Hirudotherapie is de oudste richting in de geneeskunde.Bloedzuigers worden al duizenden jaren geleden gebruikt voor genezing. Deze methode was bekend in het oude India, Griekenland en Egypte. Avicenna en Hippocrates noemden hirudotherapie in hun werken en verhandelingen.
Geschiedenis van hirudotherapie
In Europa is de piek van de populariteit van hirudotherapie bereiktvond plaats in de 17e-18e eeuw. In die verre tijden geloofden artsen dat bijna alle ziekten door ‘slecht bloed’ werden veroorzaakt. Om er vanaf te komen, werden patiënten onderworpen aan aderlating. In de Middeleeuwen werd hiervoor de methode van inkepingen gebruikt, die werd gemaakt met een speciaal gereedschap: een verticuteermachine.
Maar op moeilijk bereikbare en zeer gevoelige plaatsen weltoepassing was moeilijk. En in deze gevallen kwamen medicinale bloedzuigers te hulp. Door thuisbehandeling kon de arts in één sessie tot wel 40 bloedzuigers op het lichaam van de patiënt plaatsen.
Halverwege de 19e eeuw, de Europese geneeskundeonderging serieuze veranderingen, veel concepten werden radicaal getransformeerd en hirudotherapie verdween naar de achtergrond. Maar aan het begin van de 20e eeuw raakten wetenschappers opnieuw geïnteresseerd in deze methode. In het speeksel van bloedzuigers ontdekten ze nuttige stoffen. Tijdens deze periode beleefde hirudotherapie een wedergeboorte.
Het moet gezegd worden dat de “bloedzuigerhandel” in onzeHet land was vrij goed ontwikkeld en genereerde hoge inkomsten. In de 19e eeuw leverde Rusland jaarlijks ruim 60 miljoen bloedzuigers aan Europese landen. Maar nadat de officiële geneeskunde de hirudotherapie had verlaten, verdween het fokken, vangen en verkopen van bloedzuigers vrijwel.
Gebruik van
Medische bloedzuigers behoren tot de geringde wormen.Hij leeft in bijna alle Europese landen, maar de laatste jaren is zijn aantal aanzienlijk afgenomen als gevolg van de massale visserij. De medicinale bloedzuiger is een parasiet die zich voedt met bloed. Hij leeft in zoetwaterlichamen, hecht zich aan verschillende oppervlakken en ligt op de loer op een prooi. Nadat hij zich eraan heeft gehecht, drinkt de bloedzuiger in één sessie tot 15 ml bloed, waarbij de massa tot 9 keer toeneemt.
Hoe worden bloedzuigers gebruikt?
Tegenwoordig zijn er drie veel voorkomende manieren om bloedzuigers te gebruiken voor de behandeling:
- Live. Levende wormen worden op de huid van de patiënt geplaatst. Ze zuigen en drinken bloed, waarbij ze speeksel in de wond afscheiden. Het bevat stoffen die genezende eigenschappen hebben.
- Extracten. Ze worden bereid uit bloedzuigers of uit hun speekselklieren.
- Drugs.Om ze te produceren worden parasietgenen geïsoleerd die verantwoordelijk zijn voor de vorming van verschillende eiwitten. Vervolgens worden ze in het DNA van micro-organismen geïntroduceerd, waarna ze de stof synthetiseren die nodig is voor de behandeling.
Er zitten drie kleine tanden in de mond van de bloedzuiger. Met hun hulp bijt ze door de huid en zuigt ze (afhankelijk van de duur van de procedure) 5 tot 15 ml bloed op.
Hirudotherapie is gedeeltelijk een methodealternatieve geneeskunde, nauw verwant aan acupunctuur. De meeste hirudotherapeuten hebben ook acupunctuurvaardigheden: om bloedzuigers aan te brengen, selecteren ze punten op de huid in overeenstemming met de regels van acupunctuur.
De bloedzuiger zuigt een kleine hoeveelheid bloed op. Hierdoor wordt de lokale bloedstroom ontlast en wordt de bloeddruk enigszins verlaagd.
