Sommige mensen zien er schattig en donzig uitgedomesticeerde konijnen hebben de neiging te denken dat hun familieleden die in de wrede wildernis leven hetzelfde zorgeloze leven leiden en alleen knabbelen aan het sappige gras dat in de weilanden groeit. Maar dit is een verkeerde mening, want elke nieuwe dag is voor hen een constante strijd om te overleven. Het wilde konijn is altijd op zoek naar ten minste een soort voedsel, ongeacht het seizoen, en bovendien moet het zich ook verbergen voor allerlei soorten roofdieren.
beschrijving
Dat is de reden waarom deze kleine dieren zoiets hebbenlichaamsstructuur, waardoor het voor hen gemakkelijker zal zijn om te overleven in de barre omstandigheden van hun natuurlijke omgeving. Ze zijn begiftigd met de unieke mogelijkheden om hun voedsel onder de sneeuw vandaan te halen, hebben een uitstekend gehoor, waardoor ze de nadering van een roofdier op een afstand van dertig meter kunnen horen, zelfs als het niet op de grond is, maar in de lucht zweeft .
Het wilde konijn is begiftigd met een heterogene kleur.Zijn foto's laten zien dat dit dier bovenop een bruingrijze vacht heeft, soms met een roodachtige tint. Het achterlijf en de punt van de staart zijn iets lichter en aan de zijkanten is een witachtige streep zichtbaar, die in het bovenste deel van de dij verandert in een klein stipje.
Het wilde konijn verandert, in tegenstelling tot de haas, niet van kleur gedurende het jaar, maar komt, zoals verwacht, slechts twee vervellingen voor - in de lente en de herfst.
Waar wonen zij?
Aanvankelijk leefden deze kleine dieren alleenalleen op het Iberisch schiereiland, maar dankzij landbouwactiviteiten waren ze op bijna alle continenten gevestigd, behalve Antarctica en Azië.
Momenteel leeft het wilde konijn in Rusland,Oekraïne, maar ook in veel landen van Europa en Afrika. Bovendien is dit kleine dier te vinden op de eilanden van de Stille en Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee.
Deze dieren leven alleen waar ze zijnstruiken en lage bomen, maar kunnen ook leven in steppen, bosriemen en aanplant. Hun levensomstandigheden verschillen aanzienlijk van de levensstijl van hazen, omdat het wilde konijn voor zijn bestaan minder territorium nodig heeft. De familie van deze kleine dieren kan gemakkelijk leven op het land, waarvan de oppervlakte varieert van drie tot twintig hectare. Voor een comfortabeler bestaan graven ze gaten voor zichzelf, tot wel dertig meter lang.
Woning van kleine dieren
Dergelijke tunnels zijn overal te zienopen gebied met moeilijk terrein, daar graaft het wilde konijn ze. Waar dit kleine dier leeft, heerst daar alleen zandgrond, zodat het gemakkelijker en handiger zou zijn om zijn gaten te graven.
Harde overlevingsomstandigheden gedwongen zich te verstoppendeze dieren zo diep mogelijk onder de grond, waar je je kunt verstoppen voor roofdieren. Daar brengen ze het grootste deel van hun leven door. Dergelijke gaten worden voornamelijk door vrouwtjes gegraven en dit kost veel tijd. Ze zien eruit als een nest met drie uitgangen naar de oppervlakte.
Manier van leven
Zo kan een wild konijn in de natuur vaakworden gevonden in ravijnen, ravijnen, op steile zeekusten of verlaten steengroeven. Deze dieren zijn helemaal niet bang voor de nabijheid van mensen, dus ze kunnen zich zelfs aan de rand van nederzettingen en op verschillende stortplaatsen vestigen.
Wanneer deze kleine dieren een bepaald kiezenterritorium voor hun leven, moeten ze het markeren met een geurig geheim dat door de huidklieren wordt geproduceerd. In tegenstelling tot hazen leiden wilde konijnen geen geïsoleerde levensstijl, maar nestelen ze zich in hele groepen (7-11 individuen). Hun families hebben een nogal complexe hiërarchische structuur.
Wat eten zij?
Het wilde konijn beweegt niet wegholen verder dan honderd meter. Daarom is zijn dieet niet erg divers. Alleen winter- en zomermaaltijden verschillen. In het warme seizoen eten kleine dieren bladeren en gras. Als er velden en moestuinen naast hun huis zijn, dan eten deze dieren salades, kool, allerlei wortelgewassen en graangewassen.
Met de nadering van de kou verhuizen konijnen naar droog gras en worden plantendelen uit de grond gegraven. Bovendien kunnen ze zich in de winter nog steeds voeden met scheuten en schors van bomen of struiken.
Hoe vindt reproductie plaats
Deze kleine dieren worden als zeer beschouwdproductief. Ze broeden bijna het hele jaar door. Konijnen kunnen ongeveer drie keer per seizoen nakomelingen krijgen. De zwangerschap bij deze dieren duurt ongeveer een maand. Het aantal baby's in een nest kan variëren van 4 tot 12 en is afhankelijk van de leefomstandigheden en de leeftijd van hun moeder. Zo kan ze in een jaar 20 tot 50 welpen brengen. Binnen een paar uur na de bevalling is het vrouwtje weer klaar om te paren.
Konijnen van deze soort groeien in hoog tempo.vanwege het feit dat ze de allereerste vier weken na de geboorte alleen moedermelk eten. Na vijf maanden bereiken ze de puberteit en verlaten ze het gezin en vormen ze hun eigen gezin.
Wat is de waarde van deze dieren voor mensen?
Het blijkt dat alleen deze soort Europese wilde konijnen door mensen is gedomesticeerd. Daarom wordt hij beschouwd als de voorouder van alle, zonder uitzondering, gedomesticeerde rassen van deze kleine dieren.
Hun fokkerij is momenteel bezighet grondgebied van verschillende natuurgebieden en boomkwekerijen. Europese konijnen zijn in trek bij veel fokkers, omdat ze kunnen worden gebruikt om rassen van gedomesticeerde soorten te verbeteren.
Daarnaast worden ze gevist op hun mooie vacht en heerlijk vlees. Daarom wordt de konijnenhouderij beschouwd als een van de belangrijkste takken van de wereldlandbouw.
Sinds de domesticatie van wilde konijnen,al meer dan zeventig verschillende rassen van deze dieren. Onder hen zijn donzige, decoratieve en ook geneesmiddelen die worden gebruikt om nieuwe medicijnen en voedsel in wetenschappelijke laboratoria te testen.
Maar afgezien van de voordelen zijn deze wilde dieren bij sommigenlanden waar geen roofzuchtige dieren voorkomen, kunnen enorme schade toebrengen aan mensen, alle gewassen opeten, velden en gewassen beschadigen en ook land bederven met hun talrijke holen. Op de eilanden in de Stille Oceaan vernietigden ze bijvoorbeeld de vegetatie volledig, wat leidde tot bodemerosie en vernietiging van de kustlijn die diende als broedende zeevogels.
