Rode bloedcellen of rode bloedcellen - ditbloedcellen, die voornamelijk verantwoordelijk zijn voor het transport van zuurstof uit de longen naar de weefsels van andere organen, evenals voor de verwijdering van koolstofdioxide uit het menselijk lichaam. Hemolytische anemie is een zeer gevaarlijke toestand van het lichaam, die voornamelijk wordt geassocieerd met een schending van de structuur van rode bloedcellen en hun vroegtijdige dood.
Hemolytische anemie: oorzaken
In de moderne geneeskunde is het gebruikelijk om twee te onderscheidenDe belangrijkste groepen van dergelijke ziekten zijn aangeboren en verworven vormen van de ziekte. Congenitale anemie is in de meeste gevallen erfelijke ziekten die verband houden met de abnormale structuur van de rode bloedcelwand, de niet-karakteristieke samenstelling of vorm van deze cellen. Wat betreft dergelijke verworven ziekten, deze ontstaan als gevolg van blootstelling aan een aantal omgevingsfactoren.
Bijvoorbeeld verworven hemolytische bloedarmoedekan het gevolg zijn van mechanische schade aan rode bloedcellen of blootstelling aan lichaamsantilichamen. Maar meestal ontwikkelt deze aandoening zich bij blootstelling aan chemische elementen, waaronder sommige plantenvergiften en stoffen van dierlijke oorsprong.
Химические токсины могут влиять на белковые или lipidecomponenten van de celwand, waardoor de structuur van rode bloedcellen verandert en hun voortijdige vernietiging wordt veroorzaakt. Bovendien beïnvloeden sommige stoffen de enzymatische samenstelling van rode lichamen, waardoor de reacties in de cel veranderen, met name de synthese en modificatie van hemoglobine, dat in feite verantwoordelijk is voor de binding van zuurstof en kooldioxide.
Zoals reeds vermeld, soms rode bloedcellenvernietigd als gevolg van blootstelling aan hun eigen antilichamen - dit is auto-immuun hemolytische anemie. Tijdens een dergelijke ziekte, als gevolg van een storing van het immuunsysteem, produceert het lichaam antilichamen die zijn eigen en volledig gezonde bloedcellen voortijdig vernietigen. De meest voorkomende hemolytische anemie treedt op tegen de achtergrond van een andere systemische ziekte.
Hemolytische anemie: symptomen en diagnostische methoden
De tekenen van een dergelijke ziekte zijn direct afhankelijk vanvormen van de ziekte en de oorzaken van zijn ontwikkeling. Erfelijke vormen van de ziekte zien er bijvoorbeeld anders uit dan verworven vormen. In de meeste gevallen wordt congenitale hemolytische anemie gekenmerkt door perioden van relatief welzijn en verergering van de ziekte of hemolytische crisis. Tijdens een dergelijke crisis voelt een zieke in de regel de karakteristieke tekenen van bloedarmoede - ernstige zwakte, duizeligheid. In sommige vormen wordt zelfs een toename van de temperatuur waargenomen.
Heel vaak hemolytische bloedarmoedegepaard met ernstige misselijkheid, overgeven, braken, buikpijn. Rode bloedcellen worden voornamelijk vernietigd in de milt of lever. Daarom is bij dergelijke patiënten de omvang van de milt aanzienlijk toegenomen, soms verandert ook de vorm van de lever. Het kan worden opgemerkt en overmatige bleekheid van de huid. Bijna alle patiënten hebben geelzucht, die ofwel onmerkbaar of uitgesproken kan zijn.
Al deze symptomen zijn erg belangrijk voordiagnose van de ziekte. Bovendien worden de vorm, het stadium van ontwikkeling van de ziekte en de oorzaak ervan bepaald met behulp van een grondige laboratoriumanalyse van het bloed van een zieke.
Behandelingen voor hemolytische bloedarmoede
De keuze van de methode hangt af van de vorm van bloedarmoede. Bij erfelijke ziekten wordt de behandeling bijvoorbeeld beperkt tot het handhaven van de gezondheid van de patiënt tijdens een crisis.
In het geval dat bloedarmoede wordt veroorzaakt door vergiftiging(arseenvergiftiging wordt meestal gediagnosticeerd), het eerste wat je moet doen is om het gif zo snel mogelijk volledig uit het lichaam te verwijderen. Hierna krijgt de patiënt een behandeling voorgeschreven die gericht is op het herstellen van alle orgaansystemen.
