Verjongende appelrassen van professor L.I. Vigorova

Wie van ons heeft in de kindertijd niet gehoord over verjongingappels die de meest verraderlijke ziekten van de helden hebben genezen en ze een lang leven hebben gegeven? Het is duidelijk dat de Russische fokker L.I. Vigorov groeide ook op met het luisteren naar Russische volksverhalen. Dit blijkt uit al zijn arbeidsactiviteit, want hij wijdde het aan het kweken van een verjongende variëteit aan appels, en dat lukte.

L.I.Vigorov hield zich bezig met de teelt van fruit- en bessenplanten met therapeutische en profylactische eigenschappen. De richtingkeuze was niet toevallig. De wetenschapper volgde het bevel van zijn mentor Michurin, die in zijn laatste wens schreef dat hij van zijn studenten verwacht dat hij nieuwe appelsoorten ontvangt die mensen kunnen genezen en hun leven kunnen verlengen.

Первое, на что обратил внимание профессор Вигоров in zijn werken is het de aanwezigheid van natuurlijke antibiotica en gezondheidsbevorderende verbindingen in appelvruchten. Uit zijn onderzoek kwam hij tot de conclusie dat de beschikbare appelrassen zeer zelden een geneesmiddel voor de mens zijn. In die tijd, en dit was het midden van de twintigste eeuw, was er niet meer dan vijf procent. Tot verbazing van de wetenschapper missen zelfs de meest voorkomende vitamines die belangrijk zijn voor de gezondheid, en ze compenseren niet het gebrek aan noodzakelijke elementen in het lichaam van mensen die ze consumeren.

Het beste kiezen in termen van voedingswaardevariëteiten van appels, bleef Vigorov met hen werken, en al snel ontving hij op basis daarvan nieuwe, met in hun samenstelling zoveel biologisch actieve stoffen als nodig was om de kracht van de persoon die ze consumeerde te versterken.

In die jaren werd er geselecteerd op het gebied van veredelingNieuwe fruit- en bessengewassen werden geleid door veel wetenschappers, maar de meesten volgden het pad van economisch belang. Ze zochten voordelen in de hoeveelheid oogst, aangename smaak en de uiterlijke schoonheid en aantrekkelijkheid van de vrucht, en niet in het nut ervan. Vigorov, aan de andere kant, bleef volhouden dat er niet veel verjongende appels waren en niet nodig waren. Waar de gebruikelijke persoon tien kilo kan eten, zijn een of twee voldoende. Dit moet overeenkomen met de Engelse traditie: één appel per dag - en een dokter is niet nodig.

De gewenste resultaten kwamen niet snel. Omwille van hen werkt de wetenschapper zijn hele leven hard. De nieuwe appels werden niet meteen herkend door de wetenschappelijke wereld en het publiek, het duurde meer dan veertig jaar. Alleen in onze dagen, toen mensen meer gingen nadenken over wat we eten en of het ons goed of slecht zal doen, kunnen de verjongende appelsoorten van professor L.I. Vigorov werd niet alleen populair bij tuinders, maar ook bij medisch personeel.

Dus op basis van hun therapeutische effect in de Oeraltegenwoordig zijn er klinieken opgericht die gezondheidsdiensten verlenen. Patiënten krijgen appels of hun sappen en cakes als medicijnen voorgeschreven. De resultaten van de behandeling brachten succes in de klinieken en trokken de aandacht van tuinders naar het werk van de wetenschapper. Ze begonnen multivitamine zomervariëteiten van appels (zoals Naliv Scarlet, Babushkino en anderen) in hun percelen te planten, omdat ze ervoor zorgden dat hun vruchten de bloeddruk verlaagden. Het grootste deel van hun plantmateriaal is momenteel beschikbaar in de Michurinsky en Botanische Tuinen van de Staatsuniversiteit van Moskou. Winterappelrassen uit de collectie van L.I. Vigorova zoals Sibiryachka, Olya bevatten natuurlijke antibiotica en voorkomen de vorming van nierstenen.