De achttiende eeuw in de wereldgeschiedenis wordt genoemdde tijd van de Verlichting. Het was tijdens deze periode dat er grote veranderingen plaatsvonden in het spirituele, culturele en sociaaleconomische leven van Europa. Ze waren allemaal op de een of andere manier nauw verbonden met de oprichting van het heroplevende kapitalistische systeem. Het nieuwe historische tijdperk heeft niet alleen het karakter radicaal veranderd, maar ook de hele inhoud van het menselijk leven.
Er zijn significante veranderingen opgetreden in relaties.tussen mensen. Sociale instellingen zijn veranderd. De relatie tussen mens en natuur, evenals haar rol in de loop van historische processen, werd herzien. Het bloeiende leven heeft de wetenschap een krachtige impuls gegeven en is een van de belangrijkste componenten van de culturele sfeer geworden. Tegelijkertijd kreeg het onderwijs de status van een maatstaf voor sociale betekenis en persoonlijkheidscultuur.
De grootste denker van de 18e eeuw
In de ethiek van de Verlichting wordt een speciale plaats gegevenImmanuel Kant. De werken van deze grote denker uit de 18e eeuw hebben tot op de dag van vandaag een enorme invloed gehad op de filosofie. De spirituele situatie die zich in de toenmalige samenleving ontwikkelde, werd gekenmerkt door pogingen om een bijzondere stroom te creëren. Het moest een autonome filosofie zijn, alleen gebaseerd op rede en ervaring.
Deze marteling leidde tot de geschillenwereldbeelden zijn extreem verscherpt. Het bleek dat als je alleen puur logische redeneringen gebruikt en vertrouwt op ervaring, de conclusie zowel het bestaan van God als zijn ontkenning kan zijn. Deze benadering maakte het met evenveel succes mogelijk om elke stelling te bewijzen en deze volledig te verwerpen.
Kants principes
Een van de belangrijkste prestaties van de grote denkerbestaat uit het feit dat hij in staat was om de vragen die betrekking hadden op theoretische en praktische redenen te scheiden. Hij liet de mensheid het ware pad zien. Volgens hem is de praktische reden, die ons onze plicht aangeeft, niet afhankelijk van de theoretische reden en veel breder dan die.
Ethiek staat centraal in Kants redenering.De denker wees erop dat het sociale karakter van het gedrag van mensen niet alleen wordt gereguleerd door wettelijke, maar ook door morele normen. Bovendien verschillen deze concepten van elkaar. Ze zijn in de aard van dwang. Wettelijke normativiteit onderscheidt zich door externe dwang van sociale instellingen, andere mensen en de hele staat als geheel. De situatie is anders in moraliteit. Hier is dwang alleen intern mogelijk. Het gebeurt doordat iedereen zich bewust is van zijn plicht.
Volgens de principes van Kant is de wet openbaar. Tegelijkertijd is moraliteit de interne sfeer van de vrije en onafhankelijke keuze van het individu.
Introductie van nieuwe concepten
Het beroemdste werk van I.Kant - "Kritiek op de praktische rede". Dit boek is gewijd aan de problemen die worden veroorzaakt door de normatieve regulering van sociaal gedrag. In het werk werden voor het eerst nieuwe termen geïntroduceerd, die de denker "imperatieven" noemde. Dit concept impliceert speciale regels die objectieve dwang tot handelingen van een bepaald type inhouden.
Kant classificeerde alle imperatieven. Dit was een gevolg van het isoleren van hypothetische en categorische eenheden ervan. De denker gaf de basisconcepten van deze categorieën.
Hypothetische imperatieven
Aan hen heeft Kant die vereisten opgenomen dieworden beschouwd als noodzakelijke voorwaarden om de gestelde doelen te bereiken. Een hypothetische noodzaak voor een persoon die handel drijft en vaste klanten wil hebben, is dus eerlijkheid. Het voldoen aan deze eis zal ongetwijfeld kopers aantrekken. De eerlijkheidsvoorwaarde voor de handelaar is een hypothetische noodzaak. Hiermee kunt u het geplande inkomen ontvangen. In dit geval zijn hypothetische imperatieven geen doel op zich. Het is gewoon een middel om succesvol te handelen.
Hypothetische imperatieven, op hun beurt,onderverdeeld in de regels van vaardigheid en voorzichtigheid. De eerste omvat de vereisten die voorschrijven om specifieke vaardigheden onder de knie te krijgen die nodig zijn bij het handelen. Maar de noodzaak van voorzichtigheid is een voorwaarde voor eerlijkheid. Bovendien wordt het niet ingegeven door morele motieven. Zijn oorsprong ligt in pragmatische overwegingen.
