Verrekenprijzen (uit het Engels.Funds Transfer Pricing, afgekort. FTP) is een mechanisme voor de verkoop van alle soorten goederen aan onderling afhankelijke personen (meestal binnen bedrijven) tegen speciale, intercompany, niet-marktprijzen. Zo is een meer rationele en winstgevende herverdeling van de winsten van een groep personen mogelijk ten gunste van degenen die onder voorwaarden van lagere belastingheffing vallen (in de regel betekent dit dat ze in andere staten blijven). Een dergelijke fiscale planning is nodig om de kosten in verband met verplichte belastingaftrek tot een minimum te beperken. Verrekenprijzen worden gecontroleerd door de fiscale autoriteiten van de overheid.
Verrekenprijzen in detailhet gereguleerde systeem verscheen halverwege de jaren 60 in de Verenigde Staten, waarna deze methode van prijsbeleid zich verspreidde naar andere landen van de wereld. Rusland heeft sinds begin 2012 een speciale wetgeving voor verrekenprijzen. Tot 2012 werd het gereguleerd door de belastingwet.
Er zijn drie methoden waarmee verrekenprijzen worden bepaald:
- ongecontroleerde (vergelijkbare) prijsmethode;
- methode van wederverkoopprijs;
- kosten plus winstmethode.
De eerste methode wordt ingesteldprijzen volgens de catalogusprijs. Met deze methode heeft de belastingdienst het recht om extra belastingen en boetes in rekening te brengen als de prijzen van goederen lager of hoger zijn dan 20% van de marktprijzen voor vergelijkbare goederen.
De tweede methode wordt gebruikt in gevallen waarinaan de vooravond van de verkoop worden de goederen tussen partijen overgedragen. Op deze manier kan de wederverkoopprijs worden verlaagd met het bedrag van de opslag die de kosten van de verkoper dekt.
De derde methode wordt gebruikt in gevallen waarinhet is onmogelijk om de vorige twee te gebruiken. Tegelijkertijd wordt bij het bepalen van de marktprijs rekening gehouden met alle directe en indirecte kosten van de verkoper en wordt de gemiddelde opslag die inherent is aan dit werkterrein, opgeteld. Deze benadering vereist noodzakelijkerwijs de voorbereiding van geplande kostenramingen voor alle goederen (diensten).
Verrekenprijzen worden doorgaans om de volgende twee redenen toegepast:
- als het nodig is om financiële middelen rationeel te herverdelen binnen het bedrijf;
- wanneer het mogelijk is om te minimaliserenextra betalingen en dus om de belastingheffing te optimaliseren. Opgemerkt moet echter worden dat een dergelijke "optimalisatie" door de staat vaak eerder wordt beschouwd als een poging om de gewetensvolle nakoming van belastingverplichtingen te omzeilen. Aan de andere kant hebben belastingbetalers het volste recht om een dergelijk instrument te gebruiken om meer winstgevende economische resultaten van hun eigen activiteiten te behalen.
Toepassing van dit soort prijzen voorgrote holdings en bedrijven zijn zeer winstgevend omdat u hiermee praktisch een commandostructuur in een markteconomie kunt organiseren. Het is dus mogelijk om winsten in één centrum te concentreren en ze vervolgens te herverdelen, rekening houdend met de behoeften van de bedrijven die deel uitmaken van de holding. Het is niet rationeel om de herverdeling van eigen vermogen van grote economische entiteiten te voorkomen. Dit gebied kan alleen worden gereguleerd om begrotingsverliezen te voorkomen.
Verrekenprijzen dus in wezenvertegenwoordigt een nogal controversieel fenomeen, dat er veel aandacht aan heeft getrokken door de staat. In verband met de noodzaak om de principes voor het bepalen van prijzen voor belastingdoeleinden te verbeteren, werd op 18 juli 2011 een wet van de Russische Federatie ondertekend tot wijziging van een aantal wetgevingshandelingen. Bijzondere aandacht werd besteed aan verrekenprijzen. Het belastingwetboek van de Russische Federatie werd gewijzigd in artikel 40, waardoor de schommeling van de verrekenprijzen werd beperkt tot +/- 20% van de prijzen voorzien door de marktprijzen.
De normen van de wet voldoen vollediginternationale principes van regulering van de prijsstelling. Het was gebaseerd op de richtlijnen voor de totstandkoming van verrekenprijzen, aangenomen door het Comité voor ontwikkeling en economische samenwerking van de Organisatie.
