Achter het Oeralgebergte, op de grens van Europa en Azië,gelegen in de regio Tsjeljabinsk. Deze landen staan bekend om hun unieke karakter, krachtige zware industrie en mensen. De bevolking van de regio Tsjeljabinsk is trots op de talenten die hier ooit zijn geboren, zoals V. Zhukovsky, D. Mendeleev, I. Kurchatov.
Geografie van de regio Tsjeljabinsk
De regio ligt in het midden en zuiden van Oeral,tussen zulke grote buren als Sverdlovsk, Orenburg, Koergan-regio's, Basjkortostan en Kazachstan. De oppervlakte van de regio is 88,5 duizend vierkante meter. km. Het grootste deel van de regio ligt op de Trans-Oeralvlakte en het West-Siberische laagland, een klein deel beslaat de oostelijke helling van het Oeralgebergte. Het reliëf van lokale territoria is zeer divers: er zijn bergen, bossen, meren, heuvels en vlaktes. Het hoogste punt in de regio is de berg Nurlat (1400 m). De regio is rijk aan waterbronnen, het rivierennetwerk wordt georganiseerd door drie grote rivieren: Kama, Tobol en Ural. Hun bovenloop bevindt zich hier, dus de rivieren hebben nog niet de kracht die ze in andere streken kenmerken. Maar hun talrijke bronnen en zijrivieren zorgen voor een goede watervoorziening in de regio.
In totaal bijna 500 rivieren van verschillendegrootte. De regio is buitengewoon rijk aan mineralen. De regio heeft in Rusland een monopolie voor de winning van magnesiet, grafiet, talk en dolomiet. Ook zijn hier olie- en gasvelden ontdekt en ontwikkeld. Het unieke van de regio Chelyabinsk ligt in het feit dat het zich in 4 natuurlijke zones tegelijk bevindt: bos, steppe, bos-steppe en berg-taiga. Daarom is er een zeer rijke flora en fauna, evenals gunstige omstandigheden voor het verbouwen van verschillende gewassen. Dergelijke gunstige omstandigheden hebben ertoe bijgedragen dat mensen zich hier sinds de oudheid hebben gevestigd.
Klimaat en ecologie
De regio Chelyabinsk bevindt zich in de zonelandklimaat met lange koude winters en korte hete zomers. Het Oeralgebergte laat geen luchtmassa's uit de Atlantische Oceaan toe om de regio binnen te komen en anticyclonen uit Azië goed vast te houden. De gemiddelde temperatuur in de winter is min 17 graden, in de zomer plus 16. In de loop der jaren heeft de bevolking van de regio Tsjeljabinsk zich met succes aangepast aan het lokale klimaat en heeft ze geleerd om veel landbouwproducten in de regio te verbouwen.
Ecologie in het veld waarin het actief werkteen groot aantal productiebedrijven en fabrieken is alarmerend. Ondanks het feit dat sanitaire voorzieningen beweren dat alles binnen de normale grenzen valt, is smog bij het naderen van grote steden toch met het blote oog zichtbaar. En volgens de bewoners zit er veel roet in de lucht, dat zich op alle objecten nestelt.
Schikkingsgeschiedenis
De eerste mensen op het grondgebied van het moderne Tsjeljabinskgebieden verschenen in het Paleolithicum. In de 17-16 eeuw voor Christus. e. hier was er een proto-stad beschaving, monumenten uit de oudheid zijn te zien in het "Arkaim" reservaat en in de Ipatievskaya grot. In het nieuwe tijdperk woonden hier periodiek Scythen, Saks en Sarmaten. Ze werden later vervangen door de Hunnen, Turken en Proto-Magyaren. In het tijdperk van landverovering door het Mongoolse-Tataarse leger werden deze gebieden onderdeel van hun rijk. Een nieuw verhaal begint in de 18e eeuw, toen het fort van Chelyabinsk werd gebouwd. In 1744 werden deze gronden onderdeel van de provincie Orenburg. Later werden ze toegewezen aan verschillende administratieve eenheden. Pas in 1943 kreeg de regio zijn huidige vorm. De bevolking van de regio Tsjeljabinsk nam actief deel aan alle historische gebeurtenissen van het land en tegenwoordig is de regio een belangrijk onderdeel van de Russische economie.
