Nikołaj Michajłowicz Karamzin (1766-1826)) znacząco wpłynęły na rozwój literatury rosyjskiej, przekształcając język rosyjski, uwalniając go od skomplikowanych konstrukcji łacińskich i słowiańskich, zbliżając go do żywej mowy ludzkiej.
Cechy sentymentalizmu
Twórczość pisarza budzi uczucia, woła o życzliwość i miłosierdzie. Tak narodził się nowy trend w literaturze rosyjskiej - sentymentalizm, który przypisywał główną rolę wewnętrznemu światu człowieka.
Być może dziś dzieło „Biedna Liza”wydaje się nieco odległy od życia, a uczucia bohaterów są nienaturalne. Należy jednak pamiętać, że Karamzin działał w gatunku sentymentalizmu. A dzieło „Biedna Liza”, napisane w 1792 roku, było źródłem inspiracji dla kolejnych pisarzy rosyjskich, będących doskonałym przykładem tego gatunku. Sentymentalizm charakteryzuje się ostrymi konfliktami, które często prowadzą do śmierci bohatera, a Biedna Liza nie jest wyjątkiem. Śmierć dziewczynki jest szokująca i wprawia w empatię wiele pokoleń czytelników.
Nowa nazwa
Oprócz nowego gatunku Karamzin dał naszemu krajowia nowe imię uczyniło go popularnym. W tłumaczeniu Elżbieta oznacza „wielbienie Boga”. Tak nazywała się matka Jana Chrzciciela, żony arcykapłana Aarona. Ta nazwa praktycznie nie została znaleziona wśród rosyjskich pisarzy aż do lat 80. XVIII wieku. Warto zauważyć, że w literaturze europejskiej nazwa ta była często kojarzona z wizerunkiem służącej, zwykle frywolnej i zalotnej, i wykorzystywana była głównie w komediach. Wizerunek Lisy w opowiadaniu „Biedna Liza” (przeczytaj podsumowanie pracy poniżej) nie nawiązuje jednak do tej tradycji. Łamiąc utarte ramy znaczenia tego słowa, Karamzin zerwał w tym względzie z klasycyzmem, jego ustalonymi definicjami.
Ważną rolę odegrał wizerunek Lisy w opowiadaniu „Biedna Lisa”rola w rozwoju literatury rosyjskiej w ogóle, więc chciałbym omówić ją bardziej szczegółowo. Zobaczysz, że była to silna natura, a nie to, do czego przywykli europejscy autorzy. Proponujemy rozważenie wizerunku Lisy w opowiadaniu „Biedna Liza” z cytatami i podsumowaniem pracy.
Postacie, fabuła
Ale najpierw wskażemy inne postacie.historię i krótko opisz jej główne wydarzenia. Oprócz chłopki Lisy głównymi bohaterami są jej matka, Erast i narrator. Ogólnie rzecz biorąc, fabuła dzieła nie jest nowa: mężczyzna uwodzi młodą dziewczynę, a następnie ją porzuca. Jednak ta historia miała swoje własne cechy. Autor opisał sytuację typową dla XVIII-wiecznej Rosji: szlachcic, ziemianin, znając swoją bezkarność i wykorzystując ją, uwodzi chłopkę, młodą dziewczynę. Uderzające w tej historii jest to, że w tym czasie, w tej sytuacji, społeczeństwo wcale nie próbowało potępić właściciela ziemskiego, a prawda była w każdym razie po jego stronie.
Już w tytule odgaduje się stosunek samego autora do swojej bohaterki: nazywa Lisę biedną.
Pierwsze spotkanie z bohaterką
Historia zaczyna się od opisu Moskwy, gdzie później mają miejsce pewne wydarzenia, a także klasztoru Simonow, w pobliżu którego została następnie pochowana bohaterka.
Po raz pierwszy na kartach pracy autoraopisuje nam Lisę oczami gawędziarza. Mówiąc o niej, posługuje się wieloma epitetami („miła”, „piękna” itp.), aby czytelnik mógł nawet pomyśleć, że narrator kochał Lisę. Jednak zakończenie historii jasno pokazuje, że po prostu jej żałuje. Należy zauważyć, że w tej opowieści narrator wyraża stosunek samego autora do swojej bohaterki. Dlaczego Karamzin kocha i lituje się nad Lizą?
