Jest to programowanie strukturalnenajwiększe dotychczasowe osiągnięcie w tej dziedzinie. Pomimo tego, że prawie każdy ma na ten temat ogólną koncepcję, prawie nikt nie jest w stanie podać konkretnej i jasnej definicji tego terminu. Programowanie strukturalne stawia za główny cel pisanie programów o najmniejszej złożoności, zmuszając programistę do jasnego myślenia, dzięki czemu program jest łatwiejszy do zrozumienia. Jej tekst musi być tak skonstruowany, aby był czytelny od góry do dołu. Warunek ten jest naruszany, jeśli w kodzie programu zostaną napotkane instrukcje przejdź do, ponieważ naruszają one strukturę całego segmentu programu. Pomimo tego, że tego wskaźnika nie można uznać za najwygodniejszy, nadal można powiedzieć, że obecność tego operatora w kodzie programu jest najbardziej rzucającym się w oczy rodzajem naruszenia struktury. Korpusy modułów i stosowane struktury muszą być odporne na awarie sprzętu, błędy w programach i zniekształcenia oryginalnych danych.
Podstawowe zasady programowania strukturalnego są następujące. Każdy program można łatwo zsyntetyzować w oparciu o podstawowe konstrukcje trzech głównych typów:
- prosta sekwencja;
- warunki lub alternatywy;
- powtórzenia, czyli cykle i iteracje.
Można użyć jednego lub dwóch dowolnego rodzajuw tym samym czasie. Każda konstrukcja ma jedną cechę - pojedynczy punkt przeniesienia kontroli na strukturę i pojedynczy punkt wejścia do struktury. Taka konstrukcja ma znaczenie dyscyplinujące i systematyzujące.
Prostota oryginalnych konstrukcji w konstrukcjiprogramowanie zapobiega pojawianiu się łączy informacyjnych, a także mylącym transferom sterowania. Złożoność programów jest zauważalnie zmniejszana wraz ze wzrostem struktury modułów, zwiększa się ich przejrzystość, a to pomaga zmniejszyć liczbę błędów. Strukturyzacja ma jednak również wadę - za piękno i przejrzystość kodu programu trzeba zapłacić dodatkową pamięcią, a także czasem potrzebnym na ich implementację na komputerze.
Programowanie strukturalne, tj.struktura samych tekstów programu zależy całkowicie od tego, jaki język jest do tego użyty. Oczywiście pojawia się pytanie, który z nich najlepiej pasuje. Nowoczesne narzędzia programistyczne są uważane za najlepsze języki do wdrażania ustrukturyzowanego podejścia do programowania. Do najpopularniejszych należą Basic, Pascal i FoxBASE. Na przykład w języku asemblera implementacja zasad leżących u podstaw koncepcji programowania strukturalnego jest prawie niemożliwa. Ten język koncentruje się na pisaniu kodu programowania niskiego poziomu.
Programowanie strukturalne u podstawkoncentruje się na komunikacji z ludźmi, a nie z maszynami, dlatego ułatwia pisanie programów, które stanowią jasne i proste rozwiązanie wykonywanego zadania. Programista musi myśleć w kategoriach podstawowych konstrukcji strukturalnych.
Jeśli mówimy o stanowisku stosunkowo wcześniejwspomnianego wcześniej operatora, należy go unikać, gdy tylko jest to możliwe, ale nie powinno to w żaden sposób wpływać na przejrzystość programu. Czasami użycie tego operatora okazuje się po prostu konieczne, aby wyjść z określonego segmentu programu lub cyklu, a także uniknąć pojawienia się zbyt głębokich wideł, zwłaszcza że przejście jest związane z niższymi poziomami programów. Jednocześnie struktura programu pozostaje czytelna od góry do dołu. Najgorszy przypadek użycia tego operatora wiąże się z przejściem od dołu do góry.
Aby ułatwić czytanie, programy często dodają puste wiersze między sekcjami. Warto napisać tekst programu z przesunięciami, abyś mógł odczytać kolejność działań i liczbę załączników.
