De galblaas is een hol orgaan.Het maakt deel uit van het spijsverteringsstelsel. De galblaas is verantwoordelijk voor het verhogen van de concentratie en ophoping van gal, zijn functie omvat ook het op een constant niveau houden en reguleren van de gal-druk in de kanalen. Tijdens het samentrekken van het orgaan (in de regel na het eten van vet voedsel) stroomt gal door de gewone en cystische kanalen van het naar de twaalfvingerige darm. Daar neemt ze deel aan het spijsverteringsproces.
Anatomie van de galblaas.
Het orgel bevindt zich rechtsonderde leverkwab, heeft meestal een peervormige (in zeldzame gevallen kegelvormige) vorm. De galblaas is tussen de vijf en veertien centimeter lang en twee en een half tot vier centimeter breed. De capaciteit, grootte en vorm van het orgaan kunnen aanzienlijke veranderingen ondergaan tegen de achtergrond van pathologische processen.
De slagader van de galblaas strekt zich uit van zijn eigenslagaders van de lever, is verantwoordelijk voor de bloedtoevoer naar de galblaas. De twee takken (slagaders) bevinden zich op de achter- en voorwanden van het orgel. Veneuze uitstroom wordt uitgevoerd langs de aderen met dezelfde naam, die in de takken van de poortader in de lever stromen. Lymfedrainage vindt plaats in de lymfeklieren van de lever, die zich in de galblaas in het nekgebied bevinden.
Ziekten die de galblaas aantasten, symptomen en oorzaken zijn gevarieerd. De belangrijkste pathologieën van het orgel zijn onder meer metabole, functionele, parasitaire en ontstekingsziekten.
Dyskinesie moet worden onderscheiden tussen functionele ziekten. Deze pathologie wordt gekenmerkt door een aandoening van de motorische en evacuatiefuncties die de galblaas vervult.
Symptomen van de ziekte manifesteren zich door pijn in het rechter hypochondrium van een stekend, pijnlijk of krampachtig karakter, uitstralend naar de schouder, het rechterschouderblad, de rug.
Behandeling van dyskinesie en andere functionelepathologieën van de galblaas moeten voornamelijk gericht zijn op het elimineren van de oorzaken die hen hebben uitgelokt. Dit is in de regel beperkt tot conservatieve therapie.
Onder stofwisselingsziekten van de galblaasgalsteenziekte en cholesterose moeten worden onderscheiden. De tweede pathologie is meer typerend voor zwaarlijvige vrouwen tussen de vijfendertig en vijfenzestig met duidelijke stoornissen in de vetstofwisseling en hoge cholesterolwaarden in het bloed. Het proces van afzetting van cholesterol gaat vaak gepaard met een stagnerende galblaas, waarvan de symptomen zich manifesteren door constante pijnlijke, doffe pijn in het rechter hypochondrium. Verhoogde pijn wordt opgemerkt bij stevig lopen, schuddend rijden, vooroverbuigen van de romp en het dragen van gewichten in de rechterhand. Als er geen stenen in de galblaas zijn, kan de diagnose aanzienlijk moeilijk zijn.
Ontstekingsprocessen worden vaak gedetecteerd.Acuut of chronisch hun beloop veroorzaakt verschillende pathogene (pathogene) microflora (streptokokken, Escherichia coli, stafylokokken en anderen). Ze komen de galblaas binnen vanuit het maagdarmkanaal via de cystische en gemeenschappelijke kanalen (infectie stijgend) of langs de gal intrahepatische kanalen (infectie neerdalend).
Parasitaire ziekten (veroorzaakt door parasieten)kan ook de galblaas aantasten. Symptomen manifesteren zich in de regel in de vorm van storingen in het werk van de darmen, pijn in het hypochondrium aan de rechterkant, in sommige gevallen koude rillingen, koorts, jeukende huid, gewichtsverlies.
Onder tumoren in de galblaas worden onderscheidenkwaadaardig en goedaardig. De laatste (papillomen, vleesbomen, adenomen) zijn asymptomatisch of er zijn klinische manifestaties die kenmerkend zijn voor chronische cholecystitis. Diagnose van tumorprocessen wordt uitgevoerd met behulp van echografie, cholecystografie.
