We delen onze mooie wereld niet alleen met dierenen met vogels, maar helaas ook met honderdduizenden virussen en ziektekiemen. Een enorm leger van deze levende wezens parasiteert in ons of op ons en veroorzaakt verschillende aandoeningen. Schelpdieren op de huid is een ziekte die wordt veroorzaakt door het molluscum contagiosum-virus. Met de voor ons gebruikelijke weekdieren, die in waterlichamen leven, heeft dit virus geen overeenkomsten en manifesteert het zich door huiduitslag of individuele formaties in grootte variërend van 1 mm tot 2 cm.Waarom, grote huiduitslag is zeldzaam. In wezen komen ze voort uit de fusie van verschillende naburige entiteiten tot één.
Hoe u kunt bepalen of u een schelpdier op uw huid heeft, nieteen andere uitslag? De diagnose wordt meestal zonder problemen gesteld door een specialist, omdat de papule (puistje) van het weekdier in het midden iets heeft dat op een navel lijkt. Het tweede karakteristieke kenmerk is een witte substantie die lijkt op pap of cottage cheese en die uit de papule komt na mechanische actie (extrusie). Als je dit vruchtvlees in een sterke microscoop bekijkt, kun je er heel veel levend molluscum contagiosum in zien.
Kokkels op de huid verschijnen na contact metzieke of met zijn spullen. Een andere manier van infectie is het zwembad. In water sterft dit virus niet en als het eenmaal op de huid van het slachtoffer valt, probeert het daar voet aan de grond te krijgen. Als het menselijk lichaam na ziekten verzwakt is, als de immuniteit niet sterk genoeg is, fixeert het weekdier zich op de huid en begint het zich actief te vermenigvuldigen. Absoluut gezonde mensen worden er zelden ziek van als het virus in een open wond is gekomen. De grootste kans op het krijgen van een clam bij kinderen, bij ouderen, en daarom zwak, en bij dragers van hiv-infectie, bij mensen met een promiscue seksleven en bij mensen die onrein zijn.
Vaak raken weekdieren besmet en zwanger.Als ze niet worden behandeld, kan het weekdier worden overgedragen op pasgeborenen. Heel vaak breekt de ziekte uit in kleuterscholen en kinderdagverblijven, omdat het zieke kind niet geïsoleerd is, de instelling blijft bezoeken en contact houdt met andere kinderen. Eerlijk gezegd vermoeden de ouders van zo'n kind vaak niet eens dat hun baby drager is van een infectie.
Weekdieren verschijnen overal op de huid van kinderen,behalve de handpalmen en voeten. Bij volwassenen stromen ze meestal uit in het genitale gebied, in de lies, aan de binnenkant van de dijen. Jeuk wordt zelden waargenomen. Maar als het nog steeds bestaat, is het onmogelijk om de getroffen gebieden te kammen, omdat een infectie in de resulterende wonden kan worden geïntroduceerd. De kammen, evenals de plaats van het per ongeluk afgescheurde weekdier, moeten worden ingevet met schitterend groen.
U kunt zelf weekdieren op de huid behandelenthuis of poliklinisch. Thuis kunt u zalven en alcoholische tincturen gebruiken, bijvoorbeeld tinctuur van stinkende gouwe, fucorcin, Tazorak-zalven, Imiquimod, Aldara-crème en anderen. Ze worden aangebracht volgens de instructies die bij het geneesmiddel zijn gevoegd.
Poliklinische verwijdering van schaaldieren met een specialpincet, curette, en dan wordt deze plek herhaaldelijk gesmeerd met waterstofperoxide en jodium. Moxibustion met vloeibare stikstof, elektrische stroom en laser wordt ook gebruikt. Vóór de procedure is lokale anesthesie vereist, omdat het verwijderen van molluscapels behoorlijk pijnlijk is.
Traditionele methoden zijn langdurig (veeleenmaal per dag) moxibustion van papels met vers sap van stinkende gouwe, knoflook, vogelkers, geconcentreerd kaliumpermanganaat, verzadigde bouillon van touw en calendula. Bij alle behandelingsmethoden zijn vitamines en een uitgebalanceerd dieet aangewezen.
Molluscum besmettelijke behandeling vereistlangdurig. Er zijn gevallen waarin ze, na het volledig verdwijnen van de papels, weer verschenen. Gelukkig kan deze ziekte zonder behandeling verdwijnen, nadat de immuniteit van een persoon voldoende is versterkt.
