Iedereen die meesterlijk wil leren spelen opgitaar, zou veel verschillende dingen moeten weten, van het stemmen van het instrument zelf tot het extraheren van geluid, inclusief toonladders, akkoorden en dynamische klanknuances. Het is niet gemakkelijk om dit allemaal in één keer te begrijpen, maar als we het hebben over basiskennis voor een beginner, zonder welke je gewoon niet kunt, dan is dit natuurlijk muzieknotatie.
Iedereen die naar school ging en niet sliep tijdens muzieklessen kent de basis van notatie. Daarom zullen we ze alleen in algemene termen terugroepen.
Laten we beginnen met de staf - dit zijn precies die vijf linialen,waarop de biljetten staan. De balken worden van onder naar boven geteld. Dat wil zeggen, de eerste staat helemaal onderaan en de vijfde bovenaan. Naast de belangrijkste vijf worden soms extra linialen gebruikt, deze zijn kort en ondersteunen slechts één noot. Het begin van de notenbalk duidt traditioneel het belangrijkste symbool van de muzieknotatie aan - de g-sleutel.
Noten en tonen
Zoals u weet, zijn er zeven noten.Ik zal ze niet herhalen, anders krijg je muzieknotatie voor kinderen. Ik hoop dat oudere mensen dit artikel lezen. Notities kunnen op verschillende plaatsen van het personeel worden geplaatst: op de linialen zelf, ertussen, maar ook boven of onder, met extra lijnen. De locatie van de noten hangt af van hun octaaf. Het eerste octaaf bevat noten binnen vijf linialen: van "C" op de extra regel onderaan tot "B" op de derde liniaal. De tweede begint met een "C" tussen de derde en vierde en eindigt met een "si" boven de bovenste extra liniaal. Ten slotte bevinden de noten van het mineuroctaaf zich uitsluitend op de extra linialen onder de notenbalk.
Tussen elk van de aangrenzende noten (bijvoorbeeld"before" en "re", "la" en "si") is er een interval, dat wordt aangegeven door de volledige toon. Tussen de noten "E" en "F" (evenals tussen "B" en "C" van het volgende octaaf) bevindt zich echter een interval van een halve toon. Met andere woorden, een toon is twee noten die door een fret worden gespeeld. Halve toon - noten tussen aangrenzende frets. Als u dit principe kent, kunt u elke noot op de toets vinden.
Tijd en beat
De muzieknotatie voor de gitaar bevat nietalleen een spel, maar ook stilte, aangegeven door pauzes. Zowel noten als rusten hebben verschillende lengtes: heel, half, kwart, achtste, zestiende en tweeëndertigste. Om de maat van een hele noot te markeren, moet je hem over vier tellen uitrekken.
Verschillende nootlengtes tijdens het spelengecombineerd in verschillende variaties. Dit wordt het ritme van muziek genoemd. Op de notenbalk wordt het ritme aangegeven door verticale balken die de vijf linialen verdelen in segmenten van een bepaalde lengte. Elk van hen wordt een maatregel genoemd.
Plat en scherp
Op deze tekenen van verandering, toenemend en afnemendnoot per halve toon geldt ook het bekar-teken, dat twee broers in wijziging op een bepaalde maat annuleert. Als we bijvoorbeeld de noot "C" zien waarvoor een scherpe is, dan moet je de tweede snaar niet op de tweede, maar op de derde fret spelen. En een flat, laten we zeggen, voor de noot "la", betekent dat de noot de derde snaar zal klinken, niet van de tweede, zoals de gebruikelijke "la", maar van de eerste fret.
Elke muzieknotatie zal je dat vertellende volgorde van noten bij het spelen van de gitaar is gerangschikt in een cirkel van "C" naar "B". Elk van hen komt overeen met zijn eigen string. De eerste en zesde snaar (de dunste en de dikste) worden hetzelfde aangeduid - de Latijnse letter E. De vijfde snaar is A, de tweede is B, de vierde is D en de derde is G. Dit is de klassieke stemming van een snaargitaar.
Dit is natuurlijk verre van de hele muzieknotatie, maar alleen de basis ervan.
