Somatoforme autonome disfunctie - moeilijk inziektediagnoseplan. Het heeft veel symptomen, zowel somatisch als mentaal. Bovendien voelen patiënten die eraan lijden de symptomen van de ziekte vrij acuut, wat hun professionele uitvoering verstoort. Daarom moet alles met betrekking tot de ziekte in detail worden begrepen.
Overzicht van SVD-ziekte
Somatoforme autonome dysfunctie (SVD) komt vaker voorze worden ontdekt bij mannen van militaire leeftijd of bij personen die met spoed worden ingezet of deelnemen aan directe vijandelijkheden. Dit is een ziekte die zich manifesteert in een massa niet-specifieke symptomen en een gedetailleerde diagnose vereist. Het doel is om structurele anomalieën van het hart en aritmieën uit te sluiten, evenals laesies van het centrale zenuwstelsel.
Er wordt aangenomen dat de somatoform vegetatievedisfunctie is een aanhoudende disbalans tussen het sympathische en parasympathische zenuwstelsel. De SVD zelf is onderverdeeld in drie typen: SVD voor cardiale, hypotone en hypertensieve typen. Ze moeten worden onderscheiden van hartaandoeningen, arteriële hypo- en hypertensie, die worden opgelost in de loop van de uitvoering van maatregelen voor dienstplicht. Om deze reden komt SVD minder vaak voor bij vrouwen dan bij mannen en adolescenten. Hoewel in 80% van de gevallen de diagnose niet wordt bevestigd bij de centrale medische consultatiecommissie.
Symptomen van SVD
Somatoforme disfunctie van het autonome zenuwstelselsysteem wordt gemanifesteerd door een massa niet-specifieke symptomen. Ze verschijnen vaak chaotisch tegen de achtergrond van stress en passeren in rustige situaties. Het is belangrijk dat SVD ook een syndroom kan worden genoemd, omdat het een heel groot aantal symptomen omvat. Ze manifesteren zich door de volgende soorten syndromen: hart, hypotoon, hypertensief. Er kunnen ook algemene symptomen zijn, tekenen van dyspepsie, ademhalingsstoornissen en fysieke dysadaptatie. Deze symptomen zullen in detail worden besproken.
Diagnostische basis
De belangrijkste criteria voor diagnose, die hebben:attitudes ten opzichte van SVD zijn: de duur van de aanwezigheid van symptomen (meer dan 2 jaar) en de afwezigheid van hemodynamisch significante of levensbedreigende schendingen van de structuur van het hart of aritmieën. Strikt genomen kunnen alle kleine hartafwijkingen die niet leiden tot veranderingen in hartholten of ritmestoornissen worden gecombineerd.
Diagnose "Somatoforme autonome disfunctie"dan kan het worden gecombineerd met bijvoorbeeld tricuspidalis (mitrale, pulmonale of aorta) insufficiëntie, zeldzame extrasystole, voorbijgaand WPW of CLC-syndroom. Dergelijke patiënten moeten echter twee keer per jaar worden gecontroleerd om verdere afwijkingen op te sporen. Het is duidelijk dat de meeste diagnoses van SVD die aan dienstplichtigen en adolescenten worden gesteld, geen bestaansrecht hebben. Vaak wordt de diagnose zelf gesteld door een arts zonder klachten, alleen op basis van de aanwezigheid van kleine structurele afwijkingen in het hart. Daarom wordt ongeveer 80% van de diagnoses betwist en zijn alleen klachten en bijkomende pathologieën en syndromen van klinisch belang.
Veel voorkomende symptomen van SVD
Bij een ziekte zoals somatoformautonome disfunctie, algemene symptomen zijn talrijk. Dit zijn stemmingsstoornissen, dysforie, dysthymie, onwil om fysiek werk te verrichten, eetluststoornissen, spierzwakte, terugkerende hoofdpijn, voornamelijk gelokaliseerd in de pariëtale en occipitale regio. Soms maakt de patiënt zich zorgen over duizeligheid en een branderig gevoel in de epigastrische regio, die niets te maken hebben met honger of verzadiging.
