Een van de meest voorkomende infectiesrubella is een virale etiologie. Deze ziekte is meestal mild en gaat zelden gepaard met complicaties. Aan de andere kant vormt infectie van een zwangere vrouw een ernstige bedreiging voor de gezondheid van haar ongeboren baby. In sommige gevallen wordt de ziekte de oorzaak van foetale misvormingen en intra-uteriene dood.
Ziektebeschrijving
Rubella is een infectie van virale etiologie,gekenmerkt door het verschijnen van uitslag op de huid en matige intoxicatie. Voor het eerst werd de ziekte in 1740 volledig beschreven door F. Hoffman. Slechts 140 jaar later werd een unanieme beslissing genomen om de pathologie in een aparte nosologische groep te scheiden.
Tegenwoordig is de prevalentie van de ziekte aanzienlijkafgenomen. Deze resultaten werden bereikt dankzij het vaccinatiebeleid van de bevolking. Desondanks worden jaarlijks ongeveer 100 duizend nieuwe gevallen van infectie geregistreerd. Elke 3-4 jaar stijgt en daalt de incidentie.
Bronnen van infectie en wijzen van overdracht
Rubella is een ziekte van virale etiologie.Het wordt meestal gediagnosticeerd bij kinderen. De veroorzaker is een RNA-genomisch virus met teratogene activiteit. Hij is comfortabel om alleen in het menselijk lichaam te bestaan. In de externe omgeving sterft het snel af onder invloed van ultraviolette straling, als gevolg van onvoldoende luchtvochtigheid of drukveranderingen. Bij lage temperaturen leeft het virus heel lang en kan het zich voortplanten.
De infectiebron is meestal een persoon metuitgesproken (zelden gewiste) tekenen van rubella. Een week voor de uitslag en nog eens vijf dagen erna wordt rubivirus in de externe omgeving afgegeven. In epidemiologische termen worden kinderen met een aangeboren variant van de ziekte als het gevaarlijkst beschouwd. In dit geval komt de ziekteverwekker gedurende enkele maanden samen met uitwerpselen, speeksel of urine in het milieu. Georganiseerde groepen (kleuterschool, school) dienen als gunstige voorwaarden voor infectie. Daarom worden patiënten onmiddellijk geïsoleerd nadat de diagnose rubella is bevestigd.
Hoe wordt de infectie verspreid?In totaal zijn er twee manieren om de ziekte over te dragen: via de lucht en transplacentaal. Het ontwikkelingsmechanisme van deze aandoening is niet grondig bestudeerd. Het rubellavirus komt het menselijk lichaam binnen via de slijmvliezen van de luchtwegen. Dan begint het zijn activiteit en nestelt het zich op huidcellen en lymfeklieren. Het lichaam reageert op de introductie van middelen door speciale antilichamen te vormen. Tijdens ziekte neemt hun volume in de bloedbaan constant toe. Na herstel blijft een persoon levenslang immuun voor dit virus.
Hoe ziet rubella eruit?
Duur van de incubatietijdis ongeveer 15 dagen. De catarrale periode die erop volgt is 3 dagen. Bij jonge patiënten zijn symptomen van beschadiging van de slijmvliezen van de bovenste luchtwegen zeer zeldzaam. Volwassenen klagen meestal over fotofobie, ernstige hoofdpijn, loopneus, hoesten en gebrek aan eetlust. Op de eerste dag van de ziekte ontwikkelt 90% van de patiënten huiduitslag tegen de achtergrond van jeuk. Ze zien eruit als kleine roze vlekken met een regelmatige vorm die boven het huidoppervlak uitsteken.
Rubella-uitslag verschijnt aanvankelijk indelen van het gezicht, achter de oren en in de nek. Overdag verspreidt het zich snel naar andere delen van het lichaam. Opgemerkt moet worden dat exantheem nooit op de voetzolen en handpalmen verschijnt. Soms worden enkele vlekken op het mondslijmvlies gevonden. In 30% van de gevallen is huiduitslag afwezig, wat de diagnose aanzienlijk bemoeilijkt. Andere symptomen van deze ziekte zijn onder meer een lichte temperatuurstijging. Zelden klagen patiënten over spierpijn, verstoring van het maagdarmkanaal.
Rubella-typen
Afhankelijk van de infectieroute is het gebruikelijk om twee soorten van deze ziekte te onderscheiden:
- Verworven rubella.Deze vorm van de ziekte gaat gepaard met meerdere huiduitslag door het hele lichaam, maar kan een atypisch klinisch beeld hebben. In 30% van de gevallen zijn de symptomen volledig afwezig, wat de diagnose bemoeilijkt en bijdraagt aan de verspreiding van de epidemie. De ziekte is meestal mild, geïnfecteerde mensen worden thuis behandeld. Ziekenhuisopname is alleen geïndiceerd als zich complicaties voordoen.
- Aangeboren rubella.Dit is een zeer gevaarlijke vorm van de ziekte. In de meeste gevallen wordt het gekenmerkt door een gecompliceerd verloop. Onder de waarschijnlijke gevolgen kan een schending van het centrale zenuwstelsel, de gehoor- en zichtorganen worden opgemerkt.
Gezien de bovenstaande feiten, is het noodzakelijk om te doeneen belangrijke opmerking. Rubella wordt zelden gediagnosticeerd bij volwassenen. De overgrote meerderheid van de mensen wordt in de kindertijd met deze aandoening geconfronteerd en de resulterende immuniteit blijft de rest van hun leven behouden. Momenteel is ongeveer 85% van de vrouwen immuun voor deze infectie op het moment van vruchtbare leeftijd.