Przeszłość Lisy
Zwróćmy się do przeszłości bohaterki i opiszmy wizerunek Lisyw opowiadaniu „Biedna Liza” krótko. Ta dziewczyna jest z urodzenia chłopką, mieszka w biednej chacie ze swoją starą matką. Gdy nasza bohaterka miała 15 lat, zmarł jej ojciec, „zamożny chłop, a po jego śmierci rodzina zubożała i musiała za bardzo niewielką opłatą wydzierżawiać ziemię. Z powodu złego stanu zdrowia jej matka nie była w stanie pracować, a Lisa musiała bardzo ciężko pracować, aby jakoś wyżywić siebie i matkę. Dziewczyna zajmowała się różnymi rzemiosłami - robiła na drutach pończochy, tkała płótna, wiosną zbierała i sprzedawała kwiaty w Moskwie, a latem - jagody. Nie znamy jeszcze osobiście Lisy, ale już rozumiemy, że jest bezinteresowna, gotowa do poświęceń dla bliskich i pracowita.
Postać Lisy
Wraz z rozwojem fabuły ujawnia się również postać.główny bohater, wizerunek Lizy w opowiadaniu „Biedna Liza” N. M. Karamzina. Biedna Lisa jest bardzo atrakcyjną bohaterką. Rozumiemy, że jest to czysta i głęboka dusza o otwartym i miękkim sercu. Liza często była smutna z powodu śmierci ojca, ale starała się nie okazywać tego matce i starała się wyglądać na „spokojną i pogodną”. Dziewczyna jest z natury nieśmiała i nieśmiała. Kiedy po raz pierwszy spotkała Erasta, „pokazała mu kwiaty i zarumieniła się”.
To jest wizerunek Lisy w opowiadaniu „Biedna Liza”.Plan tego looku dopełnia jeszcze jeden szczegół. Należy również zwrócić uwagę na uczciwość bohaterki. Kiedy East chciał kupić od niej kwiaty i zaproponował rubel zamiast pięciu kopiejek, powiedziała, że nie chce zbyt wiele. Lisa jest naiwna, czasami do skrajności: od razu mówi zupełnie obcej osobie, gdzie mieszka.
Przemówienie głównego bohatera
Analizując to, możemy powiedzieć, że na tym obrazieLiza w opowiadaniu „Biedna Liza” nie została wystarczająco dopracowana: jej mowa czasami nie jest taka sama jak wieśniaczka, ale jak dziewczyna z wyższych sfer. Oczywiste jest, że niewykształcona prosta dziewczyna po prostu nie mogła się tak wyrazić. Mimo to wizerunek Lizy w opowiadaniu „Biedna Liza” Karamzina jest uważany za pierwszy obraz kobiety z niższej klasy w literaturze rosyjskiej. Portret dziewczyny z XVIII wieku był bardzo postępowy i nietypowy, zwłaszcza jako bohaterki historii miłosnej. Karamzin nadał głębokie znaczenie obrazowi Lizy w opowiadaniu „Biedna Liza”: przed Bogiem i miłością nie ma majątków, wszyscy ludzie są równi, „a wieśniaczki umieją kochać”.
Później Aleksander Puszkin w swojej pracy „Młoda dama-Chłopka” kontynuował ten temat, ale to Karamzin jako pierwszy wprowadził go do literatury.
Nowe podejście do kobiety
Kolejną innowacją pisarza był jego stosunek dokobieta. Rzeczywiście, w XVIII wieku była uważana za niższą od mężczyzny, nie miała wolności. Kobieta nie mogła kochać kogo chciała, rodzice szukali wybranka dla jej córki. Oczywiście w takiej sytuacji rzadko można było znaleźć szczęśliwe małżeństwa. Ci, którzy próbowali kochać wbrew woli rodziców, byli poddawani hańbie w oczach społeczeństwa, taka miłość była uważana za niemoralną. Obraz Lizy w opowiadaniu „Biedna Liza” N. M. Karamzina wyraźnie to pokazuje. Później temat rozwinęli inni pisarze, w szczególności Ostrowski.
Zbrodnią Lisy było to, że się odważyłazakochać się wbrew opinii publicznej. I zawsze wiedzieli, jak namiętnie, gorąco i na zawsze kochać rosyjskie chłopki. Odmawiając poślubienia bogatego chłopskiego syna z sąsiedniej wsi, Lisa oddała się całkowicie swojemu kochankowi.
