Creativity N.V.Gogol's grootste invloed op de literatuur van de 19e eeuw. Hij had een nogal eigenaardige visie op de wereld om hem heen - fantastisch, mystiek, satirisch, grotesk. Het werk "Notes of a Madman" toont het leven als door een vervormende spiegel, die een heel ander perspectief mogelijk maakt om na te denken over de processen die plaatsvinden in de toenmalige samenleving. Dankzij dit worden veel manifestaties erin op een andere manier geëvalueerd, die vaak aan de menselijke aandacht ontsnappen.
Het verhaal "Diary of a Madman" is een van de meesttragische werken uit de cyclus "Petersburg Tales". Hier worden bijna alle helden gek of sterven ze in een ongelijke strijd met de omstandigheden van de wrede realiteit. Dit alles vult Gogol's "Notes of a Madman". De samenvatting van dit werk geeft natuurlijk niet de volledige reikwijdte van sensaties. Lees daarom zeker de originele tekst.
Gogol, Notes of a Madman. Samenvatting
De hoofdpersoon van het werk is de 42-jarige AksentyIvanovich Poprishchin - werkt op de afdeling St. Petersburg als titulair adviseur. Al vier maanden bewaart hij zijn vreemde aantekeningen. Op een regenachtige dag, dinsdag 3 oktober 1833, ging hij aan het werk, in de hoop de penningmeester vooraf een salaris te vragen. Het weer was smerig en het regende. Plots zag Poprishchin dat er een rijtuig stopte bij de winkel waar hij langs reed, waaruit de dochter van de afdelingsdirecteur Sophie fladderde als een vogel. Op de een of andere manier wikkelde hij zich onmiddellijk in en schaamde zich voor zijn uiterlijk, zijn overjas was van een oude stijl en zelfs vervuild met straatmodder.
Meji's hond
De hond slaagde er bijna in de winkel binnen te komenachter de gastvrouw en bleef op straat. Aksenty Ivanovich herkende deze kleine hond, haar naam was Medzhi. Op hetzelfde moment kwamen er meer dames voorbij met een hond genaamd Fidel, die aan Meji begonnen te ruiken en met haar over iets minzaams praatten. Poprishchin was verrast dat hij hondentaal verstond. Maar toen vond hij hierin zijn wetenschappelijke verklaring, aangezien hij al in de kranten had gelezen over zulke wonderen, over een pratende vis en een koe.
Hij was meer geïnteresseerd in het feit dat Majivroeg haar vriendin naar haar brieven. Dit feit intrigeerde de titulaire raadslid zeer, omdat hij geloofde dat alleen een edelman kon schrijven, kooplieden en lijfeigenen konden alleen mechanisch optellen, zonder punten, komma's en lettergrepen. Toen besloot Aksenty achter deze kleine hond en twee dames aan te gaan om erachter te komen waar ze wonen, en dan van Fidel te horen wat Medji over zijn minnares schreef. Het bleek dat ze allemaal in het huis van Zverkov bij de Kokushkin-brug wonen.
Sophie
De volgende dag kwam hij vroeg naar kantoorbaas om alle veren voor hem te repareren. En plotseling komt hij oog in oog te staan met zijn dochter. Sophie vroeg naar haar vader en liet per ongeluk haar zakdoek vallen. Poprishchin tilde hem onmiddellijk op en kon echt geen woord uitbrengen. Toen ging ze stilletjes weg. Toen kwam de lakei en zei tegen Aksenty Ivanovich dat hij ook naar huis moest gaan, aangezien de baas al was vertrokken.
Thuis lag hij bijna altijd opbedden, poëzie schrijven zoals die van Poesjkin. Toen ging hij 's avonds, gehuld in zijn overjas, naar de ingang van het opperhoofd, zodat hij zijn lieftallige dochter weer met een blik kon zien. Dit is echter niet gebeurd.
