Мочекаменная болезнь у кошки, называемая op een andere manier, urolithiasis, is een gevaarlijke ziekte die het leven van uw huisdier bedreigt. Elke verantwoordelijke eigenaar moet weten hoe hij zijn dier tegen deze ziekte kan beschermen, en ook hoe hij het moet genezen als het ziek wordt. Laten we nader kennismaken met dit probleem.
Urolithiasis bij een kat - oorzaken en symptomen
Met urolithiasis vormen zich stenen of zand in deorganen van het urinestelsel. Ze kunnen er verschillende zijn, ze kunnen een andere samenstelling hebben en verschillen in grootte. Urinestenen hebben dezelfde grootte als tarwekorrel, en met een walnoot. De redenen voor hun vorming kunnen anders zijn. Tot op heden is één ding duidelijk: onoplosbare verbindingen verschijnen in de urine van de kat, die zich tot kristallen samenvoegt. Dit kan worden veroorzaakt door individuele kenmerken, voeding, een sedentaire levensstijl van het dier, infecties, systemische ziekten. Urolithiasis bij een kat vindt plaats onder de volgende omstandigheden:
- Alkalische reactie van urine.
- De chemische componenten waaruit stenen worden gevormd zijn in hoge concentratie in de urine aanwezig, waardoor de kristallen uitvallen. De laatste verzamelen zich vervolgens in microfilms.
- De aanwezigheid van een vreemd lichaam, afvalproducten van bacteriën of virussen als matrix voor de vorming van een urolithisch kristal.
- Specifieke bacteriële flora.
Urolithiasis bij katten - hoe te behandelen?
De symptomen van de ziekte variëren sterk inafhankelijk van de vorm en het podium, de locatie en de grootte van de stenen. Urolithiasis bij een kat verschijnt mogelijk helemaal niet uitwendig totdat het lumen van het urethrale kanaal is geblokkeerd, vooral als de steen geen scherpe rand heeft en het slijmvlies niet beschadigt. Als dergelijke verwondingen optreden, verschijnt er bloed in de urine, waardoor de eigenaar van het dier de aanwezigheid van een ziekte bij een kat kan beoordelen. Urolithiasis is ernstiger bij katten vanwege de structuur van hun uitscheidingssysteem. Hoewel het zich in het begin alleen kan manifesteren als een subtiele moeilijkheid bij de urinestroom. Het plassen gaat gepaard met overbelasting, vaak onderbroken.
De eerste en belangrijkste stap is hersteluitstroom van urine, als deze verstoord is. Hiervoor wordt een katheter in het lumen van de urethra ingebracht. De blaas wordt erdoor gewassen met een antiseptische oplossing onder narcose. In bijzonder ernstige gevallen, wanneer het niet mogelijk is om het lumen van de urethra vrij te maken, wordt een operatie uitgevoerd om stenen te verwijderen of om een kunstmatig kanaal te creëren voor de uitstroom van urine. In de herstelperiode na het wassen of opereren zijn druppelaars nodig, evenals antibacteriële en ontstekingsremmende therapie. Nadat u de acute aandoening heeft verwijderd, moet u het dier overbrengen naar een speciaal dieet, hem diuretische afkooksels geven en regelmatig tests uitvoeren.