Administratieve afdelingen en steden van de regio Tsjeljabinsk
Regio Tsjeljabinsk (in overeenstemming met het decreet2006) is opgedeeld in 16 stadsdelen en 27 deelgemeenten. Er zijn slechts 27 steden en 1244 nederzettingen van verschillende grootte in de regio. Als we de bevolking van de regio Tsjeljabinsk per stad bekijken, kan worden opgemerkt dat de grootste nederzettingen in de regio in dit opzicht steden zijn als Chelyabinsk (1 miljoen 200 duizend mensen) en Magnitogorsk (417 duizend mensen). De rest van de nederzettingen zijn veel kleiner in termen van het aantal inwoners. Er zijn slechts drie steden met een bevolking van 100 tot 200 duizend: Zlatoust, Miass, Kopeisk. De meeste van alle in de regio zijn kleine steden met een bevolking van minder dan 20 duizend. Het departement, dat verantwoordelijk is voor de sociale bescherming van de bevolking van de regio Tsjeljabinsk, volgt de dynamiek van het aantal inwoners en merkt op dat er een tendens is om het aantal inwoners van kleine nederzettingen in de regio te verminderen. Dorpelingen trekken steeds vaker naar steden op zoek naar werk.
Populatiedynamiek
Volg systematisch de bevolkingDe regio Tsjeljabinsk begon in 1959. Toen woonden 2 miljoen 976 duizend mensen in de regio. In de daaropvolgende 30 jaar groeide de regio gestaag en in 1991 waren er 3 miljoen 700 duizend inwoners. Sinds de perestrojka begint een lange periode van afname van het aantal inwoners van de regio. Gedurende 20 jaar is het met 300 duizend mensen afgenomen. Sinds 2012 is er een langzame groei begonnen en tegenwoordig telt de regio Tsjeljabinsk 3,5 miljoen mensen. De grootste stijging hiervan zien we in de grote steden van de regio: Chelyabinsk en Magnitogorsk.
Economie van de regio
De regio vertoont een stabiele economieontwikkeling. De belangrijkste industrieën in de regio zijn metallurgie, machinebouw, chemische industrie, energie, radio-elektronica, nucleaire industrie, evenals dienstverlening en verwerking. De trots van de regio zijn metallurgische ondernemingen; er zijn ook 16 grote industriële ondernemingen actief in de regio, die ongeveer 60% van alle metaalproducten in het land produceren. 9 grote machinebouwbedrijven opereren op basis van hun eigen metallurgische productie. Het Ministerie van Werkgelegenheid van de bevolking van de regio Tsjeljabinsk heeft berekend dat 48% van de inwoners van de regio werkzaam is op verschillende productiegebieden in de regio. De economie van de regio groeit gestaag in de voedings- en dienstensector. Lokale landbouw levert de regio goed van essentiële producten: groenten, brood, vlees, zuivelproducten.
werk
Statistieken tonen een stabiele werkgelegenheidbevolking van de regio Tsjeljabinsk. In 2016 bedraagt de werkloosheid ongeveer 2%, wat een goede indicator is voor het landelijk gemiddelde. Door de verscheidenheid aan productiebedrijven kunnen zowel gekwalificeerd als ongeschoold personeel, zowel mannen als vrouwen, werk vinden. De economische crisis in het land maakt het een beetje moeilijk om werk te vinden, waardoor de werkloosheid in de loop van het jaar met 0,5% is gestegen. Uit statistieken blijkt echter dat er in kleine steden en landelijke nederzettingen minder werk is, wat leidt tot arbeidsmigratie van de bevolking. Inwoners worden herverdeeld binnen de regio: ze verhuizen van dorpen naar steden. Een deel van de bevolking pendelt dagelijks naar het werk in de stad.
Demografische kenmerken van de bevolking van de regio Tsjeljabinsk
Hoogste bevolkingsdichtheid in de regiotoont Chelyabinsk - ongeveer 2200 mensen per vierkante meter. km, in Magnitogorsk is deze parameter ongeveer 1000 mensen, en de gemiddelde bevolkingsdichtheid in de regio is slechts 39 mensen per vierkante meter. km. Geslachtsdifferentiatie tussen de inwoners van de regio past in de volledig Russische trend: er zijn 1884 vrouwen op 1594 mannen. De relatief gunstige economische situatie in de regio draagt ertoe bij dat de bevolking van de regio Tsjeljabinsk geleidelijk verjongt. Het geboortecijfer is de afgelopen jaren gestegen, maar kan het sterftecijfer nog steeds niet overtreffen. Er is dus een licht negatieve dynamiek in het aantal inwoners van de regio, maar de situatie wordt gered door migratie.
