Waarschijnlijk hebben velen, na Moskou en St. Petersburg te hebben bezocht,merkte op dat sommige bewoners liever "curb" zeggen, terwijl anderen - "curb" zeggen. Maar ongeacht de stad, stoeprand en stoeprand zijn totaal verschillende concepten. Sommige mensen negeren zulke namen en noemen het gewoon "zijsteen". Maar er zijn mensen die de vraag stellen: "Curb: wat is het?".
Oorsprong van de stoep
Om in meer detail te begrijpen waarom zulkeverschillende namen, is het noodzakelijk om naar de oorsprong van de geschiedenis te gaan. Zelfs in het oude Rusland, tijdens de bouw van witstenen kerken, werden stenen zo gelegd dat de buitenzijde van de muur een individueel ornament had. Om dit resultaat te bereiken is de metsellaag schuin gelegd - met de rand naar buiten. En van deze methode kwam de naam "curb". Op basis van het bovenstaande zouden mensen nu geen vraag moeten hebben: "Curb: wat is het?".
Voor het eerst werd de stoeprand genoemd in de wet "Over maatregelen"om de controle over de staat van de externe verbetering van de stad St. Petersburg te versterken. "Er wordt vermeld dat trottoirs met een verhoogde dichtheid van voetgangersverkeer moeten worden uitgerust met een stoeprand. De stoeprand mag het niveau van de stoepbedekking niet overschrijden.
Stoeprand: wat is het?
De grens is een soort scheidingsteken tussenstoep en rijbaan, die op hetzelfde niveau liggen. Het kan worden gemaakt van stenen die rechtop staan. Het kan ook worden gemaakt van massieve betonblokken. Een stoeprand is een kleine omheining tussen een trottoir, gazon of weg.
Vaak kan het materiaal voor de stoeprand zijn:graniet. In Sint-Petersburg is dit bijvoorbeeld een vrij algemeen verschijnsel. Het is aanwezig langs alle oevers en in sommige van de oude straten. De belangrijkste voordelen van dit materiaal zijn duurzaamheid, hoge weerstand tegen vocht en extreme temperaturen, tegen mechanische belasting. Ook het uiterlijk van het materiaal speelt een belangrijke rol. Producten die ervan zijn gemaakt, transformeren de straten van de stad aanzienlijk. Maar het enige nadeel zijn de kosten. Daarom zie je niet in elke stad granieten stoepranden. Hieruit moet worden geconcludeerd dat de stoeprand niet alleen een bescherming van voetgangers tegen voertuigen is, maar ook een soort versiering van stadsstraten.
Productietechnologie van stoepranden en randen
Er zijn er niet veel op de markt vandaagsoorten stoepranden en randen. De productietechnologie van de hoogste kwaliteit wordt beschouwd als de technologie van semi-droge vibrocompressie. Er zijn twee soorten van dit hekwerk op de moderne markt: kunststof en beton. Het belangrijkste voordeel van het eerste type is de onzichtbaarheid. Maar er is een belangrijk nadeel: een zwak ontwerp. En dus wordt het gebruikt als een omheining tussen kleine voetpaden en een grasveld. Betonnen stoepranden worden gemaakt met behulp van vibrocasting en vibrocompressietechnologie. Maar de kwaliteit van producten die gebruik maken van vibratiegiettechnologie laat veel te wensen over: ze hebben een oneffen oppervlak en vorm. Het is heel vreemd dat veel mensen nog steeds beweren dat de stoeprand een stoeprand is. Soms wordt een structuur van gewapend beton gebruikt in de technologie voor de sterkte van het product, maar dit feit maakt het niet mogelijk om de structuur echt sterk en duurzaam te maken. De praktijk leert dat wanneer deze stoepranden als omheining worden gebruikt, ze beginnen af te brokkelen en in te storten, en na een bepaalde tijd worden ze volledig onbruikbaar. En de stoeprand is een beschermingsmiddel dat een lange levensduur moet hebben.
En daarom is de optimale oplossing:het gebruik van betonnen stoepranden, die zijn gemaakt door de vibrocompressiemethode. In tegenstelling tot andere hebben deze producten een duurzamer ontwerp en lagere kosten. De levensduur is gemiddeld 8-10 jaar. Het is opmerkelijk dat hun kwaliteit door de jaren heen onveranderd blijft.
Beton is het meest duurzame materiaal
Wat betreft de stoepranden, het is vooral:producten gemaakt van beton en vervaardigd door vibrocompressie of vibrocasting. Ze zijn bedoeld voor het afschermen van een voetpad vanaf een snelweg met een grote stroom auto's. Geïnstalleerd op een basis bedekt met puin.
Zelfstylerende stoepranden
Voor het leggen van stoepranden en randen is het niet nodiggebruik een speciale techniek. U kunt dit zelf doen. Op de plaats waar de stoeprand wordt geplaatst, worden markeringen aangebracht. Het is erg belangrijk dat de markeringslijnen evenwijdig aan elkaar zijn. Vervolgens wordt een niet al te diepe sleuf gegraven en wordt er zand op de bodem gestort, alles geëgaliseerd en verdicht. Vervolgens wordt de cementslurry gegoten en wordt er een zijsteen op geplaatst. Nadat de oplossing is uitgehard, wordt de greppel met aarde gegooid. De stoeprand is niet alleen een beschermingsmiddel, maar ook een versiering van een tuin of persoonlijk perceel.