Alle acties die een persoon uitvoertOnder invloed van hypothetische imperatieven verwijst Kant niet naar moreel, maar naar juridisch. Ze zijn heel acceptabel en goedgekeurd door de samenleving. Bovendien zijn ze niet in tegenspraak met de taken en belangen van de ontwikkeling van beschaafde relaties.
Categorische imperatieven
Het concept van deze vereisten is fundamenteel anders danhypothetisch. De categorische imperatief is de vervulling van bepaalde voorwaarden. Ze impliceren de vereiste dat een persoon alle mensen alleen ongeïnteresseerd behandelt. Tegelijkertijd zou hij in zijn relaties geen middel moeten zien om doelen te bereiken, maar een intrinsieke waarde, die absoluut en onafhankelijk is. Volgens Kant verdient ieder van ons dit, aangezien de mens het beeld en de gelijkenis van God is. Met andere woorden, ieder van ons is de hoogste waarde op aarde.
Helaas zijn categorische imperatieven dat weleen vaardigheid die de natuur een persoon niet volledig zou kunnen geven. Daarom moet ieder van ons, om geen slaaf van ons egoïsme te worden, voortdurend onze morele plicht in gedachten houden en vrijwillige zelfdwang uitoefenen. Kant bewees dat hiervoor een persoon over alle noodzakelijke kwaliteiten beschikt. Ieder van ons kan, maar moet zich niet alleen gedragen in overeenstemming met de voorwaarden van de categorische imperatief. Tegelijkertijd streeft ieder van ons volgens de denker niet naar geluk, maar naar de vervulling van onze morele plicht. Geleidelijk aan het vorderen van dit moeilijke pad, bereikt een persoon de hoogste trappen van spiritualiteit. De beloning die hem te wachten staat, is eigenwaarde.
Milieuvereisten
De ontwikkeling van de samenleving is direct gerelateerd aan natuurlijkvoorwaarden. Een rustigere evolutieperiode in de ontwikkeling van de mensheid werd waargenomen in die tijdperken waarin het milieu ondergeschikt kon worden gemaakt aan hun belangen. Tegelijkertijd dachten mensen niet na over de gevolgen van hun activiteiten, of er feedback was die onomkeerbare veranderingen in hun leven zou kunnen aanbrengen.
Er zijn crises in de geschiedenis van de mensheid geweest wanneerde mogelijkheden die werden opgedaan in rustigere perioden van ontwikkeling waren volledig uitgeput. Tegelijkertijd werd het verdere bestaan van de beschaving alleen mogelijk met kardinale veranderingen in de ecologische niche, evenals met een nieuwe organisatie van de samenleving. Dergelijke periodes werden gekenmerkt door grote migraties van volkeren, een radicale verandering in de structuur van de beschaving, enz.
Milieugevaren die op de loer liggende mensheid is heel serieus. Het wegnemen van dit probleem stelt de samenleving voor vrij moeilijke taken. Om zijn geschiedenis voort te zetten, moet de mensheid alle activiteiten noodzakelijkerwijs coördineren met de behoeften van de natuur. Tegelijkertijd moet de ontwikkeling van de samenleving in dezelfde keten gaan als de ontwikkeling van de biosfeer op aarde. Deze vereiste is een milieuverplichting. Overtreding van de voorwaarden dreigt desastreuze gevolgen te hebben.
Morele imperatieven
Het leven van elke persoon speelt zich in krap afin het kader van de eisen die de samenleving stelt. Tegelijkertijd worden er voortdurend nieuwe morele principes verdedigd. Sommige acceptabele acties in het verleden zijn bijvoorbeeld onacceptabel geworden in de wereld van vandaag. Dergelijke beperkingen zijn de morele noodzaak.
De eisen zijn hier niet minder streng danecologisch. Morele verplichtingen zijn de voorwaarden waarvan de toekomst van de mensheid doorslaggevend zal afhangen. We moeten allemaal deze vereisten realiseren, begrijpen en internaliseren. Elke persoon behoort niet alleen tot een bepaald land of land. Hij is een lid van de gemeenschap van de hele planeet. Voor de normale ontwikkeling van de beschaving moeten mensen de natuur anders behandelen. Ze moeten de gevaarlijke illusie van dominantie over haar opgeven. Bovendien zou het hele leven van de menselijke samenleving onderworpen moeten zijn aan de natuurwetten, evenals aan haar moraliteit.