Bovendien wordt er voor een biologische werking gezorgd.Het speeksel van de worm bevat bioactieve stoffen die het bloed verdunnen en bepaalde biologische reacties in het lichaam stimuleren. Bloedzuigerspeeksel bevat meer dan 60 stoffen. Sommigen van hen hebben een krachtig therapeutisch effect:
- Hirudin. Dit is een eiwit dat een antistollingsmiddel is. Het onderdrukt de bloedstolling. Interessant is dat deze stof deel uitmaakt van het gif van sommige slangen.
- Collagenase en apyrase. Enzymen die de aggregatie van bloedplaatjes voorkomen. Ze verbeteren de bloedstroom.
- Proteïnase-remmers.Stoffen die proteïnase-enzymen blokkeren, die eiwitmoleculen vernietigen. Ze hebben een analgetisch effect. Dat is de reden waarom iemand tijdens de procedure de pijn van een bloedzuigerbeet niet voelt.
Behandeling met bloedzuigers thuis
Er zijn situaties waarin iemand dat niet kanbezoek het hirudocentrum. In dit geval kunt u een specialist bij u thuis uitnodigen of de procedure zelf uitvoeren, nadat u eerder gedetailleerde instructies heeft gekregen van een hirutherapeut.
Feit is dat voordat u thuis met de behandeling met bloedzuigers begint, het erg belangrijk is om de punten te kennen waar deze "genezers" zijn geplaatst, om hun exacte aantal en de duur van de sessie te bepalen.
Hoe wordt de procedure uitgevoerd?
Het moet in verschillende fasen worden verdeeld:
- Voorbereiding van de huid.Was het gebied waar de bloedzuigers worden geplaatst grondig met babyzeep en wrijf het goed in met een droog gaasje totdat de huid een beetje rood wordt. Gebruik geen cosmetica met sterke geuren; dit zal parasieten afstoten.
- Staging.Neem de bloedzuiger met een schoon flesje of reageerbuisje en breng deze naar het gewenste punt. Hier rijst de eerste vraag voor degenen die voor het eerst thuis met bloedzuigers behandelen: waar moeten ze het plaatsen? Het hangt af van welke ziekte u behandelt. We zullen hier hieronder over praten. Als de bloedzuiger niet wil bijten, neem dan een andere. Je kunt de huid smeren met water waaraan suiker is toegevoegd of met een steriele naald een klein gaatje maken zodat er een druppel bloed naar buiten komt.
- Bloeding.Op het moment van de beet kan de patiënt een licht branderig gevoel voelen, dat na 20 seconden verdwijnt. Dit is het moment waarop de pijnstillers in de speekselklieren beginnen te werken. Met beide zuignappen wordt de bloedzuiger naar binnen gezogen en blijft zelfstandig op de huid liggen, waardoor het reageerbuisje verwijderd kan worden.
- Voltooiing van de procedure.Na bijna een uur raakt de bloedzuiger verzadigd en valt eraf. Soms heeft de patiënt om medische redenen bij de behandeling met bloedzuigers thuis een sessie van niet meer dan 25 minuten nodig; in dit geval wordt de bloedzuiger als volgt verwijderd: breng een wattenschijfje bevochtigd met een agressief ruikende vloeistof - azijn, ammoniak, alcohol, jodium naar de zuignap aan de voorzijde. Het trekken, snijden of afscheuren van een bloedzuiger is ten strengste verboden; gewelddadige acties zullen er alleen maar voor zorgen dat de bloedzuiger dieper in de huid dringt.
Wat te doen na de procedure?
Op de bijtplaats moet een steriel verband worden aangebracht.verband: gedurende enkele uren (soms per dag) zal er bloed uit de wond sijpelen, die de vorm heeft van een driestraalige ster. Dit is volkomen normaal. Vervang gewoon regelmatig uw verband. Desinfecteer of smeer het bijtgebied met niets. Het kleine litteken zal binnen twee weken volledig verdwijnen.