Dergelijke klachten kenmerken asthenischsomatoform autonoom disfunctie syndroom. Patiënten zijn in de regel inactief, soms niet-ingewijd en gemakkelijk van streek. Elk van hen heeft de eigenschap terughoudend te zijn om nieuwe dingen aan te pakken. Vaak zijn ze niet voltooid. Paradoxaal genoeg leidt introversie, die zich ontwikkelt als gevolg van weinig succes in sport of lage fysieke activiteit, ertoe dat kinderen dit proberen te compenseren door te studeren. Ze herinneren het zich goed, maar in stressvolle situaties denken ze irrationeel. Stressvermijding en onwil om deel te nemen aan activiteiten die emotionele opwinding vereisen, zijn kenmerkend voor de patiënt met somatoforme autonome disfunctie.
Lichamelijke activiteit met SVD
Lage inspanningstolerantie is:een typisch symptoom van SVD. Patiënten zijn terughoudend om aan lichaamsbeweging te doen in lessen lichamelijke opvoeding, vooral als het kracht vereist. In de regel worden buitenspellen aan dergelijke patiënten gemakkelijk gegeven, terwijl krachtoefeningen veel problemen veroorzaken. U merkt misschien dat hij na het joggen meer uitgesproken kortademigheid heeft dan andere kinderen van dezelfde lichaamsbouw. Bovendien worden dergelijke patiënten sneller moe, hun uithoudingsvermogen is lager dan dat van anderen. Tijdens inspanning kunnen ook ademhalings- of cardiale symptomen van SVD, zoals hieronder beschreven, optreden.
Hart(hart)klachten van patiënten
Somatoforme disfunctie van het autonome zenuwstelselsysteem manifesteert zich in tal van symptomen, die te wijten zijn aan een disbalans tussen het sympathische en parasympathische orgaan van het geïnnerveerde orgaan. Hartklachten, aangezien het orgaan autonome innervatie heeft, behoren tot de belangrijkste. De meest typische symptomen van SVD vanuit het hart en de bloedvaten zijn: hartpijn, tachycardie, verhoogde of verlaagde bloeddruk.
De aard van hartpijn is niet specifiek voor:een bepaalde ziekte. De pijnen zijn meestal stekend en soms drukkend. Hun lokalisatie is de basis van het hart (3-6 cm links van het borstbeen) en de apex (5 cm links van het borstbeen langs de 5e intercostale ruimte). Tachycardie kan worden veroorzaakt door emotionele stress of fysieke inspanning. Het is belangrijk dat het zich onevenredig ontwikkelt met de zwaarte van de belasting. Tachycardie verschijnt bijvoorbeeld direct voor de oefening of helemaal aan het begin, en niet als het groeit.
Het is belangrijk dat hartpijnen, als ze een karakter hebbenbranden en (of) knijpen en gedurende 20-30 minuten verschijnen, moet als ischemisch worden beschouwd, wat een opname van elektrocardiografie voor de kortst mogelijke tijd vereist. Dit komt door de aanwezigheid van dergelijke nosologische vormen als variant angina pectoris en cardiaal syndroom X. Bij dergelijke pathologieën is de kans op plotselinge coronaire dood 50-100 keer groter.
Hypotensie en hypertensie
Hypotensie is zeldzaam.Dit is het meest zeldzame type SVD, omdat cardiale of hypertensieve typen zich het vaakst manifesteren. Niettemin manifesteert het hypotone type SVD zich door periodieke bloeddrukdalingen in beide armen. Het is belangrijk dat voor de diagnose van dit type ziekte echocardiografie en elektrocardiografie vereist zijn, die het mogelijk maken om de aanwezigheid van hartafwijkingen of aritmieën uit te sluiten. Flauwvallen is ook een teken van SVD, zij het niet-specifiek.
Hypertensie is de meest voorkomende klacht.Patiënten proberen de druk te verhogen voordat ze fysieke activiteit uitvoeren, en niet tijdens het sporten. De druk stijgt in de regel geïsoleerd: de systolische bloeddruk stijgt tot 160, terwijl de dystolische bloeddruk hetzelfde blijft. Door de elasticiteit van bloedvaten bij adolescenten en jonge vrouwen, bij wie somatoforme autonome dysfunctie van het hart vaker wordt gediagnosticeerd, kan de diastolische bloeddruk zelfs licht dalen.
Dit komt ook door een onbalans van sympathische enparasympathisch zenuwstelsel, wanneer noradrenaline de spierslagaders verwijdt, waardoor de perifere vasculaire weerstand wordt verminderd. Het is belangrijk dat de druk niet constant stijgt, omdat de diagnose arteriële hypertensie niet kan worden gesteld.
