Elke oude stad heeft zijn eigen legendes.De metro van Moskou is ook omgeven door legendes. Sommige zijn absoluut fantastisch, maar in sommige is er geen druppel mystiek. De schrijver Dmitry Glukhovsky, de auteur van de fantastische boeken Metro 2033 en Metro 2034, voegde ook brandstof toe aan het vuur. Deze werken, films die daarop zijn gebaseerd en videogames die op hun basis zijn ontwikkeld, zijn gewoon een cult geworden en hebben de publieke belangstelling voor de metro tot het uiterste aangewakkerd. Nu dalen steeds meer avonturiers en professionele gravers ondergronds af, en de geheimen van de metro van Moskou beginnen zich aan nieuwsgierige blikken te onthullen. We zullen ook in deze wonderlijke wereld kijken.
Een beetje geschiedenis
Het eerste metroproject werd ontwikkeld in 1872jaar en ging uit van de aanleg van paden van het huidige Koersk-treinstation naar de Lubyanka. Het tweede project (1890) betrof een aanzienlijke uitbreiding van het metronetwerk. De nodige voorbereidende studies zijn begonnen. Maar vanwege de ontevredenheid van de mensen (voornamelijk taxichauffeurs en geestelijken), verwierp de Doema het project. Het idee om een metro te bouwen kwam alleen onder Stalin terug, en toen begon de bouw.
Archeologische geheimen van de metro van Moskou
Tot nu toe bij de aanleg van nieuwe lijnentunnellers stuiten op de meest waardevolle archeologische vondsten: de overblijfselen van ammonieten en belemnieten, vishagedissen (plesiosauriërs en ichthyosauriërs). Een grillig patroon van versteende nautilus en zeelelies siert het Ilyich Square-station. In de doorgang tussen de Lenin-bibliotheek en de Borovitskaya-stations is een buikpotige schaal gevonden in de buurt. Het marmer zelf wordt ook in de hoofdstad gedolven. Volgens de legende waren de eerste metrostations versierd met een nobele witte steen, die later naar de restauratie van het Serpoechov Kremlin ging.
Ondergrondse heiligdommen
Geheimen van de metro van Moskou die religieus zijninhoud of heilige betekenis trekken al meer dan twaalf jaar onderzoekers aan. Als voorbeeld kunnen we ons allereerst het altaar herinneren dat op Oktyabrskaya werd opgericht. De koninklijke poorten zijn duidelijk zichtbaar, versierd met een complex ornament, dat van een afstand wordt gezien als een enorm orthodox kruis. Het station Komsomolskaya is versierd met een zeldzaam schoonheidsmozaïek, dat ook religieuze elementen bevat. De auteur van het mozaïek is de erfelijke iconenschilder P. Kochin, die het verloren gezicht van de Verlosser Nereditsky nieuw leven inblazen op het paneel "Alexander Nevsky". De kunstenaar plaatste de vlag van de Verlosser in de handen van Dmitry Donskoy. Een riskante stap was echter in de Sovjettijd! Ze zeggen dat de iconenschilder bijna betaalde voor zijn amateuroptreden. Maar Ekaterina Furtseva, de minister van Cultuur, heeft hem gered. De schoonheid van de doeken raakte haar zo erg dat ze persoonlijk vóór de leider opkwam voor de kunstenaar.
Mysterieuze nieuwe gebouwen
Sinds 1996 zijn er metroschema's in rijtuigen verschenenFiztech station pictogram. Er deden geruchten de ronde over de start van de bouw. Het bleek echter dat er ook geen dergelijk station in het project is. Het bleek dat dit slechts een grap was van natuurkundestudenten die een nep op een computer hadden gemaakt en uitgeprint. Sindsdien zijn er periodiek "eenden" -regelingen met stations in Biryulyovo, Dolgoprudny en Mytishchi verschenen. Het lijkt niet zo moeilijk om de topografische geheimen van de metro in Moskou te onthullen (het echte plan is tenslotte te koop!), Maar van jaar tot jaar herhaalt het verhaal met niet-bestaande stations zich.
Integendeel: afwezig in het diagram
Veel geheimen van de metro van Moskou houden verband met de vermeendebestaande, maar afwezig in officiële bronnen, stations, uitgangen naar de oppervlakte, hele takken en zelfs gepantserde bunkers. Een bepaalde "kleine ring" is bijvoorbeeld omgeven door geruchten. De logica is deze: groot is, er moet klein zijn. In feite was Malaya Koltsevaya inderdaad gepland, maar het project werd niet uitgevoerd. Bedekt met geruchten en mysterieuze "Sovjet". De bouw was niet voltooid, deze plek is nooit een station geworden. Maar het veranderde in het hoofdkwartier van de burgerbescherming, dat twee verdiepingen boven de grond uittorende en enkele tientallen meters diep ging.
"Pervomayskaya" en "Kaluzhskaya" zijn oude stations,verloren hun betekenis. Hun lot is vergelijkbaar: in het verleden werden de eindstations, na de uitbreiding van de filialen, verlaten of gerenoveerd, en hun naamgenoten verschenen op nieuwe routes. Passagiers die langs de lege hal van Volokolamskaya rennen, kunnen sombere gewelven en sporen van tegels zien. Het schijnbaar levenloze station is een gewone, onafgemaakte. Zoals u kunt zien, zijn veel van de geheimen van de metro in Moskou gemakkelijk logisch uit te leggen. Maar waar kwamen deze bijgeloof vandaan, volgens dezelfde logica? Zal de mysterieuze metro van Moskou ooit al zijn geheimen prijsgeven?
