober tot maart. De poppen blijven tot augustus in deze staat en dan verschijnen er nieuwe gevleugelde elandvliegen. Tijdens haar leven (ongeveer zes maanden) slaagt het vrouwtje erin om tot 30 van dergelijke puparia uit te stellen.
Deze parasieten brengen geweldigbezorgdheid, aangezien ze zich op één persoon wel honderden kunnen vestigen. En dit leidt tot uitputting van het dier, bij jonge dieren kan groeiachterstand optreden. Helaas zijn er geen effectieve insectenwerende middelen tegen dit insect gevonden. Om jezelf tegen zijn beten te beschermen, moet je voor je kleding zorgen als je het bos in gaat. De manchetten op de mouwen moeten goed aansluiten op het lichaam, het is beter om de broek in de sokken te stoppen en er moet een hoed op het hoofd zijn. Inspecteer na de wandeling zorgvuldig je kleding en verwijder al het ongedierte dat erin op de loer ligt.