Verwijdering van bloedzuigers
Gevoede bloedzuigers worden vernietigd door ze in een container te plaatsenchlooramine. Zelfs als ze niet volledig verzadigd zijn, is het plaatsen ervan na een paar maanden bij een andere patiënt beladen met infectie door ziekteverwekkers die in het bloed van de eerste patiënt zaten.
Gemiddeld per behandelingssessie met bloedzuigers inThuis zijn twee tot vijf bloedzuigers nodig, veel minder vaak - tien. Er worden niet meer dan vier stukken in één sessie op het hoofd geplaatst. Als u subcutane injecties krijgt voorgeschreven, is het beter om deze vóór aanvang van de procedure te doen: tijdens de sessie zullen de medicijnen actiever in de bloedbaan terechtkomen en zich door het lichaam verspreiden.
Hirudotherapie in cosmetologie
Dit is een speciale richting waarbij verschillende remedies tegen bloedzuigers worden gebruikt. De meest populaire zijn de volgende:
- Crèmes op basis van het complex (bioactief)medicinale bloedzuigers HM1. Deze formuleringen worden gebruikt om irritatie, droogheid en schilfering van de huid te bestrijden. Bovendien is het gebruik ervan gerechtvaardigd voor de gevoelige, verouderende huid.
- Crèmes geproduceerd op basis van een waterig extract van bloedzuigers, dat wordt onderworpen aan biochemische verwerking - HM2. Ze worden gebruikt om psychosomatische ziekten te bestrijden.
- HM3 crèmes worden gebruikt op basis van bloedzuigerspeeksel en kunnen ontstekingsprocessen, stress en een verouderende huid bestrijden.
- Het hoofdbestanddeel van de Girudo-gel is het HM1-complex. Het heeft bewezen effectief te zijn bij het elimineren van zwellingen en hematomen na operaties.
- Badtabletten kunnen verschillende samenstellingen hebben. Ze worden gebruikt om de toon te verhogen of, integendeel, om te ontspannen.
Laten we nu eens kijken of behandeling met bloedzuigers thuis helpt bij ernstige gezondheidsproblemen.
Osteochondrose
Dit is een ziekte die lichamelijk lijden veroorzaakt. In dit geval worden bloedzuigers geplaatst in het gebied van de wervels die meer door de pathologie worden getroffen dan andere.
In de regel wordt de behandeling uitgebreid uitgevoerd: parallel aan hirudotherapie worden manuele therapie, fysiotherapie en massage aanbevolen.
Behandeling van spataderen met bloedzuigers thuis: beoordelingen en meningen
Het moet meteen gezegd worden dat deskundigen ambivalente opvattingen hebben over de behandeling van spataderen met bloedzuigers. Sommigen beweren dat dit een veilige en effectieve therapie is, terwijl anderen het onaanvaardbaar vinden.
Voorstanders van deze methode zijn van mening dat het een aantal gunstige effecten heeft:
- de bloedstroom verbetert op de plaats waar bloedzuigers worden geplaatst;
- zwelling neemt af;
- bloed verdunt;
- de vorming van bloedstolsels wordt voorkomen;
- pijn verdwijnt;
- de wanden van bloedvaten worden versterkt.
Tegenstanders van deze methode ontkennen dit nietgunstige effecten op de aangetaste bloedvaten, maar ze zijn categorisch tegen de behandeling van spataderen met bloedzuigers thuis, vooral als de procedures worden uitgevoerd door een onervaren persoon.
Allereerst is het noodzakelijk om dat te onthoudenHet gebruik van bloedzuigers vereist kennis en speciale vaardigheden, dus het is niet raadzaam om deze methode voor zelfbehandeling te gebruiken. Voordat u met de therapie begint, moet u een onderzoek ondergaan. Het zal helpen pathologieën te identificeren die een contra-indicatie voor deze procedure kunnen zijn. Er zijn verschillende tests vereist:
- op de protrombine-index;
- bloedonderzoek (algemeen);
- aan fibrinogenen.
