De kosten van olieproductie in Rusland zijnessentieel voor de economie van het land. De staatsbegroting wordt aangevuld door de verkoop van koolwaterstoffen. Het verschil tussen kostprijs en marktprijs bepaalt de winst voor olie-exporteurs. Op het eerste gezicht lijkt het berekenen van de totale productiekosten van zwart goud een eenvoudige taak. Maar de vraag naar de kosten van olieproductie in Rusland vindt geen eenduidig antwoord. De moeilijkheid schuilt in het volgende: er moet worden verantwoord welke uitgaven in dit bedrag moeten worden opgenomen.
Prijsstelling
Meestal zijn de olieprijzen gemiddeldkoersen van de overeenkomstige futures-contracten. Tijdens de handel op de grootste beurzen ter wereld wordt de prijs van zwart goud gevormd, die als referentiepunt dient voor alle verkopers en kopers van koolwaterstoffen. De maateenheid voor dit product is een vat (158 liter).
Oliekwaliteitsindicatoren variëren inafhankelijk van de aanbetaling waar het wordt gedolven. Verschillende kwaliteiten verschillen in dichtheid en zwavelgehalte. De geografische locatie van olievoorraden op de planeet en het bestaan van een groot aantal van zijn merken maken het onmogelijk om een wereldwijde markt voor zwart goud te creëren.
De prijs die momenteel wordt beschouwd alsbetrouwbare benchmark, gevormd op de Intercontinental Futures Exchange in Londen. De organisatie van de handel erop onderscheidt zich door openheid en transparantie. Opgemerkt moet echter worden dat deze beurs slechts ongeveer 1% van de wereldomzet in olie vertegenwoordigt. De rest van het volume wordt overgedragen van verkopers naar kopers door middel van het sluiten van off-market contracten.
Prijsmarkeringen
Oliesoorten waarvoor futures-contractenworden verhandeld op 's werelds grootste effectenbeurzen, zijn basis- of benchmark in vergelijking met andere merken van zwart goud. Hun offertes dienen als basis voor het bepalen van de wereldprijs. In de VS omvatten de markerklassen Texas lichte olie genaamd WTI. Het bevat ongeveer 0,24% zwavel. WTI-futures worden verhandeld op de New York Mercantile Exchange. Op het Noord-Amerikaanse continent zijn de offertes van dit contract de belangrijkste indicator van de energiemarkt.
In Europa wordt het gebruikt als een markervariëteitde bekende Brent blend. Het bestaat uit verschillende soorten olie die door Noorse en Britse bedrijven in de Noordzee worden geproduceerd. De dichtheid van de Brent-blend overtreft het Amerikaanse WTI-merk. Tegenwoordig worden de prijzen voor 70% van alle oliesoorten in de wereld berekend op basis van Brent-futures-noteringen op de London Stock Exchange. Dit merk is een referentie geworden op de koolwaterstofmarkt vanwege zijn hoge liquiditeit en beschikbaarheid van betrouwbare leveranciers.
Kostprijs
Olieproducenten dragen de kosten die ermee gepaard gaanmijnbouw, verwerking en transport van zwart goud. De som van al deze kosten wordt de kostprijs genoemd. Het wordt berekend in geld per meeteenheid van het eindproduct. Zo bedroegen de kosten van olieproductie in Rusland in 2014 volgens Rosstat gemiddeld $ 11 per vat. Het is belangrijk op te merken dat er veel componenten zijn die in deze figuur kunnen worden verantwoord. Naast de kosten van winning en verwerking, moeten producenten belastingen betalen en investeren in nieuwe exploratie. Beoordelingsmethoden kunnen variëren. Om deze reden wijkt de officiële informatie over de kosten van olieproductie in Rusland in 2014 soms af van de gegevens van internationale analysebureaus. Volgens experts van de invloedrijke bank Morgan Stanley bedroeg het break-evenpunt gedurende de aangegeven periode $ 50. Vergeleken met de door Rosstat gepubliceerde informatie over de kosten van olieproductie in Rusland in 2014, kan dit cijfer voor verwarring zorgen als men geen rekening houdt met het hoge belastingniveau in deze industrie.
Fluctuaties
Zoals u weet, verschillen de prijzen voor koolwaterstoffenextreme instabiliteit. De totale kosten van hun winning zijn echter niet onderhevig aan grote schommelingen. De reden voor de verandering in de kosten van de olieproductie in Rusland door de jaren heen houdt voornamelijk verband met het algemene inflatiepeil. Over de hele wereld hebben grondstoffen en hun verwerkingsactiviteiten de neiging in prijs te stijgen.
Statistieken bevestigen de vergelijkingduurzaamheid van het gemiddelde niveau van energieproductiekosten. De kosten van de olieproductie in Rusland in 2013 op een aantal velden bedroegen $ 14 per vat. De onrust op de koolwaterstofmarkt die snel volgde en de catastrofale daling van de noteringen van zwart goud veroorzaakten geen significante veranderingen in de hoogte van de producentenkosten.
