Om de beste klassieke werken te herinneren, zal hun korte inhoud helpen: Gogol, "Enchanted Place"

Het verhaal "The Enchanted Place" is er een vanverhalen N.V. Gogol uit de cyclus “Avonden op een boerderij bij Dikanka”. Daarin zijn twee hoofdmotieven met elkaar verweven: duivels hooliganisme en schatzoeken. Dit artikel vat het samen. Gogol, "The Enchanted Place" is een boek dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1832. Maar de tijd van ontstaan ​​is niet zeker. Er wordt aangenomen dat dit een van de vroegste werken van de grote meester is. Laten we al zijn belangrijkste punten opfrissen.

N.V. Gogol, "The Enchanted Place". De hoofdpersonen van het werk

• Grootvader.

• Chumaki (handelaren).

• Kleinkinderen van opa.

• Grootvaders schoondochter.

Samenvatting: Gogol, "Enchanted Place" (inleiding)

Dit verhaal gebeurde lang geleden, toende verteller was nog een kind. Nadat zijn vader een van zijn vier zonen had gegrepen, ging hij tabak verkopen op de Krim. Drie kinderen bleven op de boerderij, hun moeder en grootvader, en bewaakten de toren (een tuin met watermeloenen en meloenen) voor ongenode gasten. Op een avond reed er een kar met handelaren voorbij. Onder hen waren veel vrienden van zijn grootvader. Nadat ze elkaar hadden ontmoet, haastten ze zich om te kussen en zich het verleden te herinneren. Daarna staken de gasten een pijp aan en gingen ze trakteren. Het werd leuk, ging dansen. Grootvader besloot ook om de oude dagen te schudden en de Chumaks te laten zien dat hij nog steeds geen gelijke heeft in dans. Toen gebeurde er iets ongewoons met de oude man. Maar het volgende hoofdstuk (de samenvatting) zal hierover vertellen.

Gogol, "The Enchanted Place". Ontwikkeling van evenementen

Grootvader verkocht, maar zodra hij de komkommer bereiktebedden, zijn benen hielden plotseling op met gehoorzamen. Hij klom naar boven, maar had geen zin. Er werd van achteren gelachen. Hij keek om zich heen en er was niemand achter hem. En de plaats is onbekend rond. Voor hem ligt een kaal veld, en aan de kant van het bos, waar een lange paal uit steekt. Even leek het hem dat dit de dorsvloer van een bediende was, en de paal, zichtbaar achter de bomen, was een duiventil in de tuin van een plaatselijke priester. Eromheen is duisternis, de lucht is zwart, er is geen maand. Mijn opa ging het veld over en kwam al snel een klein pad tegen. Plots lichtte een licht op een van de graven verderop op en ging toen uit. Daarna flitste ergens anders een licht. Onze held verheugde zich en besloot dat het een schat was. Hij had alleen spijt dat hij nu geen schop had. 'Maar dat maakt niet uit, dacht zijn grootvader. 'Je kunt deze plek immers met iets opmerken.' Hij vond een grote tak en gooide die op het graf, waarop een licht brandde. Nadat hij dit had gedaan, keerde hij terug naar zijn kastanje. Het was maar te laat, de kinderen sliepen. De volgende dag ging de rusteloze oude man, zonder iemand iets te zeggen en een schop mee te nemen, naar de tuin van de priester. Ja, hier is het probleem - nu herkende hij deze plaatsen niet. Er is een duiventil, dus geen dorsvloer. Opa draait zich om: er is een veld, maar de duiventil is weg. Hij keerde met niets terug naar huis. En de volgende dag, toen de oude man, die besloot een nieuwe bergkam op zijn kastanje te graven, een schop raakte op een plek waar hij niet danste, veranderden plotseling de foto's voor hem en hij bevond zich in hetzelfde veld waar hij de lichten zag. Onze held was opgetogen, rende naar het graf dat hij eerder had opgemerkt. Er lag een grote steen op. Nadat hij het had weggegooid, besloot de grootvader de tabak te ruiken. Plots niesde iemand zwaar over hem heen. De oude man keek om zich heen, maar er was niemand. Hij begon de aarde op het graf te graven en groef een ketel op. Hij was opgetogen en riep uit: 'Ah, daar ben je, schat!' Deze zelfde woorden piepten uit een tak van een vogelkop. En achter haar flitste een lamshoofd uit een boom. Een beer gluurde het bos uit en brulde dezelfde zin. Voordat zijn grootvader tijd had om nieuwe woorden te zeggen, begonnen dezelfde gezichten hem te herhalen. De oude man was bang, greep de ketel en rende weg. Wat er daarna met de ongelukkige held gebeurde, wordt beschreven in het volgende hoofdstuk (de samenvatting).

Gogol, "The Enchanted Place". Einde

En de huizen van de grootvader waren al aan het grijpen.We gingen zitten voor het avondeten, maar dat was hij nog steeds niet. Na de maaltijd ging de gastvrouw naar de tuin om sloppen te gieten. Plots zag ze een ton naar haar toe klimmen. Ze besloot dat het de grap van iemand anders was en goot ze direct op haar. Maar het bleek dat het zijn grootvader was. In de ketel die hij bij zich had, waren alleen maar ruzies en afval. Sindsdien heeft de oude man gezworen de duivel niet meer te geloven en omsingelde hij die verdomde plek in zijn tuin met een lemen hek. Er werd gezegd dat toen dit veld werd gehuurd onder de kalebassen van lokale chumaks, God op dit stuk land opgroeide, wetende dat het zelfs onmogelijk was om te onderscheiden.

Ruim anderhalve eeuw geleden schreef N.V. Gogol "The Enchanted Place". Een samenvatting hiervan staat in dit artikel. Nu is het niet minder populair dan vele jaren geleden.