„A nasze czołgi są szybkie…” To słynna liniaPiosenki z popularnego filmu Kierowcy traktorów z lat trzydziestych w najlepszy możliwy sposób oddają istotę radzieckiej doktryny wojskowej z lat przedwojennych. Nie jest potężny ani nieprzenikniony, prędkość jest najważniejsza.
Czołgi z serii BT w samej nazwie zawierająinformacje o głównych zaletach tej techniki. Litera „B” oznacza „szybko” i nie bez powodu. 62, a tym bardziej 86 kilometrów na godzinę to dobry wskaźnik nawet dla pojazdów opancerzonych XXI wieku, aw pierwszej trzeciej XXI wieku wydawał się fantastyczny. Czołg BT-7 to najszybszy czołg swoich czasów, to fakt. Pozostaje tylko zrozumieć, dlaczego powstał, dowiedzieć się, jak to się stało i dowiedzieć się, dlaczego nasi współobywatele tak mało wiedzą o tym arcydziele.
Główne elementy konstrukcyjne, które pozwalająrozwijać dużą prędkość, w każdym samochodzie jest podwozie i silnik. Oczywiście ważna jest również waga, w stosunku do czołgu - masa pancerza. Ale zadaniem inżyniera jest znalezienie optymalnego stosunku tych parametrów, aby jak najpełniej wykonać zadanie techniczne. Najszybszy czołg świata został wyposażony w zawieszenie Christie, z którego korzystają dziś twórcy pojazdów opancerzonych na całym świecie, a jednocześnie na początku lat trzydziestych tylko radzieccy inżynierowie mogli docenić jego prosty geniusz. Co więcej, podjęcie tej decyzji zajęło zachodnim projektantom co najmniej dwie dekady.
Pierwszym w ofercie był czołg BT-2,gąsienica na kółkach. W swej istocie posiadał już wszystkie cechy nowoczesnej agresywnej maszyny, zdolnej do pokonywania dużych odległości w krótkim czasie, pędząc do przełomów, osłaniając wrogie formacje wojskowe i miasta. Cechą konstrukcyjną jest możliwość poruszania się zarówno po torach gąsienicowych, jak i kołowych, czyli połączenie prędkości ze zdolnością do jazdy w terenie. Na podstawie tej specyficznej cechy możemy wyciągnąć wniosek o przeznaczeniu maszyny: na terytorium radzieckim, które zawsze charakteryzowało się trudnym terenem drogowym, najszybszy czołg musiał poruszać się po torach, a przekraczając granicę musiał tylko upuść je jako dodatkowe obciążenie i pędź dalej autostradami i autostradami. Silnik był gaźnikowy, co umożliwiało wykorzystanie zdobytej podczas ataku benzyny. BT-2 stał się eksperymentalny, wyprodukowany w 1933 roku, kiedy agresywne plany Hitlera dopiero zaczynały dojrzewać w jego rozgorączkowanym mózgu. Już w 1934 roku nowe maszyny BT-5 zjeżdżały z radzieckich przenośników. Uzbrojenie składało się z armaty 45 mm i karabinu maszynowego.
Rok 1935 to data narodzin BT-7.Żaden z krajów na świecie nie posiadał wówczas czegoś takiego, był to najszybszy czołg, ale według innych wskaźników stał się najlepszym. Kaliber działa wieży to 45 lub 76 mm (w zależności od modyfikacji), przednia nachylona rezerwacja 22 mm, silnik Diesla V 2, 400 KM. Załoga - „trzech czołgistów, trzech zabawnych przyjaciół”.
„Chrzest bojowy” przyjął najszybszy czołgMongolia, kiedy przeprowadzono genialną operację ofensywną mającą na celu pokonanie wojsk japońskich. Jednocześnie wpłynęła również na „europejską orientację” tej maszyny, wąskie gąsienice ugrzęzły w piasku i nie było mowy o ruchu kołowym. Te same niedociągnięcia pojawiły się podczas fińskiej kampanii, ale z jakiegoś powodu nie spieszyli się ze zmianą projektu.
Powód, dla którego najszybszy czołg się nie pokazałsam podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, mimo wszystko. BT powstał z myślą o europejskim teatrze działań wojennych, a jego możliwości i zalety w warunkach terenowych pozostały niezrealizowane.
Wyprodukowano wiele szybkich czołgów,ponad 5 tys. Ci z nich, którzy zostali uratowani po katastrofalnym rozpoczęciu wojny, znaleźli zastosowanie w 1945 roku, podczas szybkiej operacji ofensywnej, w wyniku której zgrupowanie Kwantungów składające się z 1 miliona 400 tysięcy japońskich żołnierzy i oficerów zostało zniszczone. Straty radzieckie wyniosły około 12 000 osób.
