'Mam is het eerste woord, het belangrijkste woord in elk woordlot "- gezongen in een kinderliedje. En niemand zal hiertegen durven in te gaan, want zonder mijn moeder zou er geen leven zijn. Natuurlijk realiseren we ons heel vaak niet welke rol het in ons leven speelt, maar tegelijkertijd is onze geboorte onmogelijk zonder. Daarom is het niet verwonderlijk dat literaire werken over vrouwen die het mysterie van de geboorte van een kind hebben geleerd, zo populair zijn.
De gelijkenis van de moeder is een van de meest voorkomende literaire onderwerpen. Waarom is hij zo beroemd?
Koning Salomo
De meest voorkomende vorm van lesgeven isgelijkenis van moeders liefde. Meestal wordt hij geassocieerd met het offer van de vrouw, haar bereidheid om alles te doen ter wille van het kind, om alle voordelen te weigeren, als alles maar goed zou komen met de baby. Een van de beroemdste legendes met zo'n motief is het verhaal van koning Salomo en twee buren.
Er waren eens twee vrouwen die bij de heerser kwamen.dichtbij en onlangs moeder geworden. 'S Nachts wurgde een van hen per ongeluk haar baby en legde hem in de wieg van een buurman, en nam een levend kind voor zichzelf. Natuurlijk probeerde de moeder 's ochtends, die de vervanging ontdekte, haar baby terug te brengen, maar de buurvrouw weigerde botweg om de baby weg te geven. Daarom wendde ze zich tot de koning met het verzoek om hen te veroordelen.
Salomo dacht niet lang na - hij bevalhak de baby doormidden zodat elke vrouw hem kan krijgen. Een van hen die ruzie maakte in het heetst van een ruzie schreeuwde dat het nog beter zou zijn: niemand zou beledigd zijn, maar de ander werd bleek en vroeg om de baby aan haar tegenstander te geven.
Met een glimlach gaf de koning de baby terug aan de tweede vrouw,die de uitvoering van het vreselijke vonnis van de rechtbank niet toestond. Alleen een echte moeder is volgens Solomon immers in staat haar belangen op te geven om het kind te redden.
Mama's liefde
Een andere interessante gelijkenis over de moeder vertelt over:haar houding ten opzichte van haar kinderen. Ooit hadden de oudste en de jongste zoon ruzie over wie van hen de moeder het meest liefheeft. Ze maakten lange tijd ruzie, vochten zelfs om hun zaak te bewijzen, maar ze kwamen niet tot een akkoord. Toen besloten ze naar hun moeder te gaan om haar zelf te vragen wie haar dierbaarder is.
Nadat ze naar haar zoons had geluisterd, glimlachte de vrouwhanden een kaars aan, stak hem aan en zette hem voor de kinderen op tafel. 'De vlam', zei ze zacht, 'dit is mijn liefde voor jullie, kinderen,' ze nam nog twee kleinere kaarsen, stak ze eerst aan met de vlam en zette ze alle drie op een rij, 'tenzij ik deze vlam in meerdere kaarsen, is het kleiner geworden? Heeft een van deze kleinere kaarsen nu minder vuur? " De jongens, die naar de lichten keken, beseften dat hun moeder gelijk had, dat de vlam op alle drie de lonten precies hetzelfde was. Ze schaamden zich, ze lieten hun hoofd zakken, durfden hun moeder niet om vergeving te vragen voor een stom argument, maar ze omhelsde alleen haar zoons en omhelsde hen, alsof ze hen tegen alle tegenspoed beschermde.
Deze gelijkenis over de moeder bewijst dat er geen geliefde en onbeminde kinderen zijn; voor een moeder is iedereen gelijk.
Afvallige
Een ander interessant plot, dat enigszins lijkt op het vorige, is de gelijkenis van de moeder en de afvallige zoon.
Een vrouw werd beschuldigd van hekserij en veroordeeldom op de brandstapel te worden verbrand. Op de afgesproken dag kon de appel op het centrale plein van de stad nergens vallen. De menigte woedde, eiste de executie van de heks, alleen de zoon van de veroordeelde, die niet ver van de pilaar van de schandpaal stond, zweeg. Plots riep iemand dat het nodig zou zijn om hem ook te verbranden: hij is een afstammeling van een heks, wat betekent dat hij het kwaad in zich draagt. Mensen hadden de jongeman al in hun armen genomen met de bedoeling hem op deze manier naar de post te dragen, maar zijn moeder riep uit alle macht: 'Dit is mijn zoon niet! Ik heb het gestolen! " Natuurlijk werd de jongeman vrijgelaten en werd de ontvoering toegevoegd aan de gruweldaden van de heks. De zoon keek zwijgend toe hoe het vuur laaide, waarbij zijn moeder stierf. En hij probeerde niet eens haar laatste woorden te weerleggen, hij verstootte zijn moeder om zijn leven te redden.
Na een paar jaar bleek dat de vrouw nog steeds onschuldig was. Haar goede naam werd hersteld, maar de mensen konden de zoon die zijn moeder in de steek liet niet vergeven.
Deze gelijkenis laat zien dat niet alleen een moeder voor haar kind tot alles gereed moet zijn, maar ook in natura op haar moet reageren.
"Een moederhart, vallend op de drempel..."
En misschien is de beroemdste leerstelling de gelijkenisover het hart van de moeder. Iemand zegt dat het origineel van de legende toebehoort aan de bergbewoners, terwijl anderen beweren dat het allemaal begon met het verhaal van de auteur, dat later werd aangepast door verschillende nationaliteiten. Maar het algemene idee was nog steeds bewaard gebleven.
De jonge man werd verliefd op een mooi meisje.Maar hoe hij ook zijn best deed, hij kreeg niet eens haar gunstige blik. De jongeman beloofde dat hij alles voor zijn geliefde zou krijgen wat ze wilde, dat hij tot het uiterste zou gaan, zolang ze bij hem was. En toen eiste de wrede schoonheid dat de ongelukkige minnaar haar het hart van zijn moeder bracht.
De jongeman besloot tot een vreselijke misdaad.Nadat hij zijn moeder had vermoord, sneed hij het hart uit haar borst, wikkelde het in een doek en droeg het naar het meisje. Op weg naar zijn geliefde struikelde hij en viel. En het hart van de moeder, dat de stoffige weg sloeg, vroeg alleen zachtjes: 'Ben je gewond, zoon?'
Dit beroemde verhaal benadrukt nogmaals de opoffering en heldhaftigheid van vrouwen die bereid zijn alles te doen voor hun kind.
conclusie
De gelijkenis van de moeder is bijna onafhankelijkvertakking in dit literaire genre. Zulke verhalen zijn altijd vol wijsheid, voorbeelden van het grootste offer en misschien wel de puurste liefde waartoe alleen een moeder in staat is.
