De West-Siberische vlakte is een van dede grootste vlaktes ter wereld. Van noord naar zuid strekt het zich uit over twee en een half duizend kilometer, van west naar oost - iets minder dan tweeduizend. De natuurlijke grenzen zijn: in het noorden - de zeeën van de Noordelijke IJszee, in het zuiden - het Kazachse hoogland, in het westen - de Oeral en in het oosten - de Yenisei. De oppervlakte van de vlakte is iets minder dan drie miljoen vierkante kilometer.
Er zijn hier veel deposito'sverschillende mineralen. Maar de belangrijkste zijn koolwaterstoffen. De West-Siberische laagvlakte is de grootste olie- en gasregio in de Russische Federatie en een van de grootste ter wereld.
Groot oppervlak en relatieve uniformiteitreliëf werd de reden dat de West-Siberische vlakte een groot aantal natuurlijke en klimaatzones omvat met een duidelijke verdeling van noord naar zuid. In de gebieden grenzend aan de Noordelijke IJszee is het dominante landschapstype toendra met uitgestrekte wetlands. In het zuiden verandert het karakter van het terrein geleidelijk. De toendra wordt vervangen door een bos-toendra met eilandjes van lage bomen, in het zuiden - taiga, bestaande uit donkere naaldbomen, zelfs in het zuiden is een gordel van loofbossen. Ongeveer op de vijfenvijftigste breedtegraad worden bossen verdund met steppe en velden, en op de grens met Kazachstan is er bijna geen bos, met uitzondering van de oostelijke regio's van de vlakte.
Natuurlijke omstandigheden hier zelfs op dezelfde breedtegraadeen beetje anders. Dit komt door het feit dat de West-Siberische vlakte, waarvan het klimaat afhankelijk is van de aanwezigheid van een natuurlijke barrière (Oeral), die beschermt tegen warme westenwinden, in het overgangsgebied ligt van een gematigd continentaal klimaat naar een sterk continentale. En als het verschil tussen de heersende zomer- en wintertemperaturen in de regio's grenzend aan de Oeral minder uitgesproken is, dan is de linkeroever van de Yenisei al een gebied waar een volwaardig scherp continentaal klimaat heerst.
Er zijn hier geen grote hoogteverschillen, maar tocher zijn kleine heuvels, laaglanden en moerassen, die vooral rijk zijn aan de West-Siberische vlakte. Het reliëf lijkt te zijn samengesteld uit elementen (Vasyugan-vlakte, Kulundinskaya ranina, Barabinskaya-laagland, enzovoort) die onderling concurreren - die lager zijn. En alleen in het noorden bevindt zich Siberische Uvaly -
Afzonderlijk moet het worden gezegd over de rivieren van West-Siberiëvlaktes. Bijna het hele grondgebied wordt bezet door het Ob-bekken met de belangrijkste zijrivier Irtysh. Het oostelijke deel van de vlakte maakt deel uit van het Yenisei-bekken. Het grondgebied is in overvloed voorzien van watervoorraden. Maar vanwege het vlakke karakter van de rivier en de afwezigheid van hoogteverschillen, staan er praktisch geen grote waterkrachtcentrales op, met uitzondering van Novosibirskaya, gelegen in de bovenloop. Ondanks het enorme potentieel is de bouw van een waterkrachtcentrale aan de Ob-rivier onder Novosibirsk onmogelijk, omdat in dit geval een enorm gebied zal worden overstroomd.
