Obywatel, który odmawia wykonania decyzjisąd będzie musiał za to ponieść odpowiedzialność. Co jednak w sytuacji, gdy takich działań dopuści się urzędnik państwowy? To właśnie te kwestie reguluje art. 315 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej.
Istota problemu
Za każde popełnione przestępstwo, sprawcaz pewnością musi zostać ukarany. Odpowiada to podstawowej definicji sprawiedliwości, która głosi, że za każdy czyn musi być określona nagroda. Dokładnie to samo robi sąd z tymi, którzy naruszają podstawowe normy społeczne. Podejmuje decyzję po dokładnym rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. Wyrok jest więc zasłużoną karą za popełnione przestępstwo. Orzeczenie sądu można zaskarżyć, jeżeli jednak tak się nie stanie, wówczas jest ono wiążące. To prawda, że są obywatele, którzy się z tym nie zgadzają. Ignorując decyzję sądu, dopuszczają się działań niezgodnych z prawem, o których mowa w art. 315 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej.
Możesz to zrobić po dokładnym przestudiowaniu jego zawartościwniosek jest taki, że nie są to tylko zwykli obywatele, którzy nie chcą ponosić odpowiedzialności za swoje czyny. Tutaj wszystko jest o wiele poważniejsze. Artykuł 315 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej dotyczy urzędników państwowych. Mogą to być urzędnicy, pracownicy państwowi lub samorządowi, a także pracownicy organizacji komercyjnych lub innych. Wykorzystując swoje stanowisko, ignorują decyzję prawną, nie myśląc, że swoimi działaniami popełniają nowe przestępstwo.
Szczegóły przestępstwa
Każdy wyrok wydany przez sąd musi taki byćukończone w określonym terminie. Jest to ściśle monitorowane przez odpowiednie służby. W praktyce muszą stawić czoła różnym sytuacjom. Na przykład obywatel, który kiedyś dopuścił się czynu nielegalnego, został na mocy decyzji sądu ukarany grzywną. W takim przypadku odpowiednie dokumenty przesyłane są do miejsca pracy sprawcy. Menedżer jednak instruuje swoich podwładnych, aby nie podejmowali żadnych działań w tym kierunku. Dzięki temu obywatelowi udaje się uniknąć kary. Jednak po pewnym czasie, dzięki staraniom służby komorniczej, sytuacja ta wychodzi na jaw, co daje powód do przeprowadzenia odpowiedniej kontroli. W toku śledztwa zostaje ustalona osoba, która w tej sprawie była inicjatorem zatajenia dokumentów. Menedżer, który zmusił podwładnych do naruszenia obowiązków służbowych, sam będzie musiał zmierzyć się z prawem. A jego karę określi art. 315 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej. W zależności od wysokości winy sąd zadecyduje, jaka ona będzie.
Kara winnych
Ukrywanie pewnych faktów, urzędniksprzeciwia się prawu. Jest to całkowicie niedopuszczalne. Takie działania należy bezwzględnie tłumić. Być może dlatego za niezastosowanie się do wyroków, decyzji lub innych czynności sądowych osoba, która dopuściła się takiego czynu, podlega surowej karze.
Za utrudnianie działania wymiaru sprawiedliwości może zostać skazany na:
- kara grzywny w wysokości 200 000 rubli lub w wysokości wynagrodzenia lub innego dochodu na okres do osiemnastu miesięcy;
- pozbawienie prawa do wykonywania określonej działalności lub pracy na określonym stanowisku przez okres pięciu lat;
- praca obowiązkowa przez 480 godzin;
- aresztowanie na sześć miesięcy;
- pracy przymusowej lub pozbawienia wolności do dwóch lat.
Wybór kary zależy od tego, jak poważna jestpodjęto jakieś działanie. Ponadto pod uwagę brane są wszelkie obiektywne i subiektywne okoliczności oraz przyczyny, które skłoniły sprawcę do popełnienia przestępstwa. Sąd często stosuje karę pozbawienia wolności. Uważa się, że przymusowa izolacja takich przestępców jest jedyną rzeczą, która może zmusić ich do zmiany nastawienia do tego problemu.
Cechy aktu
Główny nacisk w tym artykule położony jest nawagę popełnionego czynu. W ten sposób prawo dosłownie charakteryzuje działania sprawców naruszenia. Artykuł 315 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej wraz z komentarzami zawiera wyjaśnienia w tej kwestii. Dlaczego działania niedbałych urzędników państwowych są uważane za złośliwe? Odpowiedź w tym przypadku nasuwa się sama.
Niezastosowanie się do orzeczenia sądu w terminie umniejsza jego ważnośćautorytet w oczach obywateli. To sprawia, że ludzie myślą, że im też wolno się tak zachowywać. Skoro tych, którzy reprezentują władzę, stać na taką dowolność, to znaczy, że dla kogoś takie działania są dopuszczalne. Jeśli jedna osoba łamie zasady, dlaczego inni mają ich przestrzegać? Takiego przestępstwa nie można pozostawić bez kary. Może to wywołać całą falę podobnych naruszeń. Ponadto należy zrozumieć, że subiektywną stroną takiego działania jest zamiar bezpośredni. Oznacza to, że obywatel z góry rozumie, że łamie prawo i robi to bez względu na wszystko. Takie zaniedbanie jest już z gruntu niegodziwe i należy je karać z całą surowością.
Przypadki specjalne
Czasami zdarzają się przypadki, gdy nie są one spełnioneczynności zarządzone przez sąd przeciwko danej osobie. Ludzie błędnie uważają, że to on powinien być ścigany na podstawie tego artykułu. W tej sytuacji należy pamiętać, że odpowiedzialność za wykonanie kary spoczywa na konkretnych pracownikach, którzy muszą to monitorować. Przede wszystkim jest to usługa komornicza. To oni mają obowiązek odnotować niezastosowanie się do wyroku sądu.
Bezczynność z ich strony w tej sprawie będzieoświadczenie o winie. Przecież do obowiązków komornika początkowo należy przekazywanie sprawcy informacji o wymierzonej karze. Jeśli tak się nie stanie, powstają podejrzenia dotyczące bezpośredniego zamiaru lub współudziału sprawcy. Żadna z tych przyczyn nie jest w stanie wyjaśnić możliwości popełnienia nielegalnych działań. Wina komornika w tej sytuacji nie budzi wątpliwości. Jako sługa prawa ma obowiązek w każdy możliwy sposób przyczyniać się do karania przestępców, a nie utrudniać to.
