Als een persoon regelmatig lijdt aan een ontsteking inkeel en loopneus, dan is het niet overbodig om uitstrijkjes uit de keel te passeren. Met deze analyse kunnen artsen bepalen welke pathogenen het slijmvlies van de nasopharynx infecteren. Door de exacte veroorzaker van de infectieziekte vast te stellen, kan op basis van de resultaten een verdere behandeling worden ontwikkeld.
1.Om het microbiële middel dat de ontwikkeling van tonsillitis (tonsillitis) en faryngitis veroorzaakt, nauwkeurig vast te stellen. Amandelen met amandelen en keelholte worden vaak voorgeschreven door de behandelend arts om bèta-hemolytische streptococcus uit groep A in het verzamelde materiaal te identificeren.
2.Om de aanwezigheid in de keel en neus van de patiënt te detecteren van de kolonies van bacteriën die bij mensen ernstige infectieziekten kunnen veroorzaken. Het meest opvallende voorbeeld zijn de voorgeschreven uitstrijkjes uit de keel met zweren die zich vaak op het oppervlak van het lichaam ontwikkelen. De daders van de vorming van deze steenpuisten zijn meestal Staphylococcus aureus. De permanente plaats van hun locatie is het slijmvlies van de keel en neus, van waaruit ze zich door de huid verspreiden.
Een uitstrijkje uit de keel wordt op de volgende manier genomen.De arts vraagt de patiënt zijn mond wijd te openen en zijn hoofd een beetje naar achteren te kantelen. Vervolgens bepaalt hij de positie van de tong. Hiervoor wordt een metalen plaat of houten stok gebruikt. Het wordt licht op de tong gedrukt, wat een beter zicht op de keel biedt. Vervolgens wordt een steriel wattenstaafje genomen. Ze proberen voorzichtig het minste ongemak voor de patiënt te veroorzaken en brengen het slijmvlies van de amandelen en de keel door. Deze keeluitstrijkjes worden verder geanalyseerd. De procedure zelf is natuurlijk pijnloos, maar nog steeds onaangenaam, omdat het aanraken van de achterkant van de keel in de regel een emetische reflex veroorzaakt bij de overgrote meerderheid van de mensen.
- Buck. zaaien.Deze methode bestaat uit het overbrengen van slijmdeeltjes naar differentiële diagnostische of electieve kweekmedia. Op hen beginnen bacteriën zich snel te vermenigvuldigen en specifieke kolonies te vormen. Keeluitstrijkjes van een patiënt kunnen bepalen tot welke soorten microben ze behoren en welke antibiotica reageren. Dit is erg belangrijk in gevallen waarin het verloop van antibiotica niet effectief was.
- Snelle antigene testen. Dit zijn speciaal ontworpen snelle tests die reageren op strikt gedefinieerde bacterie-antigenen.
