Human Immunodeficiency Virus of Humanimmunodeficiëntie virus (HIV), behoort tot de familie van retrovirussen en het geslacht Lentivirus. Dit geslacht omvat vertegenwoordigers die verschillende infectieuze bloedziekten en immunodeficiëntie bij zoogdieren veroorzaken.
Herkomst en identificatie
Dit type wordt vertegenwoordigd door twee niet-cellulaire middelen.- HIV-1 en HIV-2, die het verworven immunodeficiëntiesyndroom kunnen veroorzaken - AIDS (Eng. Acquired immunodeficiency syndrome, AIDS). Deze ondersoorten verschillen echter in de mate waarin de ziekte zich ontwikkelt. Er wordt aangenomen dat het tweede type HIV-2 minder agressief is ten opzichte van het menselijke immuunsysteem. Het wordt wijd verspreid in Azië, Europa, Amerika en Afrika.
De sensationele ontdekking werd gepubliceerd in een tijdschrift.Wetenschap, toen de aanwezigheid van dit infectieuze agens werd ontdekt in de lymfeklieren van een homoseksueel die leed aan het bovengenoemde syndroom. DNA-analyse toonde aan dat deze twee ondersoorten van menselijke immunodeficiëntievirussen van verschillende oorsprong zijn. De naaste verwant aan HIV 1 bleek een virus te zijn dat de ontwikkeling van immunodeficiëntie bij apen veroorzaakt, later werden ze beschouwd als ondersoorten van dezelfde soort. Er wordt aangenomen dat een persoon met hem is besmet als gevolg van contact met een besmet dier. Het tweede type was geassocieerd met lymfadenopathie.
In dit artikel zullen we bekijken hoe aids verloopt en wat de gevolgen zijn van de verspreiding van de drager ervan door het menselijk lichaam.
Infectieproces
Het infectieproces is typisch voor alle virussen.In de cel neemt het infectieuze agens zijn DNA op in de chromosomale helix van de gastheer, waardoor de expressie van zijn genen verandert, wat resulteert in een toename van het percentage kwaadaardige tumoren.
AIDS ontwikkelt zich bij innameHIV-besmettelijke stof. Het infecteert alle cellen op het oppervlak waarvan er een specifieke immunoglobulinereceptor is. Tijdens seksueel contact met een geïnfecteerde partner zijn dendritische cellen en macrofagen die het genitale epitheel patrouilleren, deze receptoren en T-lymfocyten (T-cellen die vreemde antigenen detecteren en vernietigen), waarvan er vele aanwezig zijn in de slijmvliezen, als eersten het virus te ontvangen. Als het virus met moedermelk het lichaam binnendringt, dienen M-cellen van de plaques van Peyer als toegangspoort daarvoor.
Eindelijk, als het virus in de bloedbaan komt,het komt onvermijdelijk in de lymfeklieren, waar potentiële gastheercellen die T-lymfocyten tot expressie brengen altijd aanwezig zijn. Antigeen-presenterende cellen (vernietiging van antigenen) die het AIDS-virus kunnen overbrengen, komen ook in de lymfeklieren. De gevolgen zijn altijd heel ernstig.
Stadia van de ziekte
In de eerste dagen na infectie acuutfase van de ziekte, wanneer bijna alle immunoglobulinereceptoren van de cel de drager worden van het zich intensief voortplantende virus, waarvan de meeste afsterven. Vervolgens gaat het infectieuze agens in een latente toestand en wordt het voornamelijk bewaard als een provirus (ingebouwd in de gastheercellen), voornamelijk gelokaliseerd in T-lymfocyten. Ze worden gevormd na een ontmoeting met een specifiek antigeen en worden geactiveerd als het opnieuw verschijnt. Ze vermenigvuldigen zich niet en circuleren in een kleine hoeveelheid in de bloedbaan.
Dan komt het asymptomatische stadium van de ziekte,waarbij de viruspopulatie genetisch heterogeen wordt als gevolg van de accumulatie van mutaties. Het aantal T-cellen neemt onmerkbaar af naarmate ze sterven naarmate het virus zich vermenigvuldigt.
