Nummer "Gibraltar, Labrador" door Vyacheslav Butusovwerd in 1997 bekend bij het grote publiek. Ze werd onderdeel van de soundtrack van de beroemde film Alexei Balabanov "Brother 2". Vandaag luistert de tweede generatie Russische rockfans naar haar. In een situatie waarin veel muzikale "ambachten" worden vergeten op de tweede dag na hun uitvoering, is bijna twintig jaar leven voor een lied een zeer solide leeftijd. "Gibraltar, Labrador" - niet het enige meesterwerk dat is ontstaan in onze tijd uit het tijdperk van de jaren negentig. Dit is een soort deeltje van de tijd. De definitie van "stormende jaren negentig" bleef erbij. Misschien geeft het de situatie goed weer. Maar alleen die jaren waren noch dom, noch waardeloos.
"Gibraltar, Labrador": waar gaat dit lied over?
Самой распространённой ошибкой в восприятии этого het werk is een poging om het te begrijpen vanuit het oogpunt van elementair gezond verstand. Hij werkt hier niet. Dit nummer gaat op hetzelfde moment over niets en alles. Ze heeft haar eigen interne logica en energie. De beste geesten probeerden "Gibraltar, Labrador" te analyseren. De tekst werd ontbonden in componenten en probeerde uit te zoeken wat er in was gecodeerd. Het eenvoudige idee dat dit een surrealistische stroom van betekenissen en beelden is, kwam niet bij iedereen op. Alles is hier met elkaar verbonden door paradoxale reflecties en multidimensionale brekingen. Het is helemaal niet nodig om dit te begrijpen, je kunt er gewoon van genieten. Hit Butusov veroorzaakt sterke emoties. "Gibraltar, Labrador" liefde of afwijzing, maar heel weinig mensen laten dit lied onverschillig. Zelfs degenen die dit werk met domme onzin verkondigen, spreken het met geheime jaloezie uit. Ze begrijpen perfect wie er stom is in deze situatie, het nummer of de criticus.
"Gibraltar, Labrador", "Nautilus Pompilius". Wat er daarna gebeurde
Dit is de meest bekende Russische rockband onderbeheer Vyacheslav Butusov hield meer dan tien jaar geleden op te bestaan. Maar haar roem groeit en wordt sterker. Iedereen die niet onverschillig staat tegenover de poëtica en beelden van Russische rock kent uit het hoofd het "Gibraltar, Labrador" en al het andere creatieve erfgoed van dit team. De leider en oprichter van Nautilus Pompilius zet zijn solocarrière vandaag voort. Wat hij vandaag schrijft, is op zijn eigen manier zeer getalenteerd en interessant. Maar tot grote spijt van zijn fans heeft hij in het afgelopen decennium nog niets gecreëerd dat naast de meesterwerken uit zijn vroege werk zou kunnen staan.
In de bioscoop
Het is moeilijk voor te stellen zonder de energie van Russische rockfilms van de beroemde regisseur Alexei Balabanov. Soms lijkt het erop dat deze muziek in zijn films "Brother" en "Brother 2" zelfs teveel is. Maar het is een intonatie-zenuw en stelt de auteur in staat om veel meer te zeggen dan met traditionele filmische middelen kan worden gedaan. Het absurde "Gibraltar, Labrador" kenmerkt levendig de wereld waarin de actie van de militanten van Balabanov plaatsvindt. Deze techniek is even effectief in het weergeven van de realiteit van ongelijksoortige steden als St. Petersburg en Chicago. De muziek van Nautilus Pompilius verliest zijn uitdrukking in Illinois niet.
