Veel ouders die zijn opgegroeid in de Sovjet-Unie,geloof dat het schooluniform een must is. En laat het geen schooljurken zijn met een schort, zoals gebruikelijk was in hun jeugd, maar een degelijke broekpak voor jongens, een jasje met een rok voor meisjes moet worden vereist. Dit helpt bij het vechten tegen ultrakorte rokken en transparante nauwsluitende truien voor meisjes, T-shirts met onfatsoenlijk schrijven en korte broeken voor jongens die tieners als vrij normaal beschouwen om te dragen in een onderwijsinstelling.
Over de haalbaarheid van het introduceren van uniforme kostuums voorelke onderwijsinstelling is getuige van een lange geschiedenis. Immers, als je je dat herinnert, zelfs 100 jaar geleden in het tsaristische Rusland, was de vorm een bron van trots voor zowel jongens als meisjes. Toekomstige mannen droegen kleren in militaire stijl, en kleine dames hadden donkere jurken die schoolschorten sierden tijdens vakanties.
Dan met de verandering van bevoegdheid voor verscheidene jaren, de vormverdwenen uit scholen, maar ze begonnen te praten over de noodzaak om het in een keer te introduceren, naarmate de tijd van staatsgrepen en experimenten voorbij was en het leven in het land begon te verbeteren. Opnieuw werden kostuums geïntroduceerd voor jongens en jurken voor meisjes, die steevast naar het schoolschort gingen. Op gewone dagen was het zwart en tijdens vakanties was het wit. In deze tijden volgde de leiding van scholen strikt de lengte van jurken, schorten, de aanwezigheid van kragen en manchetten. Tijdens het bestaan van de Sovjet-Unie veranderde de kleding voor leerlingen verschillende keren, de snit van jassen, jasjes en rokken veranderde.
Maar zodra de Unie instortte, werd het formulier geannuleerd. Een paar jaar later besteedden de middelbare schoolmeisjes veel tijd en moeite om een Sovjetjurk en een wit schoolschort ervoor te vinden en ze op hun laatste bel te zetten. In veel steden is dit een traditie geworden, en zelfs nu nog verkleden meisjes, die de vorm alleen uit geschiedenisboeken kennen, zich er op hun laatste schooldag in.
Degenen die geen geschikte opties kunnen vindenmaat, ze naaien het vaak op bestelling. In dit geval kunt u inderdaad onafhankelijk de lengte kiezen, de stijl van de jurk enigszins wijzigen, de stof kiezen waaruit het schoolschort zal worden genaaid. Sommige ondervrouwen haken ze zelfs.
In veel ontwikkelde landen wordt het als noodzakelijk beschouwdintroductie van tenminste een soort vereveningselement in onderwijsinstellingen. Het meest opvallende voorbeeld is Groot-Brittannië en zijn voormalige koloniën: de landen Zuid-Afrika, India, Singapore, Australië, Ierland. De vorm is ook populair in Japan en Syrië. In de VS en Canada naaien in de regel alleen particuliere scholen dezelfde kleding, op veel gewone scholen voor algemeen onderwijs is er geen uniform uniform, maar er is een strikte dresscode ingevoerd.
