Het reddende einde van Alexandrov. Kenmerken van de vervaardiging van deze inventaris

De veiligheid van waterscooters op het water is altijd geweestgrote waarde. Het is niet verrassend dat er op verschillende momenten in de geschiedenis veel apparaten zijn gebruikt om schepen en hun personeel te beschermen. Ze hebben de tand des tijds doorstaan ​​en vele mensenlevens gered. Deze middelen omvatten het bekende einde van Aleksandrov, dat in 1914 werd gemaakt door de strijdkrachten van een inventieve matroos-redder van het Russische rijk. Aanvankelijk bestond het ontwerp uit materialen die in die historische periode wijdverspreid waren: drijvers van kurk met een zeildoek, een duurzame lijn van natuurlijke materialen en een loden gewicht met een totaalgewicht van niet meer dan 200 gram. Nu zou zo'n ontwerp er erg archaïsch uitzien, dus alle elementen zijn vervangen door moderne analogen van synthetische oorsprong. De veranderingen hadden ook invloed op het loodverwarmer, dat aan het einde van de 20e eeuw werd vervangen door een minder traumatische zandzak. De gevolgen van het krijgen van een loodlading in een drenkeling kunnen immers heel triest zijn.

Gebruik van

De uitvinding heeft de tand des tijds doorstaan ​​en bewezenzijn solvabiliteit, daarom is de reddingslijn van Aleksandrov aanwezig op alle kleine boten en in gebieden met potentieel risico (stranden, zwemgebieden, enzovoort).

Toepassing van deze reddingsuitrustingwordt als volgt uitgevoerd: het uiteinde van de lijn wordt naar de drenkeling geworpen, terwijl het tegenoverliggende deel in de handen van de andere kant blijft. Een drenkeling doet een strop om en windt deze onder zijn oksels, waarna hij uit de waterkolom wordt getrokken (een alternatieve toepassing laat alleen toe het uiteinde van Alexandrov vast te pakken). De lijn is tenslotte gemaakt van polypropyleen en geëxpandeerd polystyreen drijft, waarvan de dichtheid veel lager is dan die van H₂O, waardoor positief drijfvermogen mogelijk is (zoals een reddingsvest).

Toepassing en standaardisatie

Vooral veel kleine booteigenarenals het gaat om hun eerste registratie of inspectie van de technische staat, hebben ze problemen. Natuurlijk vereist een beschrijving van de bureaucratische complexiteit van dit proces een apart artikel, maar het belangrijkste obstakel is niet de wil van ambtenaren. Het probleem doet zich voor bij het uitrusten van een klein vaartuig in overeenstemming met GOST - meestal voldoet het einde van Aleksandrov niet aan de vereisten die ervoor zijn gesteld. En de schuld is de overvloed aan goedkope Chinese goederen en, natuurlijk, het tekort aan gecertificeerde binnenlands geproduceerde producten. Als gevolg hiervan is het erg moeilijk om een ​​kant-en-klare lijn voor drenkelingen te kopen, of zijn de kosten te hoog.

making

Daarom is het het beste om alles wat je nodig hebt aan te schaffen en het reddingseinde van Alexandrov met je eigen handen in elkaar te zetten. Hiervoor zijn de volgende componenten nodig:

• polypropyleen touw met een diameter van 5 tot 6 millimeter en een lengte van ongeveer 30 m;
• grote drijvers van schuim (bij voorkeur bolvormig of elliptisch);
• waterdichte verf in rood.

Aan de ene kant van het touw is een lus gemaakt met een lengte vanminder dan 600-650 millimeter, waarna drijvers op de lijn worden geplaatst, die zich over de hele lengte bevinden. Een andere cirkel is gemaakt van het tegenoverliggende deel van het touw, maar dit keer met een diameter van ongeveer 40 cm, waardoor het uiteinde van Aleksandrov is gemaakt en bijna klaar is voor gebruik. Het enige dat overblijft is een zakje zand aan zijn deel te binden en de polypropyleen drijvers in een opvallende (bij voorkeur rode) kleur te schilderen.

functionerende

In het kader van dit artikel is het niet overbodig om enover de eigenaardigheden van het gebruik van dit levensreddende apparaat in noodsituaties. De kleinere lus van de lijn wordt aan de linkerhand gelegd, waarna de grotere energetisch naar voren wordt geworpen. De drenkeling grijpt eraan en nu kan hij er gemakkelijk uitgetrokken worden.