Ademhalingsklachten
Met een ziekte zoals somatoformdisfunctie van het autonome zenuwstelsel, de symptomen zijn ook respiratoir. De patronen van hun optreden zijn vergelijkbaar met die in het geval van cardialgie, hypotensie of hypertensie. Dat wil zeggen dat luchtwegklachten optreden tijdens inspanning. Ook, wat specifiek is voor SVD, kunnen ze verschijnen na het voltooien van de oefening tijdens de rustperiode. Dit onderscheidt de luchtwegklachten bij SVD van de symptomen van inspanningsgebonden bronchiale astma.
Voorbeelden van klachten bij SVD:ernstige gemengde kortademigheid tijdens inspanning of tijdens de rustperiode na de implementatie, een beklemd gevoel op de borst en ademhalingsmoeilijkheden. Ter vergelijking: bij astma is de uitademing verminderd. Samen met luchtwegklachten bij een ziekte als somatoforme disfunctie van het autonome systeem, komen ook hartklachten voor. Hun gezamenlijke verschijning is een informatief, maar niet-specifiek teken dat een dergelijke diagnose mogelijk maakt.
Dyspepsie met SVD
Met een ziekte zoals somatoformdisfunctie van het autonome zenuwstelsel, de oorzaken zijn veelvoudig. Ze verschuilen zich in een disbalans tussen het parasympathische en sympathische zenuwstelsel. Bovendien is ook het gehele maagdarmkanaal bij dit proces betrokken, omdat het volledig wordt geïnnerveerd door het parasympathische systeem. De nervus vagus reguleert de secretie in de maag, pancreas en darmen. Hij is verantwoordelijk voor de motoriek en alle spijsvertering. Daarom verschijnen bij SVD vaak dyspepsie en buikpijn.
Van de meest voorkomende dyspeptische symptomen, volgt:markeer misselijkheid zonder braken, terugkerende pijn in de epigastrische regio, die de aard van drukken of steken heeft. Hun uiterlijk is onafhankelijk van voedselinname: het is chaotisch en wordt meestal geassocieerd met stress. Ook kan pijn in elk ander deel van de buik worden gelokaliseerd. Ze verschijnen ook plotseling of bij inspanning. Deze pijnen worden niet overgebracht naar andere delen van de buik en gaan niet gepaard met koorts, diarree of braken.
Het is belangrijk dat bovenstaande symptomen optreden enmet het prikkelbare darm syndroom. Deze ziekten worden verondersteld verschillend te zijn. Bij IBS is de oorzaak echter ook een onevenwichtige darmmotiliteit. Daarom moet IBS waarschijnlijk worden beschouwd als een symptoomcomplex van SVD. Bovendien komt het vaker voor bij mensen met SVD. De symptomen van het darmsyndroom zijn: het vasthouden van ontlasting, een opgeblazen gevoel en gerommel in de buik.
Bevoegde diagnose van SVD
Met een ziekte zoals somatoformdisfunctie van het autonome zenuwstelsel, wordt de behandeling individueel gekozen, afhankelijk van de heersende symptomen. De diagnose SVD kan niet worden gesteld zonder dat de klachten van de patiënt, die zich gedurende 2 jaar of langer manifesteren, aan de bovenstaande criteria voldoen. Het is ook belangrijk om alle organische ziekten uit te sluiten: aangeboren (of verworven) hartafwijkingen, aritmieën, schildklieraandoeningen, maagzweren (of zweren in de twaalfvingerige darm), gastritis, de ziekte van Crohn, intestinale diverticulose.
Het is ook vereist om mogelijke mentaleziekten die zich manifesteren door somatoforme stoornissen. Dit betekent dat de patiënt enkele onderzoeken moet uitvoeren: algemene en biochemische bloedonderzoeken, algemene urineanalyse, bloedglucose en schildklierhormonen, een ECG opnemen, echocardiografie, PEGDS, echografie van de brachiocephalische slagaders en de schildklier. Op basis van de resultaten van de onderzoeken wordt geconcludeerd of het gediagnosticeerde symptoomcomplex een manifestatie is van SVD of verwijst naar een andere ziekte.
Somatoforme autonome disfunctie: behandeling
SVD wordt behandeld met verschillende methoden die:combineer farmacotherapie, vitaminetherapie, aanvulling van de mineralenbalans van het lichaam, ergotherapie en fysiotherapie. In farmacotherapie is het belangrijk om noötropica (of antidepressiva) in evenwicht te brengen met cardiotropische middelen. Een voorbeeld is een combinatie van Phenibut of Noofen in een dosering van 250 mg 3 maal daags gedurende 2 maanden met Thiotriazolin 100 mg 2 maal daags gedurende 2 maanden. Voor het voorschrijven van antidepressiva moet een psychiater worden geraadpleegd, die de leeftijd en het mogelijke gevaar van de medicijnen voor de patiënt zal beoordelen.
