Ieder van ons komt van tijd tot tijd obscuur overmedische concepten. En aangezien de totale bloedtest helemaal voorbij is, rijst altijd de vraag wat monocyten zijn, hoeveel ervan moeten in het bloed aanwezig zijn en wat betekent dit als de monocyten in het bloed zijn verhoogd?
Monocyten zijn grote bloedcellen,gerelateerd aan de klasse van leukocyten. Door structuur - ovale cellen met een grote kern en de afwezigheid van korrels in het cytoplasma (agranulocyten), reagerend op ontstekingsprocessen in het lichaam door het verhogen van hun gehalte in het bloed. De aandoening waarbij monocyten in het bloed worden verhoogd, wordt monocytose genoemd.
Deze cellen worden gevormd in het beenmerg vanmonoblasten, terwijl ze meiose delen, en na een paar dagen migreren ze van het bloed naar de weefsels en nemen daar op cellulair niveau deel aan fagocytose. Vaker wordt een dergelijk proces waargenomen als reactie op infectie, wanneer monocyten, die al macrofagen worden, worden verbonden om immuniteit te behouden en vreemde eiwitten te blokkeren, waarbij een combinatie van antigeen-antilichaam wordt gevormd. In het proces van fagocytose sterven geen monocyten, zoals vaak gebeurt met eosinofielen en neutrofielen, maar vormen een schacht die de plaats van ontsteking beperkt. Een kenmerkend kenmerk is het vergelijkbare gedrag van deze cellen in een zuur medium.
De monocyt bevat een grote hoeveelheid lysosomen,die de fagocytische cellen van de cel verteren, de plaats van de laesie opruimen en voorbereiden voor regeneratie. Er zijn voornamelijk monocyten in het bloed, in grote hoeveelheden aanwezig in de milt, lymfeklieren en beenmerg, dus het trauma van één van hen zal een afname van monocyten geven. Monocytose wordt uitgesproken in kwaadaardige gezwellen, infectieziekten (syfilis, tuberculose), systemische ziekten (lupus erythematosus, bloedziekten), collagenoses, granulomatosis.
Het gehalte van deze mononucleaire leukocyten is normaal inperifeer bloed - niet meer dan 0,03-1,00 x 109 / L, en het totaal niet meer dan 8-10% van de totale leukocyten. Wanneer monocyten boven de norm, is een gelegenheid om aanvullende tests om de infectiehaard en het geschikte medische behandeling te identificeren passen. Monocyten cytotoxische effect (nadelig effect op tumorcellen en bij ziekten zoals malaria), opbrengst werkzame stoffen (IFN), zijn betrokken bij de herkenning van vreemde stoffen.
Zelfs als monocyten in het bloed verhoogd zijn, is het onmogelijkde voorspellende afbeelding van het ontstekingsproces, uitsluitend gebaseerd op de kwantitatieve indicatoren goed beschrijven. Daarvoor schatten we de totale bloed leukocyten formule: als er veel van monocyten, met een toename van het aantal lymfocyten en, en hetzelfde aandeel van eosinofielen, maar de vermindering van het aantal T-lymfocyten inhoud, het kan worden als een reden voor een gunstige uitkomst van een pathologische aandoening beschouwd. In tegenstelling tot de stand waarin bloedmonocyten verhoogd aantal neutrofiele leukocyten verschuiving naar links en tegelijkertijd een afname van het aantal eosinofielen en T-lymfocyten.
Als er een scherpe daling van het bloed ishet aantal monocyten, als het gaat om een dergelijke toestand als monocytopenie (monotsitopeniya). Dit beeld wordt waargenomen in het bloed van beenmerg laesies, wanneer het proces gemapoeza geschonden in gegeneraliseerde purulente infecties, bloedziekten, hormonale geneesmiddelen, stress en shock situaties, bevalling en chirurgische procedures, evenals verwondingen lichamen waarbij monocyten zijn gebaseerd. Indien het aantal monocyten in perifeer bloed is het noodzakelijk om een tweede bloedtest te voeren. Op grond hiervan zal de overeenkomstige complexe behandeling van de onderliggende ziekte worden toegewezen. Omdat monocyten reageren op de aanwezigheid van een infectie in het lichaam, kan met zekerheid worden gesteld dat de belangrijkste focus behandeling met antibiotica plus symptomatische behandeling zal zijn.