Dit is gevaarlijk voor aids.De gevolgen van de ziekte zijn dat in een laat stadium van de ontwikkeling van het syndroom het aantal T-cellen kritisch wordt verminderd, de vermenigvuldiging van het virus in de weefsels van de lymfeklieren leidt tot degeneratie van de laatste en dat er een groot aantal gastheercellen beschikbaar komt voor infectie. Cytotoxiciteit voor deelnemers aan de cellulaire immuunrespons wordt geactiveerd, resistentie tegen antivirale antilichamen, in sommige gevallen tropisme voor verschillende weefsels.
Tijdens de ontwikkeling van de ziekte, indien mogelijkinfectie kan dodelijk zijn voor het lichaam. Tegen de achtergrond van aids ontwikkelen mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem vaak andere ziekten van de virale etiologie. Zo wordt hiv lang beschouwd als de oorzaak van kanker, maar later bleek dat kanker, tegen de achtergrond van een verzwakte immuunstatus van het lichaam, wordt veroorzaakt door totaal verschillende pathogenen, en dit is geen gevolg van hiv en aids.
Waarom is het immuunsysteem van de mens niet bestand tegen hiv?
Het is een feit dat het hiv-virus het meest bekwaam bleek te zijn"Manipulator", die de grondslagen van immuniteit schendt en deze in hun voordeel gebruikt. Het "voordeel" van HIV is het vermogen om lange tijd in een latente vorm aan te houden. Als onmiddellijk na de eerste infectie het pathogene proces wordt onderdrukt, wordt geleidelijk (over meerdere jaren) het immuunsysteem vernietigd. Het belangrijkste doelwit van het virus zijn T-lymfocyten. Normaal gesproken veroorzaken ze een aantal immuunresponsreacties, met een ziekte die ze hun vermogen om zich voort te planten verliezen en hun totale aantal afneemt. De rest van de cellen van het immuunsysteem (B-lymfocyten, monocyten en NK-cellen) herkennen de mediatorsignalen van T-cellen niet meer en auto-immuunreacties beginnen vaak. Alle antigeenpresenterende cellen werken ook niet meer normaal, omdat ze ook besmet raken met het virus.
Waarom heeft aids zulke gevolgen?
Het geïnfecteerde organisme produceertneutraliserende antilichamen tegen HIV. Hun aantal is echter nooit hoog en in zekere zin dienen ze zelfs niet als verdediging, maar als stimulans voor de variabiliteit van het virus. Tegelijkertijd worden een aantal antilichamen gesynthetiseerd die de epitopen (een deel van het molecuul dat door het antilichaam wordt herkend) van de virusenvelop overlappen, die al nauwelijks beschikbaar zijn vanwege de speciale bevestiging van hun glycoproteïnen. Om de een of andere reden worden dergelijke antilichamen slecht herkend door de cellen van het immuunsysteem.
In sommige gevallen geven macrofagen het virushet vermogen om te interageren met aanvullende receptoren op het oppervlak van doelwitcellen en daarin door endocytose te penetreren. De humorale immuunrespons, het krachtigste wapen van het immuunsysteem, is dus volledig verzwakt bij infectie met HIV.
symptomen
Het is moeilijk om de ziekte onmiddellijk te herkennen, omdat in het beginstadia van infectie, er zijn geen symptomen. En de daaropvolgende symptomen kunnen gemakkelijk worden verward met andere ziekten. Bijvoorbeeld gezwollen lymfeklieren, chronische vermoeidheid en zwakte, verminderde eetlust, gewichtsverlies, geheugenstoornis, wazig bewustzijn - al deze symptomen kunnen worden veroorzaakt door voedingstekorten. En dit, zoals soms blijkt, zijn de gevolgen van hiv-infectie en aids.
Daarom hebben vooral de volgende symptomen nodiglet op: overvloedig zweten of koude rillingen, vooral 's nachts, het verschijnen van allerlei vlekken of uitslag op de huid, kortademigheid en snel hoesten, koorts, verstoring van de normale darmfunctie.
