"The Game of Beads" - het hoofdboek van de Duitse schrijver Hermann Hesse

"The Glass Bead Game" - het laatste en belangrijkste boekDuitse schrijver Hermann Hesse. Het werd in 1943 uitgegeven door de uitgeverij in Zürich. En in 1946 ontving Hesse de Nobelprijs voor Literatuur, mogelijk dankzij zijn boek The Glass Bead Game. De samenvatting van het werk is als volgt: de actie vindt plaats in de toekomst, de vertelling wordt uitgevoerd namens een fictieve wetenschapper-historicus die werkt aan de biografie van de hoofdpersoon van de roman - Master of the Game Joseph Knecht.

Meester van het spel is de titel die aan de chef wordt gegeveneen held die speciaal geselecteerde, getalenteerde elite-afstammelingen van de Europese samenleving onderwijst in een speciaal aangewezen onderwijsinstelling in de provincie van het fictieve land Castalia. De naam van het land weerspiegelt duidelijk het woord "kaste", de leraren en leerlingen van de school. Het hoofdonderwerp van deze onderwijsinstelling is het glasparelspel, dat een mix van wetenschap en kunst omvat.

Over het algemeen uitgevonden door Hesse Castaliaweerspiegelt vele andere werken, waarvan de auteurs werden meegesleept door gedachten aan utopie. Maar Hesse brengt onder zijn mythe het idee van het spirituele en intellectuele einde van het Europese denken, in zekere zin, over de 'schemering van de goden'. En we nemen de oprichting van Castalia als een noodzaak.

Hesse beschrijft de spirituele ramp die plaatsvondindustrieel Europa, waarin al het spirituele en creatieve leven ophield. En over vitale kwesties zoals economie, politiek, filosofie en religie begonnen mensen die in deze zaken niet bekwaam waren, te oordelen.

Veel verschillende mensen herinneren zich het Glass Bead Game.Feedback van lezers leert ons dat de roman van Hessen geen erg subtiele hint is voor de moderne elite dat ze bezig zijn met allerlei onzin die de samenleving zal doen instorten.

Dus het Glass Bead Game.De samenvatting van de roman is als volgt: de hoofdpersoon Joseph Knecht, die zijn studie aan de Castaliaanse school is begonnen, verwerft een vriend genaamd Plinio Designori, met wie ze lange polemische gesprekken voeren. In deze geschillen probeert Designori Knecht ervan te overtuigen dat hij niet-levensvatbare pogingen overweegt om wetenschap, cultuur en kunst te behouden, evenals het elite-onderwijssysteem in de gesloten onderwijsinstellingen van Castalia.

De namen van de hoofdpersonen spreken voor zich "Knecht"- Dienaar, "Designori" - Senor. Waarschijnlijk zijn ze niet toevallig door Hesse gekozen, aangezien hij de door Designori verdedigde positie als correct beschouwt. Designori verlaat Castalia om het "echte leven" in de "echte wereld" te leven.

Knecht, die zijn studie met succes afrondde, werd opgeroepenrunnen de Castalia school. Op een dag besluit hij les te gaan geven bij de zoon van zijn vriend, komt naar hem toe en sterft, na een korte tijd te hebben verbleven, en laat ons een verzameling gedichten en verhalen van zijn compositie achter.

De vraag die Hesse door het hele verhaal heen stelt, kan als volgt worden geformuleerd: "Is niet alle wetenschap en kunst, alle spirituele durf van de mensheid een eenvoudig glasspel?"

In de roman stelt Hesse de vraag wat er zal gebeurenmet kunst in een burgerlijke samenleving die diep vijandig staat tegenover elke vorm van creativiteit? De dood van de hoofdrolspeler laat zien dat mensen als Knecht geen plaats hebben onder gewone individuen.