Het beeld van Katerina in het stuk "Onweersbui": de tragedie van het "vrouwelijke aandeel" in de interpretatie van A. Ostrovsky

Het beeld van Katerina in het toneelstuk "The Storm" is het best mogelijkestaat in contrast met de grimmige realiteit van het Rusland van vóór de hervorming. In het epicentrum van het zich ontvouwende drama bevindt zich het conflict tussen de heldin, die ernaar streeft haar mensenrechten te verdedigen, en de wereld waarin alles wordt geleid door sterke, rijke en machtige mensen.

Katerina als de belichaming van een pure, sterke en heldere volksziel

Vanaf de allereerste pagina's van het werk, de afbeeldingKaterina in het toneelstuk "The Thunderstorm" kan niet anders dan de aandacht op zichzelf vestigen en haar een sympathiek gevoel geven. Eerlijkheid, het vermogen om diep te voelen, oprechtheid van de natuur en een voorliefde voor poëzie - dit zijn de kenmerken die Katerina zelf onderscheiden van de vertegenwoordigers van het "donkere koninkrijk". In de hoofdpersoon probeerde Ostrovsky alle schoonheid van de eenvoudige ziel van de mensen te vangen. Het meisje drukt haar emoties en gevoelens pretentieloos uit en gebruikt geen vervormde woorden en uitdrukkingen die gebruikelijk zijn in de handelsomgeving. Het is niet moeilijk op te merken, de toespraak van Katerina doet meer denken aan een melodieus deuntje, ze zit vol met kleine woorden en uitdrukkingen: "zon", "gras", "regen". De heldin toont ongelooflijke oprechtheid door te praten over haar vrije leven in het huis van haar vader, tussen iconen, rustige gebeden en bloemen, waar ze leefde 'als een vogel in vrijheid'.

Het beeld van een vogel is een nauwkeurige weergave van de gemoedstoestand van de heldin

Het beeld van Katerina in het toneelstuk "The Storm" is het best mogelijkeweerspiegelt het beeld van een vogel en symboliseert vrijheid in volkspoëzie. In gesprek met Barbara verwijst ze herhaaldelijk naar deze analogie en beweert dat ze "een vrije vogel is die in een ijzeren kooi viel". In gevangenschap is ze verdrietig en pijnlijk.

Katerina's leven in het huis van de Kabanovs. Liefde voor Katerina en Boris

In het huis van de Kabanovs Katerina, wat inherent isdagdromen en romantisch, voelt volkomen vreemd. De vernederende verwijten van de schoonmoeder, die eraan gewend is om alle gezinsleden in angst te houden, de sfeer van tirannie, leugens en hypocrisie onderdrukken het meisje. Katerina zelf, die van nature een sterk, heel persoon is, weet echter dat haar geduld een grens heeft: "Ik wil hier niet wonen, dat zal ik niet doen, ook al snijdt u mij af!" Barbara's woorden dat het onmogelijk is om zonder bedrog in dit huis te overleven, veroorzaken een sterke afwijzing in Katerina. De heldin verzet zich tegen het "donkere koninkrijk", zijn bevelen braken haar wil om te leven niet, gelukkig dwongen ze haar niet om zoals andere bewoners van het huis van de Kabanovs te worden en begonnen ze hypocriet te worden en zichzelf bij elke stap te liegen.

Het beeld van Katerina in het stuk wordt op een nieuwe manier onthuld"Thunderstorm", wanneer een meisje probeert te ontsnappen uit de "hatelijke" wereld. Ze weet niet hoe en wil niet houden van de manier waarop de inwoners van het "donkere koninkrijk" dat doen, vrijheid, openheid, "eerlijk" geluk zijn belangrijk voor haar. Terwijl Boris haar ervan overtuigt dat hun liefde geheim zal blijven, wil Katerina dat iedereen ervan weet, zodat iedereen het kan zien. Het meisje is ontrouw aan Tichon, haar man, maar het heldere gevoel dat in haar hart wordt gewekt, lijkt haar een doodzonde. En juist op dit moment komt de lezer oog in oog te staan ​​met de tragedie van de vrouwelijke ziel, haar lijden en kwelling. Vanaf dit moment speelt Katerina's conflict niet alleen met de buitenwereld, maar ook met haarzelf. Het is moeilijk voor haar om een ​​keuze te maken tussen liefde en plicht, ze probeert zichzelf te verbieden lief te hebben en gelukkig te zijn. De strijd met hun eigen gevoelens gaat echter de kracht van de kwetsbare Katerina te boven.

De stijl en wetten die heersen in het omringende meisjede wereld, zette haar onder druk. Ze probeert zich te bekeren van wat ze heeft gedaan, om haar ziel te zuiveren. Bij het zien van het schilderij "Het Laatste Oordeel" aan de muur in de kerk, kan Katerina het niet uitstaan, valt op haar knieën en begint zich publiekelijk te bekeren van haar zonde. Maar zelfs dit brengt het meisje niet de gewenste opluchting. Andere helden van Ostrovsky's The Thunderstorm kunnen haar niet ondersteunen, zelfs geen geliefde. Boris weigert Katerina's verzoeken om haar hier weg te halen. Deze persoon is geen held, hij kan zichzelf of zijn geliefde eenvoudigweg niet beschermen.

Dood van Katerina - een lichtstraal die het "donkere koninkrijk" verlichtte

Het kwaad valt van alle kanten op Katherine.Voortdurende intimidatie van de schoonmoeder, gooi tussen plicht en liefde - dit alles leidt uiteindelijk het meisje tot een tragisch einde. Ze is erin geslaagd om in haar korte leven geluk en liefde te leren, en kan eenvoudigweg niet blijven wonen in het huis van Kabanovs, waar dergelijke concepten helemaal niet bestaan. Ze ziet de enige uitweg in zelfmoord: de toekomst beangstigt Katerina, en het graf wordt gezien als redding van de kwelling van de ziel. Het beeld van Katerina in het drama "The Thunderstorm" blijft ondanks alles echter sterk - ze koos niet voor een ellendig bestaan ​​in een "kooi" en stond niemand toe haar levende ziel te breken.

Toch was de dood van de heldin niet voor niets.Het meisje behaalde een morele overwinning op het "donkere koninkrijk", ze slaagde erin een beetje duisternis in de harten van mensen te verdrijven, hen tot actie te bewegen, hun ogen te openen. Het leven van de heldin zelf werd een ‘lichtstraal’ die vlamde in de duisternis en lange tijd zijn glans achterliet over de wereld van waanzin en duisternis.