Medisch onderzoek van de patiënt
Bevestiging van de diagnose leidt meestal niet totmoeilijkheden. In eerste instantie doet de arts een lichamelijk onderzoek en let hij op specifieke symptomen (net hierboven hebben we al beschreven hoe rubella eruitziet). De volgende fase van het onderzoek is laboratoriumtesten:
- Algemene bloedanalyse.
- Beoordeling van de concentratie van immunoglobulinen.
- Serologisch onderzoek van slijm uit de neusholte.
Differentiële diagnostiek met mazelen, enterovirus-infectie, roodvonk is verplicht.
Basisprincipes van behandeling
Een persoon die al ziek is van rubella, heeft dat niet nodigspoedopname in het ziekenhuis. Er zijn geen speciale medicijnen ontwikkeld tegen deze aandoening, er wordt alleen symptomatische therapie gebruikt. Het is belangrijk dat de patiënt zich aan bedrust houdt, goed eet en meer water drinkt. In de meeste gevallen duurt een rodehonduitslag maar een paar dagen. Na herstel blijft de resulterende immuniteit levenslang bestaan. Soms komt de ziekte terug. Deskundigen verklaren dit fenomeen aan de hand van de individuele kenmerken van het immuunsysteem.
Alleen in het geval van complicaties wordt het getoondbehandeling in een ziekenhuis. Patiënten krijgen immunostimulerende therapie voorgeschreven (Interferon, Viferon). Om de ontwikkeling van hersenoedeem te voorkomen, worden hemostatica, diuretica en corticosteroïden gebruikt. In het stadium van herstel wordt patiënten geadviseerd om nootropische geneesmiddelen te gebruiken om de cognitieve functies te verbeteren.
Waarom is rubella gevaarlijk?
Complicaties van deze ziekte treden opzelden. In de regel verschijnen ze als een bacteriële infectie is bevestigd. Rubella wordt in dit geval gecompliceerd door secundaire longontsteking, angina of otitis media. Bij volwassen patiënten zijn laesies van het centrale zenuwstelsel niet uitgesloten. Deze ziekte vormt de grootste bedreiging voor vrouwen tijdens de periode dat ze een baby krijgen. Dit wordt later in het artikel besproken.
Zwangerschap en rubella
De gevolgen van deze ziekte tijdenshet dragen van een baby kan zijn gezondheid aantasten. Het virus komt de foetus binnen via de placenta en tast het endocardium en de haarvaten aan. Vervolgens verspreidt de ziekteverwekker zich naar alle organen van het kind, waar het zich snel begint te vermenigvuldigen. Tot de meest voorkomende complicaties van rubella bij zwangere vrouwen behoren: intra-uteriene foetale dood, doodgeboorte en spontane abortus.
Als de baby nog steeds wordt geboren, kunnen de volgende aandoeningen zich in de loop van de tijd ontwikkelen:
- hartafwijkingen;
- exantheem;
- ondergewicht;
- geelzucht;
- myocarditis;
- encefalitis;
- mentale retardatie;
- dystrofie.
Dergelijke complicaties leiden tot voorbarigoverlijden van de baby in 30% van de gevallen. In het eerste levensjaar overlijdt ongeveer 70% van de kinderen. Afzonderlijke manifestaties van de ziekte doen zich pas in de puberteit voelen. Dit zijn auto-immuun thyroiditis, diabetes en groeihormoondeficiëntie. In het bloed van een besmet kind kan de rubella-ziekteverwekker meerdere jaren actief blijven. De moderne geneeskunde kan geen specifieke behandeling bieden voor deze aandoening.
Ziektepreventie
Algemene preventiemaatregelen bij uitbrakeninfecties zijn niet effectief. Het is bijna onmogelijk om de aanwezigheid van het virus in het lichaam te bepalen voordat de eerste symptomen optreden. Een zieke persoon wordt echter 5-7 dagen geïsoleerd vanaf het moment dat de uitslag optreedt.
Specifieke profylaxemiddeleneen vaccinatie tegen drie ziekten tegelijkertijd: mazelen, rubella, bof. De vaccinatie gebeurt voor de tweede keer op de leeftijd van 6 en voor de eerste keer op de leeftijd van één. Onder de contra-indicaties voor vaccinatie zijn de volgende:
- Kwaadaardige neoplasma's;
- zwangerschap;
- negatieve reactie op het vaccin;
- verergering van ziekten van infectieuze etiologie.
Vaccinatie tegen rodehond kan worden gecombineerd metandere verplichte vaccinaties (tegen kinkhoest, hepatitis B, poliomyelitis, difterie en tetanus). Het is verboden om verschillende medicijnen in één spuit te mengen. Daarnaast is het raadzaam om injecties op verschillende plaatsen te plaatsen. De enige uitzondering is de complexe vaccinatie (mazelen-rodehond-bof). Op 6-jarige leeftijd doen veel kinderen het weer. Een dergelijke hervaccinatie bevordert de ontwikkeling van immuniteit tegen drie ziekten tegelijk. Na de implementatie kan er zwelling van de huid en zijn lichte roodheid optreden. Bijwerkingen van het lichaam zijn een toename van lymfeklieren, misselijkheid, een loopneus en algemene malaise. In de adolescentie, na vaccinatie, is het mogelijk dat artralgie en polyneuritis ontstaan, die uiteindelijk vanzelf verdwijnen.