Een belangrijk signaal is een verhoogdde frequentie van voorkomen van schimmelinfecties. Dit geldt zowel voor genitale virussen als voor herpesvirussen, orale infecties, enz. Daarom is het belangrijk om, wanneer meerdere van de bovenstaande symptomen tegelijkertijd optreden, een onderzoek te ondergaan, om nog maar te zwijgen van een jaarlijks medisch onderzoek, om de diagnose AIDS in tijd. De gevolgen van de ziekte kunnen zich op elk moment manifesteren.
Ziekte statistieken
Ondanks de inspanningen van artsen, wetenschappers,het publiek, de steun van de zieken, het probleem blijft slecht onder controle en het is nog niet mogelijk om de situatie te stabiliseren. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie stierven tussen de late jaren tachtig en 2006 meer dan 25 miljoen mensen aan de "plaag van de twintigste eeuw". Voor veel staten wordt dit probleem acuter. Volgens gegevens die zijn vrijgegeven op de internationale aids-conferentie, worden in 2010 meer dan 40 miljoen mensen beschouwd als geïnfecteerde dragers van de ziekte. De oorzaken en gevolgen van aids worden hierboven besproken.
Geïnfecteerde gegevens
Het Russisch Wetenschappelijk en Methodologisch Centrum voor de bestrijding van het immunodeficiëntiesyndroom levert de volgende gegevens over de geïnfecteerden sinds 1994:
- 1994 - 887 mensen;
- 1999-30 647 mensen;
- 2004 - 296.045 mensen;
- 2009-516167 mensen
Door deze gegevens te analyseren, kun je de dynamiek volgende verspreiding van de epidemie. De moderne samenleving heeft tot op de dag van vandaag verder onderzoek nodig naar de gevoeligheid van het lichaam voor een viraal agens, zodat de gevolgen van aids niet zo ernstig zijn. Het virus werkt ondubbelzinnig negatief in op het lichaam.
Behandeling en preventie
De gerapporteerde capaciteiten van HIV creëren enormproblemen bij het vinden van manieren om aids te behandelen. Veel beschermingsmaatregelen tegen virale infecties houden verband met het stimuleren van het immuunsysteem, en dit virus verstoort zijn gecoördineerde werking volledig, wat in dit geval tot onvoorspelbare gevolgen kan leiden.
Het is onmogelijk om hiv te bestrijden door alles te vernietigencellen die ermee zijn geïnfecteerd, omdat dit zou leiden tot onherstelbaar verlies van immuungeheugen. Dit zijn de gevolgen van aids. Het is noodzakelijk om een ander effect op het menselijk lichaam uit te oefenen.
Een veelbelovende richting in de ontwikkeling van therapieAIDS is een zoektocht naar medicijnen die de vermenigvuldiging van het virus onderdrukken, voornamelijk het proces van reverse transcriptie, dat als zodanig praktisch afwezig is in eukaryoten. In deze richting zijn bepaalde successen geboekt. Dus als de moeder in het laatste trimester van de zwangerschap eenmaal de medicijnen "Zidovudine" of "Lamivudine" gebruikt, wordt het kind in 99% van de gevallen geboren zonder HIV-infectie. Het gebruik van zeer actieve antiretrotivirale therapie, waarbij de patiënt gelijktijdig wordt behandeld met een reverse transcriptaseremmer en een proteaseremmer, kan de ontwikkeling van de ziekte gedurende vele jaren vertragen.
conclusie
Vaccinatie tegen aids is nog niet haalbaar, want dat is het nietheeft veel aspecten van de invloed van hiv op het immuunsysteem toegelicht. Zelfs de meest immunogene epitopen van virale eiwitten zijn niet geïdentificeerd. De mate van mutationele variabiliteit van dit virus dat het menselijk lichaam binnendringt, is erg hoog, wat de mogelijkheid uitsluit om langdurige vaccins te ontwikkelen, terwijl niet-succesvolle vaccinatie de ontwikkeling van infectie kan stimuleren. Dit zijn de ernstige gevolgen van aids.
