Meniscus wordt een mobiel, dicht kraakbeen genoemdplaat die qua vorm lijkt op de letter "C". De meniscus is bevestigd in het bovenste deel van het scheenbeen en maakt deel uit van het kniegewricht. Zonder dit element kan het gewricht de functies van flexie en extensie simpelweg niet volledig vervullen. In de knie zijn er mediale en laterale meniscusplaten.
Meniscus structuur
Elke kraakbeenplaat is aan de capsule bevestigdknie diartrose. Verschillende delen van dezelfde meniscus hebben een verschillende dichtheid en structuur. Naarmate het lichaam ouder wordt, slijten de platen en worden ze kwetsbaar, waardoor een persoon kan raken gescheurde meniscus van de knie .
De meniscus bestaat uit de volgende onderdelen:
- het lichaam;
- achterhoorn;
- voorhoorn.
De mediale meniscusplaat is smal en in vormlijkt op een maand. De laterale meniscus is meer een ring en iets breder dan de mediale. De achterhoorn van de kraakbeenachtige plaat is direct bevestigd aan de laterale intercondylaire tuberkel en de voorhoorn is verbonden met het kruisvormige voorste ligament en het buitenste deel van de intercondylaire verhevenheid.
Gescheurde meniscus van de knie die direct naast de capsule plaatsvond, groeit vrij snel samen, wat niet gezegd kan worden van interne laesies, die helemaal niet genezen zonder te hechten.
Symptomen van meniscusscheuren
Een klinisch beeld dat aangeeft gescheurde meniscus , hangt volledig af van de mate van schade. Precies op het moment van breuk voelt de patiënt een scherpe, ondraaglijke pijn en hoort een kenmerkende klik in het gewricht.
De belangrijkste symptomen van letsel zijn:
- sterke pijn;
- de knie is gezwollen;
- gewrichtsmobiliteit is sterk beperkt;
- bij de minste beweging wordt crepitus (crunch) opgemerkt;
- slechte coördinatie van de dijspieren.
Bij het nemen van een articulaire punctie in het synoviaalvocht kan worden waargenomen bloed (hemartrose). Deze toestand geeft aan dat de breuk plaatsvond in dat deel van de meniscus, dat is bezaaid met bloedvaten.
Soms zijn tekenen van kraakbeenschade slecht gedragenuitgesproken karakter - de patiënt kan kniepijn hebben bij het afdalen of traplopen. Om deze reden is het onmogelijk om pathologie te diagnosticeren zonder onderzoek. Het slachtoffer moet de volgende diagnostische procedures ondergaan:
- Röntgenfoto
- Echografie van de knie;
- 3tomografie;
- artroscopie.
Vaak is slechts één onderzoeksmethode voldoende.
Meniscus traanbehandeling
Knie meniscus behandeling of het knijpen van de primaire oorsprong is meestal conservatief. Soms heeft de patiënt echter een operatie nodig.
Knie meniscus behandeling bestaat uit verschillende fasen:
- Als er een kneep ontstaat als gevolg van een ontwrichting, moet de arts eerst het gewricht corrigeren. Voor dit doel worden twee methoden gebruikt: hardwaretractie of handmatige methode.
- Nadat het gewricht op zijn plaats zit, is het noodzakelijk om de zwelling te elimineren. Hiervoor krijgt de patiënt ontstekingsremmende medicijnen voorgeschreven, vaker uit de niet-steroïde groep.
- Voor ernstige pijn kunt u pijnstillers nemen, bijvoorbeeld Nimesulide, Diclofenac, Ibuprofen, Piroxicam, Paracetamol.
- Als de dokter het nodig acht, zou de knie dat moeten zijnimmobiliseren. Op de onder een bepaalde hoek gebogen voeg wordt een gipsverband aangebracht. U moet gips drie weken of langer dragen, afhankelijk van de mate van beschadiging.
- Dit wordt gevolgd door het herstel van kraakbeenweefselplaten en preventie van de ontwikkeling van artrose. De patiënt moet een behandeling met chondoprotectors en hyaluronzuur ondergaan. Dit kan drie maanden tot zes maanden duren.
Maar zelfs na een volledige genezing, een persoon die onderging gescheurde meniscus van de knie dient het therapeutische beloop jaarlijks te worden herhaald.
De gevolgen van een gescheurde meniscus
Meniscusscheur in de knie (zelfs kleine) kan leiden tot ernstigcomplicaties. Meestal is het gonartrose (artrose van het kniegewricht). Pathologische veranderingen in de gewrichtsoppervlakken veroorzaken overmatige wrijving tussen de uiteinden van de botten. Als gevolg hiervan ontwikkelt zich een degeneratief proces in het gewricht, wat kan leiden tot verlies van gewrichtsmobiliteit en invaliditeit van de patiënt.
Bovendien kunnen latere meniscusscheuren zelfs met zeer weinig kracht optreden. Daarom elk vermoeden van gescheurde meniscus van de knie zou de reden moeten zijn om naar een traumatoloog te gaan.
Meniscus-artroscopie
Knie-artroscopie is niet alleeneen diagnostische maatregel, maar ook een minimaal invasieve operatie, zonder welke het onmogelijk is om de motoriek in de knie te herstellen. Eerst bepaalt de arts de aard van de verwonding en beslist vervolgens over de behandelingsmethode. Vaak worden diagnostiek en chirurgie in één procedure uitgevoerd.
Arthroscopie heeft veel voordelen ten opzichte van conventionele chirurgie:
- minimaal bloedverlies;
- kleine schade aan gewrichtsweefsels;
- snelle revalidatie;
- betaalbare manipulatiekosten.
Dat is de reden gescheurde meniscus wordt meestal behandeld met een arthroscopische methode. Arthroscopie is op zijn beurt van twee soorten.
- Arthroscopische resectie (verwijdering van een deel) van de meniscus - de procedure wordt uitgevoerd met behulp van medische tangen. Afgescheurd en pathologisch veranderde fragmenten van de plaat worden afgesneden, het kraakbeen krijgt vorm.
- Meniscectomie is de hechting van een beschadigde meniscus.
Inbreuk op de kraakbeenplaat kan ook worden behandeld met artroscopie. In dit geval plaatst de arts met behulp van een artroscoop het ingehouden kraakbeen.
Herstel en revalidatie
Zelfs kleine beschadigingen aan de meniscusplaten vereisen serieuze revalidatie en een zacht belastingsregime. Gewoonlijk besteedt de patiënt 2-4 weken aan volledig herstel, maar in gecompliceerde gevallen loopt deze tijd op tot 2 maanden. Gedurende deze periode krijgt de patiënt fysiotherapieprocedures en speciale herstellende oefeningen te zien.
Zelfgenezing is erggevaarlijk omdat het slachtoffer de omvang van de schade niet kan bepalen zonder de juiste uitrusting en kennis. Alleen een arts mag een oefenprogramma opstellen en de intensiteit van de oefening regelen.
