Orthostatische test. Waarvoor wordt deze onderzoeksmethode gebruikt?

Problemen met het cardiovasculaire systeem zijnVerplichte reden om medische hulp te zoeken. Dergelijke ziekten leiden vaak tot ernstige complicaties, invaliditeit en zelfs de dood. Om deze reden is het noodzakelijk om op tijd te worden onderzocht en met de behandeling te beginnen. Pathologieën van het cardiovasculaire systeem kunnen om vele redenen voorkomen en hebben verschillende manifestaties. Bij sommige patiënten wordt een asymptomatisch beloop van aandoeningen waargenomen, dit bemoeilijkt een tijdige diagnose en leidt vaak tot decompensatie van het proces. Er zijn veel onderzoeken om de toestand van het cardiovasculaire systeem te evalueren. Een daarvan is een orthostatische test. Het wordt uitgevoerd voor patiënten die moeite hebben om de ziekte of de oorzaak ervan te identificeren vanwege het ontbreken van een karakteristiek beeld of de beginfase.

Orthostatische test: indicaties voor de studie

De studie wordt op verschillende manieren uitgevoerdziekten geassocieerd met verminderde functies van het cardiovasculaire systeem en de innervatie. Een orthostatische test is nodig om de bloedstroom te beoordelen, omdat deze bij pathologieën kan vertragen of juist toenemen. Meestal met ziekten is er een vertraging in de veneuze terugkeer. Hierdoor ontstaan ​​er verschillende orthostatische aandoeningen. Ze worden uitgedrukt door het feit dat een persoon ongemak kan ervaren bij het veranderen van de positie van het lichaam van horizontaal (of zittend) naar verticaal. Meestal treden duizeligheid, donker worden van de ogen, verlaagde bloeddruk en flauwvallen op. Complicaties van orthostatische aandoeningen zijn: cardiale ischemie met de ontwikkeling van angina pectoris en myocardinfarct, collaps. De redenen kunnen niet alleen veranderingen in de bloedbaan zelf zijn, maar ook de zenuwstructuren die daarvoor verantwoordelijk zijn. In dit opzicht kunnen stoornissen worden geassocieerd met zowel hartpathologie als het centrale zenuwstelsel. De belangrijkste indicaties zijn: veranderingen in bloeddruk (zowel hyper- als hypotensie), insufficiëntie van de coronaire circulatie, autonoom zenuwstelsel.

Soorten orthostatische monsters

Onderzoek kan op veel manieren worden uitgevoerd.Er is zowel een actieve als een passieve orthostatische test. Het verschil zit in de functionele belasting van het spierapparaat van de patiënt. Een actieve test impliceert een onafhankelijke overgang van de patiënt van horizontale naar verticale positie. Hierdoor trekken bijna alle skeletspieren samen. Om een ​​passieve test uit te voeren, is een speciale tafel vereist, waarop het onderwerp is bevestigd. In dit geval kan de belasting van de spieren worden vermeden. Deze studie stelt ons in staat om de toestand van de hemodynamica voor en na een verandering in lichaamshouding te beoordelen. Normaal gesproken veranderen de belangrijkste indicatoren voor elke persoon als gevolg van een kleine drukverandering en door fysieke activiteit. Bij insufficiëntie van het cardiovasculaire systeem wordt een toename (minder vaak een afname) van het verschil tussen bloeddruk en hartslag waargenomen voor en na de test.

Methoden voor het uitvoeren van een orthostatische test

Afhankelijk van het type orthostatische test,dirigeermethoden verschillen enigszins van elkaar. De meest voorkomende is de Shellong-methode. Deze methode wordt beschouwd als een actieve orthostatische test. Hoe doe je een Shellong-studie?

1. De patiënt ligt op de bank, hij moet zo kalm mogelijk zijn. Er is een speciale bloeddrukmeter op aangesloten.
2. De arts voert een hartslagmeting uit en registreert vervolgens de resultaten van hartslag en bloeddruk van de afgelopen 15 minuten.
3. De patiënt wordt gevraagd op te staan ​​en rechtop te staan.
4. Gedurende deze tijd vindt een continue meting van hartslag en bloeddruk plaats.
5. De patiënt gaat weer liggen en de arts registreert de resultaten na 0,5, 1 en 3 minuten.
6. Na de test wordt een grafiek uitgezet van de pols en bloeddruk versus tijd.

Interpretatie van resultaten

Ondanks het feit dat veranderingen in indicatorenhemodynamica met een verandering in lichaamshouding komen bij elke persoon voor, er zijn gemiddelde indicatoren. Afwijking van de norm in de richting van stijgende en dalende hartslag en bloeddruk duidt op schendingen van het cardiovasculaire of zenuwstelsel. Als de patiënt ligt of zit, wordt het bloed door het lichaam verdeeld en vertraagt ​​het. Wanneer een persoon opstaat, begint ze te bewegen en gaat ze door de aderen naar het hart. Bij bloedstasis in de onderste ledematen of buikholte verschillen de indicatoren van de orthostatische test van normaal. Dit duidt op de aanwezigheid van de ziekte.

Orthostatische test: norm en pathologie

Let bij het evalueren van de resultaten opsystolische en diastolische bloeddruk, hartslag, polsdruk en autonome manifestaties. Een ideale indicator is een verhoging van de hartslag tot 11 slagen / min, een lichte toename van andere parameters en de afwezigheid van reacties van het zenuwstelsel. Licht zweten en onveranderde druk zijn toegestaan ​​voor en na de studie. Bevredigend is een verhoging van de hartslag met 12-18 slagen / min. Een orthostatische test met een grote toename van de hartslag en diastolische druk, ernstig zweten en oorsuizingen en een verlaging van de systolische bloeddruk duidt op ernstige hemodynamische stoornissen.