Een programmeersysteem wordt als een geheel beschouwdeen complex of systeem van softwaretools bedoeld voor de ontwikkeling en het debuggen van nieuwe programma's. De creatie van het eindproduct in deze systemen wordt uitgevoerd met behulp van enkele programmeertalen. Dergelijke complexen vergemakkelijken het werk aan de programma's enorm, waardoor het werk van een specialist visueler en productiever wordt.
Programmeren betekent ontwerp,ontwikkeling, schrijven en debuggen van nieuwe programma's. Onder een programma wordt verstaan een reeks opdrachten, na de uitvoering waarvan met behulp van computertechnologie een bepaald resultaat wordt bereikt. Nu weten zelfs schoolkinderen dat computers en andere computers reageren op commando's die in een speciale machinetaal worden gegeven. Alle signalen zijn versleuteld met een binaire code die bestaat uit een reeks nullen en enen. Het zou voor specialisten natuurlijk moeilijk zijn om volwaardige werkprogramma's samen te stellen met een dergelijke complexe en omslachtige soort opname. Daarom zijn er speciale programmeertalen uitgevonden die een strikt gedefinieerde reeks opdrachten bevatten.
Commando's geschreven in programmeertalenworden omgezet in machinecode (de taal van nullen en enen) met behulp van speciale programma's - vertalers. Dezelfde vertalers zijn opgenomen in het programmeersysteem. Er is een grote verscheidenheid aan dergelijke talen uitgevonden. Elk van hen heeft zijn eigen voor- en nadelen. Dus de C-taal (C ++) wordt vaker gebruikt door systeemprogrammeurs. Voor de ontwikkeling van internettoepassingen wordt html of php gebruikt.
Een programmeersysteem wordt als een geheel beschouwdeen reeks programma's die het werk van een specialist vergemakkelijken. Tegelijkertijd zijn programmeertalen en systemen nauw met elkaar verbonden. Zo'n systeem omvat noodzakelijkerwijs de volgende componenten:
- vertaalprogramma (tolk, samensteller);
- een speciale editor voor het invoeren en wijzigen van de tekst van het programma;
- ontwikkelomgeving;
- ingebouwde bibliotheken met standaardfuncties en procedures;
- softwarepakket voor het debuggen van applicaties;
- referentie.
Moderne programmeersystemen zijn vereistvoorzien van een visuele omgeving om het ontwikkelproces te vergemakkelijken. Ze bieden specialisten een hele reeks standaardformulieren waarop elementen als invoervelden, knoppen, keuzerondjes kunnen worden geplaatst. Het is mogelijk om uw eigen componenten te maken en deze op te slaan in bibliotheek- en bronbestanden. Bibliotheken met functies waarmee elk programmeersysteem is uitgerust, maken het mogelijk om de ontwikkeling aanzienlijk te vereenvoudigen door hele stukken voorbereide code te gebruiken. Debuggen is een van de meest tijdrovende en complexe fasen in de ontwikkeling van een applicatie, ook in die gevallen waarin een programmeersysteem wordt gebruikt. Ingebouwde debuggers helpen u snel een stuk code te vinden dat onstabiel is en wijzigingen aan te brengen.
Complexe programma's zoals Delphi, Visual Si, Turbo Pascal, Visual Basic en andere zijn ontworpen om ontwikkelaars te helpen bij applicaties van verschillende niveaus, van vrij eenvoudig tot complex en systemisch.