Patiënten moeten weten dat het effect van de behandelingniet onmiddellijk verschijnt, moet u voorbereid zijn op een langdurige behandeling. Er zijn minimaal acht procedures vereist. Als de symptomen na zes maanden terugkeren, wordt de behandeling herhaald. De punten waar de bloedzuigers worden geplaatst zijn belangrijk. Ze moeten tijdens het onderzoek door de arts worden bepaald.
Voordat de hoofdbehandeling wordt gestart, wordt deze uitgevoerdhet reinigen van de lever- en bekkenorganen. Om dit te doen, worden tijdens het eerste bezoek aan de arts verschillende bloedzuigers op punten in het levergebied geplaatst. Bij het volgende bezoek worden drie stukken in de buikstreek geplaatst. Tijdens het derde bezoek aan de dokter worden drie bloedzuigers in het heiligbeengebied geplant. Hierna wordt één voor één op de rug geplaatst, in het niergebied.
In de volgende sessies worden bloedzuigers op problematische plaatsen geplaatstspataderen. De arts hecht twee bloedzuigers aan het zieke gebied. Hierna bepaalt hij de lengte van de ader en plaatst hij er aan beide kanten nog een aantal individuen langs. De duur van de behandeling wordt bepaald door een specialist. De eerste procedure duurt gemiddeld vijfentwintig minuten.
Volgens beoordelingen van patiënten die een volledige behandeling met bloedzuigers hadden voltooid, waren ze in staat om volledig van de ziekte af te komen. De meeste nadelen van de behandeling zijn onder meer het onaangename uiterlijk van natuurlijke genezers.
Leverziekte
Die opleiding hebben we al genoemd“communicatie” met bloedzuigers moet worden verkregen in het kantoor van een ervaren hirudotherapeut. Je zult zien hoe je bloedzuigers correct plaatst, technieken leert en enkele geheimen die bekend zijn bij artsen. Hiermee kunt u de lever thuis met bloedzuigers behandelen. Maar zelfs in dit geval moet de arts de toestand van de patiënt controleren.
Bij leverziekten worden bloedzuigers op de maag geplaatstprobleem gebied. Bij stagnerende processen worden ze in het gebied van het rechter hypochondrium geplaatst. Een contra-indicatie voor deze procedure is hemofilie - bloedonstolbaarheid. Het verloop van de behandeling met bloedzuigers thuis voor leverziekten is minimaal 12 procedures. In elk individueel geval wordt de duur van de behandeling bepaald door de arts.
Aambeien
Behandeling van aambeien met bloedzuigers thuiskan worden uitgevoerd door iemand die ervaring heeft met dergelijke procedures, na aanvullend overleg met een hirutherapeut. De behandeling zal alleen effectief zijn in de beginfase van de ziekte. In geavanceerde situaties mag u geen positief effect verwachten.
Een tijdige behandeling zal de ontsteking helpen verlichtenknooppunten, in sommige gevallen verdwijnen ze volledig. Meestal wordt hirudotherapie bij de behandeling van aambeien voorgeschreven als aanvulling op de medicamenteuze behandeling. Bloedzuigers voorkomen in dit geval trombose. Het is belangrijk om te weten dat bloedzuigerbehandeling alleen wordt gebruikt voor uitwendige aambeien.
Tijdens de procedure moet de patiënt op zijn buik liggen. Bloedzuigers worden in de anus, in het stuitbeengebied en vaak op ontstoken en vergrote knooppunten geplaatst. Meestal worden niet meer dan vier stuks gebruikt.
beoordelingen
De meeste patiënten vinden het effectiefbehandeling met bloedzuigers thuis. Recensies suggereren dat het bij veel ziekten helpt. Houd er echter rekening mee dat de procedures moeten worden uitgevoerd door een ervaren persoon, bij voorkeur een hirudotherapeut. Wanneer u thuis zelfstandig een behandeling met bloedzuigers uitvoert, moeten de punten waarop de individuen worden geplaatst goed onthouden worden.
Deze behandeling hielp patiënten met spataderenspataderen, hoge bloeddruk, osteochondrose, lever- en galblaasziekten, evenals andere aandoeningen. Zij adviseren om een arts te raadplegen en de nodige onderzoeken te ondergaan voordat u met de behandeling begint.