Met een ziekte zoals somatoformdisfunctie van het autonome zenuwstelsel, omvat de behandeling ook mineraaltherapie. Het is bewezen dat bijvoorbeeld mitralisklepprolaps of falen van andere kleppen geassocieerd is met interstitiële magnesiumonbalans. Aanvulling van de niveaus maakt het mogelijk om de manifestaties van hartklachten en de ernst van hypotensie of hypertensie te verminderen.
Vitaminetherapie, vooral aanvullingvitamine C, E en D, evenals B1, B2, B5 en B6, is een rationele vereiste. Deze vitaminestoffen worden echter slecht geabsorbeerd wanneer ze samen worden ingenomen. Daarom is een kuur nodig: 1 maand vitamines van de groepen C, E en D, daarna 1 maand vitamine B1 en B2, daarna 1 maand B6 en B5. Omdat deze vitamines zelf worden gesynthetiseerd in de dikke darm van de mens, moet je natuurlijk ook verse groenten en groenten eten zonder hittebehandeling.
Aangezien de ontwikkeling van SVD een rol speelt laaginteresse in de eigen gezondheid en verwaarlozing van de behoeften van het lichaam, dan kan het aanvullen van vitamines en mineralen de ernst van de symptomen verminderen. Ergotherapie tijdens een kuurbehandeling (betaald, aangezien er geen vouchers worden verstrekt aan patiënten met SVD in de polikliniek) zal een veel stabieler effect hebben. Maar het is beter om de patiënt uit te leggen dat zelfs rust een remedie voor hem is, al was het maar omdat hij tijdens rust geen klachten heeft.
Somatoforme disfunctie van het autonome zenuwstelsel (ICD 10)
In de internationale classificatie is deze ziektebestaat sinds 1993. Deze pathologie komt over de hele wereld voor en is niet afhankelijk van de kenmerken van een bepaald ras of volk. In ICD 10 wordt somatoforme autonome disfunctie herzien in de rubrieken V en VI. De eerste omvat "Geestelijke en gedragsstoornissen" (gecodeerd door de code F0-99), en de tweede - "Neurotische, stressgerelateerde en somatoforme stoornissen" (gecodeerd door de codes F45-F48).
De kop F45 omvat de volgende pathologieën:somatiseerde stoornissen, ongedifferentieerde somatoforme stoornis, directe somatoforme autonome dysfunctie, hypochondrische stoornis, aanhoudende somatoforme pijnstoornis en andere niet-gespecificeerde stoornissen van zenuwregulatie. De somatoforme autonome disfunctie zelf wordt gecodeerd door de F45.3-code en vereist de uitsluiting van schade aan organen die worden geïnnerveerd door het perifere autonome zenuwstelsel.
conclusie
Veel wetenschappers zijn er tegenwoordig van overtuigd dat somatoformautonome disfunctie moet in meer detail worden beschouwd. Deze ziekte beïnvloedt de sociale aanpassing van de patiënt. Tegelijkertijd is in een aantal situaties de gecombineerde manifestatie van SVD en structurele anomalieën in het hart bewezen. De brede praktijk van echocardiografie maakte het mogelijk om te ontdekken dat de aanwezigheid van een extra akkoord van de linker ventrikel en mitralisklepprolaps van lage graden met minimale regurgitatie. De laatste pathologieën worden gecompliceerd door aritmieën en leiden met de leeftijd tot congestief hartfalen.
Dit betekent dat de somatoform vegetatievedisfunctie moet worden beschouwd als een symptoomcomplex (syndroom) dat verdere diagnostiek van de arts vereist om bijkomende pathologieën te identificeren. Hoewel SVD in zijn pure vorm een neurogene ziekte is die gepaard gaat met een disbalans tussen het sympathische en parasympathische perifere zenuwstelsel. Ook is het, gezien de maatschappelijke betekenis van pathologie, van belang om duidelijke diagnostische criteria voor SVD vast te stellen. Dit zal het mogelijk maken om psychogene en somatische ziekten te onderscheiden tijdens de uitvoering van maatregelen voor dienstplicht voor dringende militaire dienst.
