TSH-hormoon (thyrotropine, schildklierstimulerend hormoon)stimuleert de ontwikkeling en activiteit van de schildklier. Deze stof werd voor het eerst geïsoleerd uit het extract van de hypofyse. Thyrotropin is een glycoproteïne met een molecuulgewicht van 23.000 tot 32.000 dalton, is zeer goed oplosbaar in water, geïnactiveerd door pepsine, trypsine en chymotrypsine. Het hormoon TSH bestaat uit α- en β-subeenheden. De α-subeenheden hebben niet alleen dezelfde structuur in verschillende hormonen (lutropine en thyrotropine), maar ook in hormonen van verschillende diersoorten. Ze verschillen alleen van elkaar in de structuur van de koolhydraatdelen van het molecuul. De specifieke biologische activiteit van het hormoon wordt bepaald door de eigenschappen van de β-subeenheid. Deze activiteit wordt echter pas bepaald na de binding van de α- en β-subeenheden.
Met een toename van de concentratie van de schildklier in het bloedde hormoonsynthese van thyrotropine neemt af volgens het principe van negatieve feedback: in de hypothalamus neemt de synthese van thyrolibirine af, in de hypofyse - melanotropine, in de schildklier - thyroxine.
TSH-hormoon stimuleert de groei en ontwikkeling van het epitheelschildklierfollikels, activeert de activiteit van organellen, die betrokken zijn bij de biosynthese van zijn hormonen. Het werkingsmechanisme bestaat uit verschillende fasen: ten eerste activeert het hormoon TSH de vorming van cAMP, en op zijn beurt de biosynthese van thyroglobulinen. Thyrotropin bevordert de "vangst" van jodium door follikelcellen en de afbraak van thyroglobulinen in individuele hormonen en een eiwitresidu.
Het hormoon stimuleert de opname van zuurstof door de cellen van de schildklier en verhoogt hun permeabiliteit voor monosacchariden, aminozuren en andere biologische verbindingen.
Voor ziekten van de hypofysede synthese van TSH neemt af, wat vervolgens leidt tot remming van de biosynthese van schildklierhormonen. Dit kan de ontwikkeling van ziekten zoals myxoedeem en struma veroorzaken.
Morfologische en functionele onderdelenschildklier zijn epitheelcellen en follikel, die zijn gevuld met een stroperige gele vloeistof - colloïd. De biochemische samenstelling wordt voornamelijk vertegenwoordigd door eiwitten - thyroglobuline. Het verwijst naar glycoproteïnen met een molecuulgewicht van 660.000 dalton. Het bevat tyron, dat ontstaat door condensatie van twee tyrosinemoleculen (aminozuur). Tyrone is het belangrijkste materiaal voor de constructie van gejodeerde schildklierhormonen - thyroxine (T4, tetrajodothyronine) en triiodothyronine (T3), die worden gesynthetiseerd in de follikels van de klier.
In het bloed combineren deze hormonen zich met plasma-eiwitten.en circuleren in het lichaam. Bij contact met doelwitcellen breken de eiwitten af en komen hormonen vrij in de intercellulaire vloeistof. De meeste hormonen in de cel zijn geconcentreerd in het hyaloplasma, een kleiner deel in de mitochondriën en ribosomen.
Laag hormoon TSH in het bloed van een jong lichaamkan cretinisme en een schending van de evenredigheid van het lichaam veroorzaken. Bij volwassenen treedt myxoedeem op. In dit geval vormt wallen zich, water wordt vastgehouden in de weefsels, het belangrijkste metabolisme neemt af, algemene zwakte, pathologische obesitas en vroegtijdige veroudering treden op. Als hypothyreoïdie optreedt met jodiumtekort in voedsel en water, dan ontwikkelt zich endemische struma, de schildklier neemt in omvang toe.
Wanneer hyperthyreoïdie optreedtbazedova-ziekte (diffuse giftige struma). De redenen kunnen verschillen: chronische vergiftiging, infectieziekten, enz. Onder invloed van hormonen neemt de doorlaatbaarheid van celmembranen, vooral mitochondriën, toe. In dit geval worden alle soorten metabolisme verstoord, ontwikkelt zich intoxicatie.
In gevallen waarin het hormoon TSH verhoogd is, moet de behandeling op tijd worden uitgevoerd. Tijdens de behandeling van deze pathologie wordt hormoontherapie voorgeschreven met jodiumhoudende geneesmiddelen.