Groeiende passie
Al snel merkte iedereen op de afdeling een enorme opPoprishchina's passie voor de dochter van de regisseur. En toen nodigde het hoofd van de afdeling hem bij hem thuis uit en schold hem uit wegens onfatsoenlijk gedrag. Aksenty Ivanovich besloot dat de baas gewoon jaloers op hem was, omdat hij 42 jaar oud was, een edelman was en zelfs de rang van kolonel kon bereiken.
Poprishchin droomde van Sophie, hij wilde zo graagkijk in het sleutelgat van haar kamer en zie hoe ze daar is, en in welke luxe ze daar leeft. En toen drong het tot hem door - hij herinnerde zich het gesprek tussen twee honden. Toen ging hij naar dat adres en besloot de hond Fidel te ondervragen. En misschien kan hij de brieven van Maji onderscheppen. En zo gebeurde het allemaal. Hij ging het huis van Zverkov binnen en ging naar de vloer. De deur werd geopend door een meisje met sproeten, ze wist niet wat ze zag, want Poprishchin ging onmiddellijk naar de mand en nam de papieren die erin verborgen waren. De hond probeerde hem te bijten, maar tevergeefs.
'S Avonds genoot hij al van de correspondentie.Van daaruit leert hij veel over zijn regisseur en over zijn dochter Sophie, die om de een of andere reden voor de camerajonker ging zorgen. Aksenty Ivanovich was onmiddellijk zo van streek dat hij alle papieren aan flarden scheurde.
De Spaanse koning en de beruchte inquisitie
En hier doordrenkt Gogol met echte tragedie"Dagboek van een gek". De samenvatting begint de belangrijkste noodlottige gebeurtenis te beschrijven. Op een dag, op 5 december, leest Poprishchin het nieuws en hoort hij over de afschaffing van de Spaanse troon en dat Donna nu de troon moet bestijgen. Poprishchin dacht dat de koning vermist was en begon hem te zoeken, en besloot toen volledig dat hij de koning van Spanje was, Ferdinand VIII. Hij naaide zelfs een mantel voor zichzelf en wachtte op de Spaanse afgevaardigden. Verward in zijn gedachten vergat hij volledig de tijd en het werk, dat in geen drie weken was geweest. Toen kwam hij er niettemin, maar toen de chef binnenkwam, dacht hij er niet eens aan om op te staan, en op het papier waar de directeur van de afdeling tekende, tekende hij - Ferdinand VIII. Daarna begaf hij zich naar het kantoor van de directeur, waar Sophie was, en vertelde haar dat ze blij met hem zou zijn, ondanks de intriges van talloze vijanden.
Al snel werd Aksenty Ivanovich Poprishchyn ontslagenwerk. En na een tijdje leek het hem dat zijn koninklijke gevolg hem was komen halen, maar het waren verplegers uit een gekkenhuis. Toen inspireerde hij zichzelf dat hij in de handen van de inquisitie viel, die hem martelt en op alle mogelijke manieren bespot. Ze schoren zijn hoofd, sloegen hem met een stok en hij schreeuwde al over zijn onwil om koning te worden.
"Dagboek van een gek". Analyse
Toen Nikolai Vasilievich in Sint-Petersburg aankwam, hijIk heb uit eigen ervaring geleerd over de benarde situatie van ambtenaren. Gogol schreef het verhaal "Aantekeningen van een gek" in deze verschrikkelijke en gekke stad, waarin zijn held, Aksenty Ivanovich Poprishchin, geen leven heeft. Hij werd tenslotte zowel een product als een slachtoffer van deze wereld, net als vele anderen.
Het verhaal "Notesgek. " Zijn analyse geeft een compleet beeld van die tijd. Alles is verward en ontheemd, gerechtigheid en rede worden vertrappeld, waar hele tragedies zich afspelen. Dit alles is wat Gogol "siert" met "Notes of a Madman". De samenvatting van dit werk geeft duidelijk alle aspecten aan van sociale ongelijkheid en vernedering, perversie van morele principes en regels, en traumatisering van Poprishchina's delicate en kwetsbare psyche.