Tijdens een periode van constant hoge energieprijzenhet niveau van de financiële investeringen die nodig waren voor de winning en het transport ervan verschilde niet van het gebruikelijke. De kosten van de olieproductie in Rusland bleven in 2012 binnen het gebruikelijke bereik. Opgemerkt moet worden dat destijds de $ 100 per vat onverwoestbaar leek. Bij een constant kostenniveau haalden bedrijven hoge winsten uit de verkoop van koolwaterstoffen. In tegenstelling tot scherpe schokken in de aandelenkoersen, levert de grafiek van de kosten van de olieproductie in Rusland geen verrassingen op.
factoren
Energieproductiekosten ingrotendeels afhankelijk van de kenmerken van het veld. De geografische ligging, klimatologische omstandigheden en de diepte van voorkomen van zwart goud spelen een belangrijke rol. De winning van olie is het goedkoopst in de Golfstaten. Een voorbeeld is Saoedi-Arabië, waar de kosten van een vat worden geschat op $ 8. Daar bevinden zich deposito's op het continentaal plat. Hun geringe diepte maakt het gemakkelijker om te vangen. De nabijheid van velden met grote zeehavens verlaagt de transportkosten.
Vanwege klimatologische omstandigheden zijn de productiekostenolie in Rusland is hoger dan in de Golfstaten. Ondanks de enorme afstanden wordt het leveringsprobleem opgelost door een goed ontwikkelde infrastructuur en een netwerk van pijpleidingen. In Rusland verschillen de kosten van olieproductie per vat aanzienlijk op verschillende velden. Op oude en reeds lang bestaande, bereikt dit cijfer $ 28. De reden voor deze relatief hoge kosten is dat de reserves aan zwart goud daar moeilijk te recupereren zijn. Op nieuwe velden bedragen de kosten van olieproductie in Rusland $ 16 per vat.
Noorwegen
Hierbij slaat een aanzienlijk deel van de koolwaterstoffen afhet land bevindt zich op plaatsen die ver verwijderd zijn van de bestaande infrastructuur en potentiële consumenten. Dit leidt tot een verhoging van de kosten van putoperatie en olielevering. Afzettingen in deze regio begonnen relatief recent te worden ontwikkeld en de reserves aan koolwaterstoffen daarin zijn nog steeds groot. De kosten van een vat olie in Noorwegen zijn $ 21.
Nigeria
Dit land is de grootste exporteurenergiedragers in Afrika. Veelvuldige gevallen van sabotage en oliediefstal belemmeren echter de ontwikkeling van de winningsindustrie. Momenteel moet Nigeria om veiligheidsredenen nieuwe offshore-velden ontwikkelen. Deze projecten verkleinen het risico dat mijnbouwbedrijven in een sociaal en politiek instabiel land lopen, maar verhogen onvermijdelijk de productiekosten. De gemiddelde kosten van een vat in Nigeria zijn $ 29.
Canada
De belangrijkste groei in energieproductie hierinhet land heeft een onconventioneel type olie dat wordt geproduceerd uit teerzand. Hun afzettingen bevinden zich in de noordelijke bossen van Alberta. De ontwikkeling van dergelijke deposito's vereist een recordhoge investering en neemt veel tijd in beslag. Vanwege de afgelegen locatie van de afzettingen en het ontbreken van pijpleidingen, behoren de transportkosten tot de hoogste in de industrie. Dankzij teerzanden staat Canada op de derde plaats in de wereld wat betreft koolwaterstofreserves, na Saoedi-Arabië en Venezuela. Het grootste nadeel van onconventionele olie is dat er enorme hoeveelheden zoet water voor nodig zijn. In de nabije toekomst zal teerzandenergie slechts voorzien in een paar procent van de wereldwijde vraag. De kosten van een vat in Canada zijn $ 27.
Iran
De Islamitische Republiek is momenteel op zoekom haar olie-industrie, die al drie decennia onder druk staat van internationale economische sancties, nieuw leven in te blazen. Na de hervatting van de export van Iraans zwart goud naar de landen van de Europese Unie, steeg de dagelijkse productie met 300 duizend vaten. Het belangrijkste voordeel van de Islamitische Republiek zijn de extreem lage kosten van olieproductie. Het is ongeveer $ 9 per vat.
Irak
Dit land heeft de op een na grootste olieproductieonder de staten die lid zijn van de OPEC. In theorie is de productie van koolwaterstoffen in Irak een van de goedkoopste ter wereld. De kosten van een vat worden daar geschat op $ 10. Maar er zijn politieke en veiligheidscomplexiteiten die de werkelijke kosten van mijnbouwbedrijven aanzienlijk verhogen. Het land vecht tegen de gewapende formaties die een deel van zijn olievelden hebben ingenomen. Desondanks slaagt Irak erin het volume van de energieproductie te vergroten.
