Pest is een ernstige infectieziekteaard, voortgaand met een verhoging van de lichaamstemperatuur, schade aan de longen en lymfeklieren. Vaak ontwikkelt zich tegen de achtergrond van deze aandoening een ontstekingsproces in alle weefsels van het lichaam. De ziekte heeft een hoge sterftedrempel.
Historische achtergrond
In de hele geschiedenis van de moderne mensheid was er geenzo'n genadeloze ziekte als de pest. Tot nu toe is bekend geworden dat de ziekte in de oudheid het leven kostte van een groot aantal mensen. Epidemieën begonnen meestal na direct contact met besmette dieren. Vaak veranderde de verspreiding van de ziekte in een pandemie. De geschiedenis kent drie van dergelijke gevallen.
De eerste heette de plaag van Justinianus.Dit geval van een pandemie werd geregistreerd in Egypte (527-565). De tweede heette Great. Vijf jaar lang woedde de pest in Europa, waarbij ongeveer 60 miljoen mensen het leven kostten. De derde pandemie vond plaats in 1895 in Hong Kong. Later stak het over naar India, waar meer dan 10 miljoen mensen stierven.
Een van de grootste epidemieën was in Frankrijk, waarin die tijd woonde er een beroemde paranormaal begaafde Nostradamus. Hij probeerde de "zwarte dood" te bestrijden met kruidengeneeskunde. Hij mengde Florentijnse iris, cipressenzaagsel, kruidnagel, aloë en geurige calamus met rozenblaadjes. Van het resulterende mengsel maakte de helderziende de zogenaamde roze pillen. Helaas verslonden een plaag in Europa zijn vrouw en kinderen.
Er waren veel steden waar de dood regeerdevolledige verbranding. Dokters die de zieken probeerden te helpen, gekleed in antipestpantser (leren lange mantel, masker met lange neus). Artsen stoppen verschillende kruidenpreparaten in het masker. De mond werd ingewreven met knoflook en er zaten vodden in de oren.
Waarom ontwikkelt de pest zich?
Is een virus of bacterie de veroorzaker van de ziekte?Deze ziekte wordt veroorzaakt door een micro-organisme genaamd Yersonina pestis. Deze bacterie blijft gedurende langere tijd levensvatbaar. Het is bestand tegen het verwarmingsproces. De pestbacterie is vrij gevoelig voor omgevingsfactoren (zuurstof, zonlicht, veranderingen in zuurgraad).
De bron van de ziekte zijn wilde knaagdieren; in een stedelijke omgeving zijn dit meestal ratten. In zeldzame gevallen dient een persoon als drager van de bacteriën.
Pest wordt op veel manieren overgedragen, leidendwaaronder behoort tot de transmissie. Vlooien en teken fungeren als dragers van de bacteriën. Ze leven van dieren die ziekteverwekkers vervoeren met migratie. Mensen raken besmet door vlooienuitwerpselen in de huid te wrijven. Deze parasieten behouden hun pathologische effecten zeven weken lang.
Alle mensen zijn van nature vatbaar voorinfecties. Pathologie kan zich op absoluut elke manier tegen de achtergrond van een infectie ontwikkelen. Post-infectieuze immuniteit is relatief. Herhaalde gevallen van infectie zijn echter meestal ongecompliceerd.
Wat zijn de tekenen van pest: symptomen van de ziekte
De incubatietijd van de ziekte is 3tot ongeveer 6 dagen, maar bij een pandemie kan dit worden teruggebracht tot een dag. De pest begint acuut, vergezeld van een sterke temperatuurstijging, symptomen van bedwelming van het lichaam. Patiënten klagen over ongemak in de gewrichten, braken met bloedverontreinigingen. In de eerste uren van infectie worden tekenen van psychomotorische agitatie waargenomen. Een persoon wordt overdreven actief, hij wordt achtervolgd door de wens om ergens heen te rennen, dan verschijnen hallucinaties en delirium. De besmette persoon kan niet duidelijk spreken en bewegen.
Van externe symptomen kan hyperemie worden opgemerkt.gezicht, hemorragische uitslag. De gezichtsuitdrukking krijgt een karakteristieke, lijdende uitstraling. De tong wordt geleidelijk groter, er verschijnt een witte coating op. Let ook op het optreden van tachycardie, waardoor de bloeddruk wordt verlaagd.