Zdrada Erast
Ale Erast okazał się łajdakiem, zostawiając Lisę.Bohaterka tylko przypadkowo dowiaduje się o jego zdradzie. Wyjeżdżając do Moskwy po wodę różaną, przypadkowo wpada na jego powóz na ulicy. Lisa podbiega do niej, ale powóz mija ją i zatrzymuje się na dziedzińcu dużego domu. Bohaterka podbiega, przytula swojego kochanka, ale spokojnie mówi, że się żeni (jak się później okazuje, aby poprawić swoją sytuację, ożenił się z bogatą wdową, gdyż w czasie kampanii przegrał prawie wszystkie pieniądze na kartach) i pyta zostawić go w spokoju, próbując przekupić Lisę pieniędzmi. A Karamzin wcale nie usprawiedliwia swojego bohatera, ale otwarcie go potępia. Za zdradę Erast zostanie ukarany: przeznaczeniem jest być nieszczęśliwym do końca życia i obwiniać się o śmierć Lisy. Pod koniec pracy umiera.
Kontynuacja analizy wizerunku Lisy w opowiadaniu„Biedna Liza” Karamzina, musimy zwrócić uwagę na jeszcze jeden ważny szczegół – kochała Erast, ale jednocześnie nie zapomniała o swojej matce i to jej troska o nią powstrzymała Lisę przed próbą pójścia na wojnę za kochankiem. Chociaż bohaterka bardzo martwiła się o Erast, bała się, że zginie na wojnie. W końcu Lisa nie mogła nawet napisać wiadomości do ukochanej, ponieważ po prostu nie wiedziała, jak to zrobić.
Śmierć biednej dziewczyny
Samobójstwo Lisy to bardzo ważny epizod wujawniając jej charakter. W końcu ta dziewczyna wydawała się być ucieleśnieniem cnót chrześcijańskich. Jak taka czysta dusza mogła odważyć się popełnić tak ciężki grzech? Bohaterka postanawia utopić się rzucając się do wody. Ale nie można winić Lizy - żal pozbawił ją ostatnich sił, a bohaterka po prostu nie mogła tego znieść. Jeszcze przed śmiercią nie zapomina o swojej matce: idąc nad staw, by się utopić, daje dziewczynie sąsiada sto rubli z prośbą o przekazanie ich matce i powiedzenie, że jej córka kochała mężczyznę, a on zdradził na jej. Pisarz, choć nie usprawiedliwia samobójstwa bohaterki, wciąż wybacza Lisie. Nikołaj Michajłowicz Karamzin wierzy, że pomimo wagi zbrodni dusza Lizy pójdzie do nieba.
Znaczenie historii
Wielu pisarzy XIX wieku (Turgieniew,Dostojewski, Puszkin, Ostrowski, Gonczarow, Tołstoj) czerpali inspirację z tego obrazu i stworzyli wiele jasnych postaci kobiecych, tak czystych i bezinteresownych, jak obraz Lisy w opowiadaniu „Biedna Liza”.
W tej historii autor poruszył ważne tematyniedoskonałości w strukturze społeczeństwa i wady natury ludzkiej. Nie możemy sami czegoś naprawić, pozostaje tylko zaakceptować to jako fakt, a potępianie i wyrzucanie komuś nie ma sensu. W pracy nie ma złoczyńcy, jest tylko osoba należąca do świeckiego kręgu, działająca zgodnie z ogólnie przyjętymi opiniami. Erast miał z natury dobre serce, ale „sztuczne” wychowanie i wykształcenie, jakie otrzymał, zepsuły jego charakter. Pisarz współczuje mu, bo w tej sytuacji nie należy winić osoby, ale obyczajów epoki i społeczeństwa, w których żył bohater.
Zaraz po publikacji (w 1792 r.)praca wzbudziła duże zainteresowanie, które nie ustępowało przez kilkadziesiąt lat. Pojawiły się nawet jawne imitacje, na przykład „Uwodzicielska Henrietta” (1803) Svechinsky'ego, „Biedna Masza” Izmailowej (1801).
Obraz Lisy w opowiadaniu „Biedna Lisa”, krótkitreść, którą właśnie zrecenzowałeś, na długo zapadnie w pamięci czytelników. I nawet teraz praca Karamzina nie została zapomniana, ponieważ humanistyczne idee są zawsze aktualne.