Artsen onderscheiden verschillende vormen van deze ziekte: builen, huid, septische, pulmonale. Elke variant onderscheidt zich door zijn karakteristieke kenmerken. We zullen er verder over praten in de materialen van dit artikel.
Builenpest
Builenpest is de meest voorkomende vormziekte. Buboes betekenen specifieke veranderingen in de lymfeklieren. Ze zijn in de regel geïsoleerd van aard. Aanvankelijk wordt pijn opgemerkt in het gebied van de lymfeklieren. Na 1-2 dagen worden ze groter, krijgen ze een pasteuze consistentie en stijgt de temperatuur sterk. Het verdere verloop van de ziekte kan leiden tot zowel onafhankelijke resorptie van de bubo als de vorming van een maagzweer.
Huidplaag
Deze vorm van pathologie wordt gekenmerkt door het voorkomenkarbonkels in het gebied waar de ziekteverwekker het lichaam is binnengekomen. Pestziekte gaat gepaard met de vorming van pijnlijke puisten met een roodachtige inhoud op de huid. Om hen heen is het gebied van infiltratie en hyperemie. Als je de puist zelf opent, verschijnt er een zweer met gele etter op zijn plaats. Na een tijdje raakt de bodem bedekt met een zwarte korst, die geleidelijk wordt weggetrokken en littekens achterlaat.
Longpest
Longpest is de gevaarlijkste vorm van de ziekte.vanuit epidemisch oogpunt. De incubatietijd varieert van enkele uren tot twee dagen. Op de tweede dag na infectie verschijnt een ernstige hoest, er is pijn op de borst, kortademigheid. De röntgenfoto vertoont tekenen van longontsteking. De hoest gaat meestal gepaard met schuimige en bloederige afscheiding. Wanneer de toestand verslechtert, zijn er verstoringen in het bewustzijn en het functioneren van de belangrijkste systemen van interne organen.
Septische plaag
De ziekte wordt gekenmerkt door snelontwikkeling. Septische pest is een zeldzame pathologie die wordt gekenmerkt door het optreden van bloedingen in de huid en slijmvliezen. Symptomen van algemene intoxicatie nemen geleidelijk toe. Door het verval van bacteriële cellen in het bloed neemt het gehalte aan giftige stoffen toe. Als gevolg hiervan verslechtert de toestand van de patiënt sterk.
Diagnostische maatregelen
Gezien het bijzondere gevaar van deze pathologie en de highvatbaarheid voor bacteriën, de isolatie van de ziekteverwekker wordt uitsluitend uitgevoerd onder laboratoriumomstandigheden. Specialisten verzamelen materiaal van karbonkels, sputum, buboes en zweren. Isolatie van de ziekteverwekker uit het bloed is toegestaan.
Serologische diagnose wordt uitgevoerd metmet behulp van de volgende tests: RNAH, IFA, RNGA. Het is mogelijk om het DNA van de ziekteverwekker met PCR te isoleren. Niet-specifieke diagnostische methoden omvatten bloed- en urinetests, röntgenfoto's van de borst.
Welke behandeling is vereist?
Patiënten bij wie de pest is gediagnosticeerdverschijnen binnen enkele dagen, worden in speciale dozen geplaatst. Dit is in de regel een eenpersoonskamer, voorzien van een aparte toiletruimte en altijd met dubbele deuren. Etiotropische therapie wordt uitgevoerd met antibiotica in overeenstemming met de klinische vorm van de ziekte. De duur van de behandeling is gewoonlijk 7-10 dagen.
Voor de huidvorm "Co-trimoxazol" voorschrijven, voor de builenvorm - "Levomycetin". Voor de behandeling van pulmonale en septische variant van de ziekte worden "streptomycine" en "doxycycline" gebruikt.
Bovendien wordt symptomatische therapie uitgevoerd.Antipyretica worden gebruikt om de temperatuur te verlagen. Steroïde hormonen worden voorgeschreven om de bloeddruk te herstellen. Soms is het nodig om de werking van de longen en nieren te ondersteunen met apparaten voor kunstmatige vervanging van hun functies.
Voorspelling en gevolgen
Momenteel onderworpen aan nalevingde aanbevelingen van de arts voor behandeling, sterfte door de pest is vrij laag (5-10%). Tijdige medische zorg en het voorkomen van generalisatie bevorderen het herstel zonder ernstige gevolgen voor de gezondheid. In zeldzame gevallen wordt voorbijgaande sepsis gediagnosticeerd, die moeilijk te behandelen is en vaak tot de dood leidt.
